Δυνάμεις της «συνδικαλιστικής Αριστεράς»: «Κοινή δράση» ενάντια στα μνημόνια για να τη γλιτώσουν όσοι τα επιβάλλουν…

«Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς, που επιδιώκουν τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος, και πρώτα απ' όλα και κυρίως η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και το ΠΑΜΕ, δεν πρέπει να χάσουν ούτε στιγμή» έσπευσε να σημειώσει σε άρθρο του μετά το συνέδριο της ΓΣΕΕ το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Στρατούλης. Ενώ, προσδιορίζοντας το στόχο της κοινής αυτής δράσης, εξηγεί ότι «Θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους και δρόμους κοινής δράσης και συμπαράταξης» και να σηκώσουν «πλέον το κύριο βάρος των αγώνων ενάντια στα μνημόνια, και στην κυβέρνηση που τα υπηρετεί». Συμπληρώνει ακόμα πως «οι συνεργαζόμενες δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς μπορούν και πρέπει να συμπορευτούν μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και με άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες αποδεσμεύονται και αντιπαρατίθενται στην ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, που αποτελούν τα βασικά στηρίγματα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα».

Είναι σίγουρο, πως, το επόμενο διάστημα το κάλεσμα σε «κοινή δράση» των «αριστερών», «αντιμνημονιακών» δυνάμεων θα δυναμώσει. Οσο πιο καθαρά αποκαλύπτεται πως πρόβλημα των εργατών δεν είναι απλά το μνημόνιο, αλλά η μήτρα που γεννά κάθε μνημόνιο, δηλαδή το κεφάλαιο, η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του, τόσο θα πυκνώνουν και οι προσπάθειες παραπλάνησης των εργατών.

Οι διεργασίες και οι ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό ήδη οδηγούν στην αναμόρφωση και του τοπίου στο συνδικαλιστικό κίνημα (βλέπε ίδρυση παράταξης «ΕΜΕΙΣ» από πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ, ίδρυση ξεχωριστής παράταξης από τον Ανδρέα Κολλά, επίσης πρώην κεντρικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ). Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχαίρει για την «αναμόρφωση» αυτή, σπεύδει να μιλήσει για «αντιπαράθεση» με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, καλλιεργεί την εντύπωση ότι το ζήτημα είναι απλά να αλλάξει ο τίτλος της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ. Λες και αν σταματήσουν να πλειοψηφούν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, θα σταματήσει και να κυριαρχεί ο συμβιβασμός και η υποταγή.

Γιατί, το πρόβλημα των εργατών δεν είναι μόνο η σημερινή κυβέρνηση. Είναι γενικά η άσκηση της εξουσίας προς όφελος των καπιταλιστών, που θα εξακολουθήσουν να έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής και με μια «αριστερή κυβέρνηση» (για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι θα παλέψει το συνδικαλιστικό κίνημα, εδώ επικεντρώνει τη δράση του, υπονομεύοντας το κίνημα). Σ' αυτά τα σχέδια, τα σχέδια δηλαδή καθυπόταξης του κινήματος στον έναν ή τον άλλο διαχειριστή της αστικής εξουσίας, ποτέ δε θα μπορούσαν να συναινέσουν οι δυνάμεις που έχουν αληθινά ταξικό προσανατολισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει με την όρεξη. Επειτα, καλά θα κάνουν να μη συνδέουν άσχετα πράγματα. Ο ταξικός προσανατολισμός του ΠΑΜΕ δεν έχει καμιά σχέση με τον «ταξικό προσανατολισμό» που ανακαλύπτει στην ΑΠ ο Δημ. Στρατούλης. Πόσο δηλαδή «ταξικό» είναι το να συναινείς στη μετατροπή του επικουρικού ταμείου σε «επαγγελματικό» χτυπώντας το δημόσιο χαρακτήρα της Ασφάλισης, όπως έκανε η ΑΠ σε Φάρμακο και σούπερ μάρκετ; Πόσο «ταξικό» είναι να βγαίνουν να επιχειρηματολογούν υπέρ της «υγιούς επιχειρηματικότητας»; 'Η διαφορετικά είναι ταξικό, αλλά υπέρ των καπιταλιστών...

Ριζοσπάστης