Ο τερματοφύλακας με τα μαύρα

Στις 20 του Μάρτη 1990, φεύγει από τη ζωή (σε ηλικία εξήντα ετών) ένας από τους θρύλους του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο Σοβιετικός τερματοφύλακας Λεβ Γιασίν.  Με την χαρακτηριστική μαύρη εμφάνισή του, αγωνίστηκε σε περισσότερα από 600 παιχνίδια με τα χρώματα της Ντιναμό Μόσχας, ενώ φόρεσε και 78 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της Σοβιετικής Ένωσης. Συμμετείχε σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (Μουντιάλ), ενώ το 1956, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατέκτησε  με την ΕΣΣΔ το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ο Λεβ Γιασίν αναδείχτηκε καλύτερος Ρώσος αθλητής του αιώνα, σε ψηφοφορία που διοργάνωσε ο σύνδεσμος αθλητικών συντακτών της Ρωσίας, ενώ θεωρείται ως ο καλύτερος τερματοφύλακας του 20ου αιώνα στον κόσμο.

Γεννήθηκε το 1929, από γονείς εργάτες. Άρχισε να δουλεύει από  12 ετών λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην παραγωγή πολεμικού υλικού. Αγωνιζόταν σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, με την ομάδα του εργοστασίου που δούλευε, και γρήγορα ξεχώρισε με το ταλέντο του, με αποτέλεσμα να τον αποκτήσει η Ντιναμό Μόσχας. Τη σταδιοδρομία του στον επαγγελματικό αθλητισμό ο Λεβ Γιασίν την άρχισε το 1949. Η πρώτη του συμμετοχή με την Ντιναμό δεν ήταν επιτυχημένη κι έτσι ο νεαρός Γιασίν δεν αγωνίστηκε ξανά, μέχρι το 1953. Στο διάστημα που δεν αγωνιζόταν έπαιξε -με επιτυχία- σε μια ομάδα χόκεϊ. Στη συνέχεια επανήλθε και έπαιξε βασικός για 22 χρόνια. Την τελευταία φορά που υπερασπίστηκε το τέρμα της ομάδας του ήταν στις 27 του Μάη 1971, σε έναν αγώνα όπου οι καλύτεροι παίκτες της Ντιναμό Μόσχας αντιμετώπισαν τη Μικτή Κόσμου (Εουσέμπιο, Μπόμπι Τσάρλτον, Γκερντ Μύλλερ κ.α.), υπό τα βλέμματα 103.000 θεατών. Το ματς τελείωσε ισόπαλο 2-2.

Ο θρυλικός βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Πελέ δήλωσε κάποτε πως ο Γιασίν δεν είναι απλώς μεγάλος μάστορας και ένας από τους καλύτερους γκολκίπερ της σύγχρονης εποχής. Το παιχνίδι του άφησε εποχή στην ανάπτυξη της τέχνης του τερματοφύλακα. Ο Γιασίν διέθετε θαυμάσιο συντονισμό κινήσεων και αστραπιαία αντίδραση. Είχε την ικανότητα να προβλέπει την εξέλιξη της επίθεσης. Τις μονομαχίες του πρόσωπο με πρόσωπο με τους επιθετικούς τις κέρδιζε ουσιαστικά όλες. Σε 270 ματς φύλαξε απόρθητο το τέρμα του και απόκρουσε πάνω από 150 πέναλτι. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει: «Η χαρά να βλέπεις τον Γιούρι Γκαγκάριν στο διάστημα είναι η μόνη που μπορεί να ξεπεράσει την χαρά από την απόκρουση ενός πέναλτι». Οι έξοδοί του μακριά από το τέρμα, το ρίξιμο-πάσα της μπάλας με το χέρι εδραιώθηκαν για πάντα στην πρακτική του παιχνιδιού των γκολκίπερ. Γι’ αυτό ως σήμερα αυτές τις σίγουρες πάσες με το χέρι τις αποκαλούν «πάσες Γιασίν».

Ο Γιασίν δεν ήταν μόνο μεγάλος ποδοσφαιριστής. Όσοι τον γνώρισαν έλεγαν πως ήταν ένας καλός άνθρωπος. Ο συμπαίκτης του Γιασίν, παλιός τερματοφύλακας και διεθνής με την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ, μετέπειτα αθλητικός σχολιαστής Βλαντίμιρ Μασλατσένκο, λέει σχετικά:

 «Ο Λεβ ήταν σπουδαίο παιδί. Εξαιρετικά πρόσχαρος, δημιουργούσε καλές σχέσεις με τους γύρω του. Είχε τεράστιο κύρος. Στο εξωτερικό το σοβιετικό ποδόσφαιρο ήταν γνωστό μόνο χάρη στο όνομα Λεβ Γιασίν. Συναγωνιζόμασταν καλά και ήμαστε καλοί φίλοι. Ορισμένες φορές ζούσαμε στο ίδιο νούμερο (δωματίου). Όμως συνήθως διέμενε στον τόπο παραμονής και προπονήσεων της ομάδας, ή στις υπηρεσιακές αποστολές με τον Ιγκόρ Νέττο  (μεγάλο χαφ, ο οποίος για δέκα χρόνων ήταν αρχηγός της Εθνικής). Ο ένας ήταν της «Σπαρτάκ», ο άλλος της «Δυναμό» - και οι δυο φανατικοί εκπρόσωποι των ομάδων τους, όμως στην Εθνική δεν τσακώνονταν ποτέ. 

Στο γήπεδο υπάρχει μια ομάδα. Δεν είναι τυχαίο που η Εθνική Σοβιετικής Ένωσης αναδείχτηκε Ολυμπιονίκης και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πραγματικά, ήταν εποχή λαμπρών παικτών, ένας από τους οποίους ήταν ο Λεβ Γιασίν. Έχω τις δικές μου αρχές και απόψεις για τη ζωή, για την ποδοσφαιρική τέχνη. Όμως όταν άκουσα δυο φορές τον Λεβ Γιασίν να λέει ότι ‘σήμερα ο καλύτερος μας τερματοφύλακας είναι ο Βλαντίμιρ Μασλατσένκο…’ Όταν τέτοιος άνθρωπος εκφράζεται με τέτοια λόγια για σένα, δεν είναι μόνο όπως το βάλσαμο για την ψυχή, είναι αναγνώριση των δημιουργικών υπηρεσιών και της τέχνης και ικανότητας να δουλεύεις. Τέτοιος ήταν για μένα ο Γιασίν».

Αυτός ο σπουδαίος αθλητής, λόγω σοβαρών προβλημάτων με την υγεία του αναγκάστηκε να χάσει το ένα πόδι του. Και έτσι όμως δεν τα κατάφερε. Στις 20 του Μάρτη 1990, ο Λεβ Γιασίν έφυγε από την ζωή λόγω επιπλοκών που δημιουργήθηκαν στο ακρωτηριασμένο πόδι του.

Ο Γιασίν σε νούμερα:

Αγωνίστηκε σε 812 παιχνίδια συνολικά στην καριέρα του.

320 παιχνίδια βασικός στη Ντιναμό Μόσχας.

78 διεθνείς εμφανίσεις (δέχτηκε 70 γκολ).

13 αγώνες Παγκοσμίου Κυπέλλου (4 παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ).

2 εμφανίσεις στην «επίλεκτη ενδεκάδα (ΧΙ) κόσμου» (το 1963 κόντρα στην Αγγλία - 1968 κόντρα στην Βραζιλία).

Τιμητικό παιχνίδι από την ΦΙΦΑ το (1971).

480 παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ.

Διακρίσεις:

Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς, Βραβείο (1963).

4η θέση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλου (1966).

3 φορές Καλύτερος τερματοφύλακας της ΕΣΣΔ (1960,1963,1966).

22 επίσημες σεζόν με τον ίδιο σύλλογο (1950 - 1970).

Τάγμα του Λένιν (1967).

Ολυμπιακό Τάγμα (1986).

Χρυσό Τάγμα της FIFA για την Αρετή (1988).

Χρυσό μετάλλιο «του σφυριού και του δρεπανιού» (αστέρι) του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργατιάς μαζί με το Τάγμα του Λένιν (ισάξιο με το στρατιωτικό βραβείο «Ήρωας της ΕΣΣΔ») (1989).

Τίτλος του «Καλύτερου Τερματοφύλακα του Αιώνα» της FIFA, , και μέλος της «Ενδεκάδας (ΧΙ) του Αιώνα» της ΦΙΦΑ (2000).

Χρυσός Παίκτης της Ρωσίας από την Ποδοσφαιρική Ένωση της Ρωσίας, ως ο πιο εξέχων παίκτης τους τα τελευταία 50 χρόνια (Νοέμβριος 2003 για τον εορτασμό του Ιωβηλαίου της UEFA).

Πηγές:

1). «Λεβ Γιασίν: Η ‘Μαύρη Αράχνη’ του ποδοσφαίρου!», του Δημ. Δρίζου στο onsports.gr

2). «Τον αποκαλούσαν ‘μαύρο πάνθηρα’», στο Η φωνή της Ρωσίας