Κύπρος….Οπως Καθρέπτης

Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στην Κύπρο τις τελευταίες μέρες και κυρίως τις τελευταίες ώρες θα πρέπει να το εκτιμήσουμε προσεχτικά ,με ανοιχτά τα μάτια και κυρίως το μυαλό μας.

Πριν λίγες μέρες ,όταν όλο το fb και όλο το διαδίκτυο είχε γεμίσει με φώτο ,ποστ και σχόλια πανηγυρισμών για το ΟΧΙ της κυπριακής βουλής ,έγραψα ένα σχόλιο για τον εύκολο ενθουσιασμό που μας διακατέχει ως λαό.Κάποιοι μου επιτέθηκαν φραστικά με μηνύματα του τύπου : «Οτι δεν είναι απ τον Περισσό δεν σας αρέσει εσάς «»Ρε καλά την έκαναν την σκρόφα την Μέρκελ …»"Και με τι θες να ενθουσιαστούμε με το ΚΚΕ που όλα στραβά τα βλέπει ;»Πιστεύω όμως ότι αρκετοί προβληματίστηκαν έστω κι αυτό μου φτάνει.

Σήμερα ,δεν βλέπω το ανάλογο κλίμα εδώ στο FB.Ούτε κωλοδάχτυλα με φόντο την κυπριακή σημαία βλέπω….Ούτε αγγούρια κυπριακά για την Μέρκελ….Ούτε χαρές και πανηγύρια..Σε καμιά περίπτωση, δεν θέλω να χρεώσω κάποιον με κακιά πρόθεση ή ακόμα περισσότερο να τον αναγάγω σε ταξικό εχθρό ή ρεφορμιστή – οπορτουνιστή ,πολιτικό τυχοδιώκτη.

Θα ήθελα να να καλέσω απλώς ,εσάς κυρίως, που προβάλετε το αυθόρμητο ως ηρωικό καταδικάζοντας κάθε πολιτικό ,κομματικό ,ιδεολογικό και ταξικό διαχωρισμό ως πεπερασμένο κι ως χειραγώγηση της αγανάκτησης να δείτε τον κόσμο μέσα απ τα μάτια του Κύπριου πατέρα που κοιτάει την ταμπέλα «μόνο μετρητά» στο σούπερ μάρκετ και σκέφτεται το αύριο των παιδιών του. Αν μπορείτε να το κάνετε. Η κατάσταση στην Κύπρο ξεγυμνώνει την αλήθεια στα μάτια μας ,αρκεί να θέλουμε να την δούμε.

Η πάνοπλη χούντα των μονοπωλίων δεν αντιμετωπίζεται με ινδιάνικα τόξα και άναρθρες κραυγές . Δεν παλεύεται με κατάρες και με μούντζες .Και δυστυχώς δεν παλεύεται με αφορισμούς από το ΦΒ , απ το καφενείο ,απ το τηλεοπτικό πάνελ ή ακόμα κι απ το βήμα της βουλής.Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.Όσοι θέλουν να δουν «γροθιές στο μαχαίρι» είμαι βέβαιος πως φαντάζονται άλλο χέρι να τις δίνει ,γιατί το δικό τους ξέρουν πως θα κοπεί. Το να πάρεις τον δύσκολο και ηρωικό δρόμο είναι σοφή απόφαση σε σχέση με το να υποστείς σαν ραγιάς την μοίρα σου .Αρκεί να ξέρεις που πας .Να έχεις σαφή στόχο και στοχοπροσήλωση .Να ξέρει με ποιους βαδίζεις και ενάντια σε ποιους.Από ποιους να φυλάγεσαι και ποιοι θα σε στηρίξουν.

Είναι λογικό κάποιοι να βιάζονται . Είναι λογικό να θέλουν δράση εδώ και τώρα.Όμως όσο γρήγορα και να τρέχεις ,που θα φτάσεις αν τρέχεις γύρω από μια στρόγγυλη πλατεία ;Δρόμος χωρίς θυσίες δεν υπάρχει. Αγώνας χωρίς οργάνωση δεν μπορεί α φέρει αποτέλεσμα. Το να πεις ΟΧΙ σε αυτόν που κρατάει στα χέρια του και το «καρπούζι και το μαχαίρι» χωρίς να προσπαθήσεις να του τα πάρεις σημαίνει απλά ότι δεν θα φας καρπούζι…..Αυτά σου λέμε οι κομμουνιστές εδώ και χρόνια….Κι αν δεν μπορέσαμε να στα πούμε απλά για να τα καταλάβεις ,λάθος μας. Μα αν εσύ δεν ήθελες να τα καταλάβεις ,κοίτα την ΚΥΠΡΟ και την αγωνία ενός λαού όπως κοιτάς το πρόσωπο σου στον καθρέπτη . Πάρε την απόφαση κι έλα μαζί μας στον ταξικό συνειδητό αγώνα. Εκεί είναι η θέση σου και σε περιμένει από καιρό…

…Γράφει ο Ηλίας Σιδηρόπουλος

Πηγή: mynima-hellas.com

Το είδα στα σχόλια της Disdaimona