Το κλείσιμο του "βιβλιοπωλείου της ΕΣΤΙΑΣ", ξερίζωμα μιας εποχής…

Όταν περάσουν τα χρόνια και φτάσεις σε μια ηλικία που αρχίζουν να φεύγουν, χωρίς επιστροφή, τα πρόσωπα που σημάδεψαν τη ζωή σου, τότε αρχίζεις να νιώθεις πως μαζί τους ξεριζώνονται κομμάτια από τις εποχές που έζησες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους χώρους. Είναι κάποιες εικόνες, ήχοι και μυρωδιές που σφραγίζουν, σε πείσμα της «εξέλιξης», με ανεξίτηλο μελάνι τη μνήμη, για να σου θυμίζουν για πάντα τις πιο ουσιαστικές στιγμές της ζωής σου. Δεν υπάρχει ανώδυνος αποχωρισμός, όμως η χρονική στιγμή που αυτός συμβαίνει έχει τη σημασία της. Για τις ώρες που περάσαμε ανάμεσα στα «βαριά» ράφια του "βιβλιοπωλείου της ΕΣΤΙΑΣ", ξεφυλλίζοντας τόμους και μετρώντας και ξαναμετρώντας το πενιχρό περιεχόμενο της τσέπης μας, το κλείσιμό του σημαίνει το ξερίζωμα μιας εποχής.

Μιας εποχής που ποδοπατήθηκε από μια άλλη, κυνική, άγρια και απάνθρωπη, μια εποχή ματωμένη από τα θύματα των βαρβάρων εκτελεστών του σύγχρονου πολιτισμού του κέρδους.  Ένα ιστορικός χώρος του βιβλίου, της σκέψης και του πολιτισμού έκλεισε… Ε, και; Δεν ήταν δα και τράπεζα…