Η λαϊκή ευημερία η ουσία και ο σκοπός της πάλης του ΔΣΕ

Αποσπάσματα από την ομιλία του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, την Κυριακή 16/2/2014 στη Φλώρινα, σε εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ

Εκ μέρους της ΚΕ χαιρετίζουμε τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ που παρευρίσκονται στη σημερινή συγκέντρωση προς τιμήν του ΔΣΕ. Χαιρετίζουμε τους νέους και τις νέες που έχουν χρέος να συνεχίσουν τις μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Η σημερινή εκδήλωση απευθύνεται πριν απ' όλα στη νεολαία, που έχει πολλούς λόγους και συμφέρον να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ στους σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες.

Μπορεί στις μέρες μας πολλές από τις χοντροκομμένες συκοφαντίες και ψευτιές σε βάρος των κομμουνιστών να έχουν ξεθωριάσει ή να έχουν ξεσκεπαστεί από την ίδια τη ζωή, αναπαράγονται όμως διαρκώς και με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά, αλλά και από διάφορες κατευθύνσεις, προκαλώντας συγχύσεις πάνω σε ένα κεντρικό πολιτικό πρόβλημα.

Το πολιτικό πρόβλημα που γυρεύει λύση

Γιατί υπάρχει αυτή η κοινωνική διαίρεση; Γιατί υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και εργάτες; Πώς θα εξαλειφθεί αυτή η διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις, η κοινωνική αδικία που κάνει τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και τους φτωχούς φτωχότεροι.

Σε γενικές γραμμές αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα που γυρεύει λύσεις και προκαλεί μεγάλες συγκρούσεις και συχνά αιματηρές. Αυτός ήταν και ο λόγος που γεννήθηκε ο ΔΣΕ. Αυτό το πρόβλημα ήταν και τότε στην πρώτη γραμμή, είναι και σήμερα πάλι στην πρώτη γραμμή.

Συγκέντρωση στο μνημείο του ΔΣΕ που κατασκευάζεται στο σημείο όπου βρίσκεται ο ομαδικός τάφος μαχητών του ΔΣΕ

Μπορεί οι συνθήκες σήμερα να είναι διαφορετικές από τις συνθήκες της δεκαετίας του '40, όμως από την άποψη της ουσίας το πολιτικό πρόβλημα παραμένει πάντα το ίδιο. Από τη μια μεριά οι εκμεταλλευτές και από την άλλοι οι εκμεταλλευόμενοι. Τυπικά είμαστε όλοι ίσοι αλλά η ανισότητα κυριαρχεί. Τυπικά είμαστε όλοι ελεύθεροι, αλλά οι λίγοι είναι ελεύθεροι να εκμεταλλεύονται τους πολλούς και οι πολλοί να υποχρεώνονται να ζουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι.

Επομένως, οι εκδηλώσεις που κάνουμε κάθε χρόνο εδώ στη Φλώρινα για το ΔΣΕ, μαζί με άλλες δραστηριότητες, είναι ενταγμένες σ' ένα κεντρικό σκοπό.

Να συμβάλουμε να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια και να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για εμάς και τα παιδιά μας, και κυρίως:

Να συμβάλουμε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να ενωθούν, να συσπειρωθούν στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο όλοι όσοι ζουν από τη δουλειά τους και δε ζουν παρασιτικά από τη δουλειά άλλων. Να ενωθούν όλοι όσοι υποφέρουν από την ανεργία και τις χίλιες στερήσεις, να βρεθούμε όλοι στον ίδιο δρόμο αγώνα, με βάση τα δικά μας εργατικά και λαϊκά συμφέροντα, για την ευημερία και την πρόοδο. Το λέμε και θα το διακηρύσσουμε πολύ καθαρά και παλεύουμε να γίνει πράξη. Σε αυτήν την κοινωνία δεν είμαστε όλοι αδέλφια και όσοι το λένε αυτό δεν είναι με το λαό, δεν αγωνίζονται για τους πολλούς, για τους εργαζόμενους, για τους φτωχούς. Γι' αυτό το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συνταχθεί ποτέ με τέτοιους ύπουλους «φίλους» του λαού. Θα αποκαλύπτει συνεχώς και θα καλεί την εργατιά, την αγροτιά, τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους, τις γυναίκες να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και να διεκδικήσουν όχι μόνο το δίκιο τους, αλλά και να γίνουν αυτοί εξουσία. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα παρόν στην πρώτη γραμμή μαζί με το λαό.

Δύο λόγια για την ιστορική αλήθεια: Ποιο ήταν το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1944; Πώς εκφραζόταν την εποχή εκείνη και πώς λύθηκε;

Από τη μια μεριά η πλειοψηφία του λαού, η εργατική τάξη, οι αγρότες - κτηνοτρόφοι, οι βιοπαλαιστές, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, επιστήμονες και τα παιδιά τους συσπειρωμένοι στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Είναι οι δυνάμεις που πάλεψαν και μάτωσαν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους φασίστες κατακτητές. Πρωταγωνιστής, οδηγητής και αιμοδότης αυτού του αγώνα ήταν το ΚΚΕ.

Κάτω από την καθοδήγησή του ο λαός ενώθηκε, αγωνίστηκε και δημιούργησε ταυτόχρονα μια σειρά λαϊκούς θεσμούς για την οργάνωση της ζωής του, την Κυβέρνηση του Βουνού, τη Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, τη Λαϊκή Δικαιοσύνη, τη Λαϊκή Πολιτοφυλακή. Για πρώτη φορά οι γυναίκες ψήφισαν και στέκονται ισότιμες απέναντι στους άντρες.

Η απελευθέρωση βρίσκει το λαό με υψηλό αγωνιστικό φρόνημα αλλά και μεγάλες προσδοκίες, να χαρεί τη λευτεριά και τις θυσίες του, να οργανώσει την ανασυγκρότηση του τόπου και της ζωής του.

Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ είχαν ένα καταρχήν σχέδιο για τη δικαίωση των λαϊκών θυσιών και προσδοκιών, για την οργάνωση της ζωής του λαού. Το σχέδιο για λαοκρατική διακυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά ήταν η αστική τάξη. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, το Παλάτι, οι τσιφλικάδες, το πολιτικό, στρατιωτικό και δικαστικό τους προσωπικό. Είναι οι μεγάλοι απόντες του αγώνα. Αυτοί που μπροστά στα δύσκολα εγκατέλειψαν το λαό. Ενα μέρος από αυτούς βρέθηκαν μαζί με το χρυσάφι της χώρας στο εξωτερικό. Ενα άλλο μέρος συνεργάστηκε με τους κατακτητές, εμπορεύθηκε τον πόνο και την πείνα του λαού και συγκέντρωσε τεράστια περιουσία με τη μαύρη αγορά και τις υπηρεσίες στους κατακτητές, και ένα άλλο κομμάτι λούφαξε. Υπήρχαν, βέβαια, και πατριώτες και τίμιοι αξιωματικοί από τις γραμμές της αστικής τάξης και κληρικοί που μπήκαν ή στήριξαν τον αγώνα. Με την απελευθέρωση οι δυνάμεις αυτές ήταν προετοιμασμένες και αποφασισμένες να επανέλθουν στην εξουσία, να διεκδικήσουν τα προνόμιά τους. Στη φροντίδα τους δεν ήταν η ανοικοδόμηση της Ελλάδας για την πρόοδο και την ευημερία του λαού, αλλά για τη διασφάλιση των ταξικών τους συμφερόντων. Να έχουν ή να επαναφέρουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής, εργοστάσια, τράπεζες, κ.ά., και να διασφαλίσουν τα πλούτη που αποκόμισαν στην Κατοχή. Να συνεχίσουν να ζουν πλουσιοπάροχα αυτοί και τα παιδιά τους.

Προϋπόθεση για να υλοποιήσουν αυτό το πρόγραμμά τους ήταν να τσακίσουν το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να αφοπλίσουν το λαό, να τον καθυποτάξουν και να εξοστρακίσουν από τη σκέψη του κάθε ιδέα για κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική απελευθέρωση, για πρόοδο και ευημερία.

Ετσι γεννήθηκε ο ΔΣΕ

Μπροστά μας είναι ξεκάθαρο το πολιτικό πρόβλημα. Οι προσδοκίες του λαού που γεννήθηκαν μέσα από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης απαιτούσαν και τα αντίστοιχα εργαλεία εξουσίας στην υπηρεσία του λαού, κράτος στην υπηρεσία του λαού.

Ο λαός, που κατέκτησε τη λευτεριά του με το όπλο στο χέρι και ένιωσε τη δύναμή του, μπορούσε να οργανώσει την οικονομία, το κράτος και τη δική του εξουσία με τις δικές του δυνάμεις. Δε χρειαζόταν το Παλάτι, τους Μποδοσάκηδες, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους πραιτοριανούς τους.

Το Κόμμα, όμως, δεν ήταν ολόπλευρα - ιδεολογικά, πολιτικά, στρατηγικά - προετοιμασμένο να οδηγήσει το λαό στην ολοκλήρωση της νίκης του. Κυρίως, αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων και μάλιστα με τον πιο δραματικό τρόπο, ότι δεν είναι δυνατόν μαζί με την αστική τάξη ή ένα μέρος της να διασφαλίσεις την ανοικοδόμηση της χώρας και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η αστική τάξη αποδείχθηκε καλύτερα προετοιμασμένη. Υπερασπιζόταν με απόλυτη ταξική αδιαλλαξία τα συμφέροντά της. Αφού δεν μπόρεσε να βάλει στο χέρι το ΚΚΕ και να το ξεγελάσει με ορισμένα ψίχουλα πέρασε στην επίθεση. Με τις δικές της δυνάμεις ήταν αδύνατο να συντρίψει το λαϊκό κίνημα. Αναζήτησε τη βοήθεια αρχικά των Εγγλέζων και στη συνέχεια των Αμερικανών. Κήρυξαν στην κυριολεξία πόλεμο εξόντωσης του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ.

Το δίλημμα ήταν ολοκάθαρο. `Η τις αλυσίδες ή τα όπλα. Ετσι δημιουργήθηκε ο ΔΣΕ.

Η πολιτική πείρα, «το μάθημα και το πάθημα», από αυτήν την εξέλιξη, είναι μοναδικό, ανεπανάληπτο και έχει τεράστια ιστορική σημασία και για το παρόν και για το μέλλον.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και μάλιστα με τρόπο μόνιμο, οριστικό και ολοκληρωμένο αν δεν έχει ο λαός στα χέρια του τα απαραίτητα εργαλεία. Αν δεν πάρει στα χέρια του τη διακυβέρνηση, την εξουσία. Αν δεν αφαιρέσει την εξουσία από την αιματοβαμμένη τάξη των καπιταλιστών που αποτελούν μια μειοψηφία που ζει παρασιτικά.

Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό χωρίς ταξική σύγκρουση. Δεν μπορεί να υπάρξει εξουσία που να υπηρετεί ταυτόχρονα και την πλουτοκρατία και το λαό. Οποιος πιστεύει ότι μπορεί να συνυπάρξουν ή να γίνουν φιλεύσπλαχνοι οι καπιταλιστές είτε έχει αυταπάτες είτε κοροϊδεύει τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία της κυρίαρχης τάξης. Τέτοια κόμματα και πολιτικές δυνάμεις γνωρίσαμε πολλά στην Ιστορία.

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες δημιουργήθηκε ο ΔΣΕ. Η ουσία και ο σκοπός του αγώνα του ήταν να δώσει και πάλι στο λαό όσα δικαιούταν και του στέρησαν οι αστοί μαζί με τους Εγγλέζους. Ηταν αγώνας για το ψωμί, τη λευτεριά και την τιμή του λαού.

Δεν έφτασε στη νίκη όχι γιατί δεν είχε τη συμπάθεια ή τη στήριξη του λαού αλλά γιατί άργησε στην οργάνωση του αγώνα και κυρίως γιατί απέναντί του βρέθηκαν δύο αυτοκρατορίες, η εγγλέζικη και η αμερικανική. Αυτοί έσωσαν την αστική τάξη της Ελλάδας.

Πάνω από τρία χρόνια τους πάλεψε ο ΔΣΕ στο Γράμμο, στο Βίτσι, σε όλη την Ελλάδα. Εδωσε πάνω από 4.000 μικρές και μεγάλες μάχες. Είναι μεγάλη η παρακαταθήκη αυτού του αγώνα για το σήμερα και το αύριο. Πάντα ζωντανά, επίκαιρα και ανεξάντλητα τα διδάγματά του. Ανάμεσά τους και το πολιτικό, ειρηνικό, δημιουργικό του έργο, δίπλα στο στρατιωτικό - πολεμικό. Δίνουμε πολύ σύντομα ορισμένα επιτεύγματα εκείνης της εποχής που προκαλούν μεγάλη εντύπωση και σήμερα.

Η δράση του ΔΣΕ - οι κατακτήσεις για το λαό

Από τις αρχές του 1947, ο ΔΣΕ με τη συνεχή πολεμική του δράση απελευθέρωσε μεγάλες περιοχές σε όλη την Ελλάδα και εγκαθίδρυσε τη Λαϊκή Εξουσία.

Από το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ εκδόθηκαν καταστατικές διατάξεις (κάτι ανάλογο με Σύνταγμα) και πράξεις (νόμοι) για την οργάνωση της Λαϊκής Εξουσίας, τη διανομή της γης, την Εκπαίδευση. Τέθηκαν οι βάσεις μιας νομοθεσίας που μοναδική φροντίδα είχε να κάνει το λαό κυρίαρχο και να αναπτύξει το βιοτικό και εκπολιτιστικό του επίπεδο. Ενας καινούριος τρόπος διακυβέρνησης, πρωτόγνωρος για τους απλούς ανθρώπους των χωριών, άρχισε να πραγματοποιείται στις απελευθερωμένες περιοχές. Οργανώνεται η Λαϊκή Εξουσία και ο λαός, με βασικό φορέα τα Λαϊκά Συμβούλια, ασκεί την εξουσία. Γίνεται αποτελεσματικότερη η βοήθεια στον ένοπλο ταξικό αγώνα καθώς και η επίλυση των βασικών αναγκών των κατοίκων της περιοχής.

Τα Λαϊκά Συμβούλια αναδεικνύονται μετά από ελεύθερες εκλογές με μυστική ψηφοφορία, όπου εκλέγουν και εκλέγονται άνδρες και γυναίκες άνω των 18 ετών. Αποτελούν μια μικρή κυβέρνηση στο χωριό και λογοδοτούν στο λαό μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις, οι οποίες είναι το κυρίαρχο Σώμα. Παράλληλα οργανώνεται η Λαϊκή Δικαιοσύνη και σε κάθε χωριό λειτουργούν Λαϊκά Δικαστήρια. Πολλά χωριά, και εδώ στο Νομό της Φλώρινας, γνώρισαν την ανωτερότητα της Λαϊκής Εξουσίας.

α) Διανομή της γης

Με την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας η γη δίνεται στους καλλιεργητές της. Η Λαϊκή Εξουσία έκανε πράξη το αυτονόητο, ότι η γη ανήκει σ' αυτούς που την καλλιεργούν. Τα Λαϊκά Συμβούλια των χωριών Αγκαθωτό, Πλατύ, Λευκώνα (χωριά του Νομού Φλώρινας) το Νοέμβρη του 1947 αποφάσισαν και μοίρασαν 700 στρέμματα γης των τσιφλικάδων σε ακτήμονες και σε αγρότες με μικρό κλήρο. Το Γενάρη του 1948 στα χωριά Οξιά, Σφήκα, Πλατύ, τα Λαϊκά Συμβούλια μοίρασαν 900 στρέμματα στους ακτήμονες. Τις αποφάσεις αυτές για τη διανομή της γης ενέκριναν οι Γενικές Συνελεύσεις των κατοίκων των χωριών. Την ίδια περίοδο, το επαρχιακό συμβούλιο Φλώρινας έδωσε 7.000 στρέμματα σε ακτήμονες και μικροκληρούχους.

β) Η σπορά

Στην ελεύθερη περιοχή Φλώρινας - Καστοριάς όλοι οι κάτοικοι που έμειναν στα χωριά και δεν εντάχτηκαν στον ΔΣΕ, ηλικιωμένοι, γυναίκες, ακόμα και τραυματίες, φροντίζουν για την καλλιέργεια της γης. Τα Λαϊκά Συμβούλια οργανώνουν τη σπορά, που γίνεται δύο φορές το χρόνο, τη φθινοπωρινή και την ανοιξιάτικη. Χορηγούν τα εργαλεία, το σπόρο, τα ζώα, σε όσους δεν τα έχουν.

γ) Η ανοικοδόμηση

Στα διάφορα χωριά κατασκευάστηκαν ή επισκευάστηκαν δρόμοι, γέφυρες, βρύσες. Δημιουργήθηκαν σχολεία, νοσοκομεία, αναρρωτήρια. Κατεστραμμένα σπίτια ανοικοδομήθηκαν. Πόσιμο νερό μεταφέρθηκε εκεί που δεν υπήρχε. Το Δεκέμβρη του 1947 κάτοικοι του χωριού Πυξός διόρθωσαν το δρόμο Πυξός - Πύλη, μήκους 4 χιλιομέτρων. Στη Μηλιώνα με εξορμήσεις έγιναν αντιπλημμυρικά έργα και σταμάτησαν να πλημμυρίζουν τα χωράφια. Στα χωριά Κρανιώνα και Χαλάρα Καστοριάς οι κάτοικοι κατασκεύασαν γέφυρες μήκους 10 και 15 μέτρων. Στον Αγιο Γερμανό το Μάη του 1948 σε εξόρμηση, στην οποία πήραν μέρος οι κάτοικοι, επιδιορθώθηκε και ανοίχτηκε δρόμος 2.000 μέτρων, κατασκευάστηκαν γέφυρες στο ποτάμι και βρύσες για τις ανάγκες του χωριού.

δ) Η Λαϊκή Παιδεία

Με τη νομοθετική πράξη 5 του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ μπήκαν οι βάσεις για τη Λαϊκή Εκπαίδευση, μια Εκπαίδευση καθολική και δωρεάν, διαποτισμένη με ζωντανά προοδευτικά δημοκρατικά ιδανικά, προσαρμοσμένη στις πνευματικές και υλικές ανάγκες του λαού και των νέων.

Με τη δράση των Λαϊκών Συμβουλίων οικοδομούνται νέα σχολεία, τα κλειστά ξανανοίγουν, καθαρίζονται, ασβεστώνονται, βρίσκονται τα θρανία και το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό. Το Λαϊκό Συμβούλιο Κρυσταλλοπηγής, για παράδειγμα, κατασκεύασε καινούριο σχολείο με δύο αίθουσες. Μέχρι το Φλεβάρη του 1948 στο Νομό Φλώρινας άνοιξαν και λειτούργησαν 23 σχολεία και 1 φροντιστήριο για δασκάλους. Στα ελεύθερα χωριά της Καστοριάς άνοιξαν 45 σχολεία με 2.300 μαθητές και 88 δασκάλους.

Αυτά είναι μερικά από τα έργα του ΔΣΕ που αποδεικνύουν τη δύναμη του λαού και τη δυνατότητα που έχει να κυβερνηθεί χωρίς αφεντικά. Να οργανώσει τη δική του εξουσία. Να γίνει ο ίδιος αφέντης, νοικοκύρης. Να γιατί ο ΔΣΕ και ο αγώνας του συγκέντρωσαν το φοβερό μίσος των αστών.

Το ΚΚΕ διακηρύσσει ότι ο λαός έχει τεράστια δύναμη, ότι αν οργανωθεί, αν αποφασίσει, αν ακούσει το συμφέρον του και τη φωνή του ΚΚΕ μπορεί να κάνει θαύματα. Δεν είναι μονόδρομος να ζούμε κάτω από τις διαταγές των καπιταλιστών. Υπάρχει εναλλακτική λύση και προοπτική να ζήσει ο λαός μας με αξιοπρέπεια. Στον 20ό αιώνα το είδαμε χειροπιαστά στη Σοβιετική Ενωση, το είδαμε και εδώ, έστω και περιορισμένα, στα έργα του ΕΑΜ και του ΔΣΕ.

Η ΚΕ του ΚΚΕ, όλο το Κόμμα και η ΚΝΕ έχουμε δώσει μια υπόσχεση στους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Μια υπόσχεση που συμπυκνώνεται σε μια φράση:

ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ.

Δεν ξεχνάμε τη θυσία χιλιάδων σε τίμιες και άνισες μάχες. Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς της μάχης της Φλώρινας. Μέσα στους επόμενους μήνες ολοκληρώνονται και οι προετοιμασίες για το μνημόσυνο που στήνουμε στον ομαδικό τάφο των τιμημένων νεκρών του αγώνα. Τιμάμε τον ΔΣΕ, την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον τιτάνιο αγώνα του. Μελετάμε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε.

Αυτή είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη τιμή. Η συνέχιση και η ολοκλήρωση του έργου τους. Καθώς το Κόμμα μας βαδίζει την τελευταία πενταετία προς τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του θα έχουμε πολλά να συζητήσουμε με στόχο να ανεβάσουμε και πάλι την ταξική πάλη σε νέα ύψη, σε νέους μεγάλους και νικηφόρους ταξικούς αγώνες στις σύγχρονες συνθήκες.

Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ έχει πολλά να διδάξει, είναι ανεξάντλητος σε πείρα και διδάγματα.

Να γιατί για πολλά χρόνια οι νικητές και όλος ο μηχανισμός τους συκοφάντησαν με τόση λύσσα τον αγώνα του ΔΣΕ.

Ο πόλεμος συνεχίζεται

Ο πόλεμος όμως στην πραγματικότητα δε σταμάτησε ποτέ. Συνεχίζεται και σήμερα με άλλα μέσα αλλά πάντα στην ίδια γραμμή. Είναι από τη μια μεριά οι ίδιες δυνάμεις, όλοι αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και ζουν πλουσιοπάροχα από την εκμετάλλευση του λαού, από τον ιδρώτα του. Και από την άλλη μεριά η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους, όλοι αυτοί που παράγουν όλα τα πλούτη και ζουν με πολλές στερήσεις. Είναι δύο στρατόπεδα με διαφορετικά και ασυμβίβαστα συμφέροντα.

Είναι οι ίδιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θέλουν το λαό υποταγμένο, να μην αμφισβητεί την κυρίαρχη τάξη. Να αποδέχεται να ζει με τα ελάχιστα που οι εκμεταλλευτές του του παρέχουν και από πάνω έχουν την αξίωση να είναι και ευχαριστημένος. Θέλουν τους εργαζόμενους χωρισμένους, κατακερματισμένους, ανοργάνωτους, φοβισμένους.

Ολα όσα ζει σήμερα η κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια και η αγωνία που έχει φωλιάσει σε κάθε σπίτι για τα παιδιά της δεν είναι θέλημα Θεού. Δεν είναι μια φυσική εξέλιξη. Είναι τα «καλά» της ΕΕ, τα «καλά» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Οι προσδοκίες του λαού για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του φέρνουν πάλι μπροστά μας το ίδιο κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Πολιτική για το λαό ή για τα μονοπώλια. Εξουσία για το λαό ή για τα μονοπώλια. Κοινό συμφέρον δεν υπάρχει. Ευημερία για το λαό και κέρδη για το κεφάλαιο δεν γίνεται.

Ο αγώνας σήμερα είναι εξίσου σκληρός όπως και πριν, όπως είναι πάντα η ταξική πάλη. Οι συνθήκες σήμερα είναι διαφορετικές, η ιστορική όμως πείρα είναι πάλι χρήσιμη. Το Κόμμα μας, διδαγμένο, παλεύει σήμερα από καλύτερες θέσεις και δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω. Εχουμε πέρα για πέρα δίκιο όταν λέμε και καλούμε τον εργατικό - λαϊκό κόσμο να το πιστέψει.

Οποιο κόμμα, με όποια συμμαχία, όποιος μικρός ή μεγάλος συνασπισμός κομμάτων κι αν αναδειχτεί στην κυβέρνηση, όσες εναλλαγές κυβερνήσεων και αν έχουμε εντός των τειχών, η ζωή των εργαζομένων, του λαού δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν πρόκειται να βελτιωθεί εφόσον όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις θεωρούν πρωταρχικό τους στόχο τη στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών και της κερδοφορίας τους ως προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση.

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΚΚΕ, διαγωνίζονται μεταξύ τους ποια καλύτερα θα υπηρετήσει την εξουσία των μονοπωλιακών ομίλων.

Στις σημερινές συνθήκες, που η καπιταλιστική οικονομική κρίση σαρώνει τα πενιχρά δικαιώματα και κατακτήσεις αγώνων, η θέση των εργαζομένων θα χειροτερεύει. Δεν πρόκειται να ανακοπεί ο κατήφορος.

Οσοι υπόσχονται, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα ανακόψουν την επιδείνωση της θέσης του λαού λένε συνειδητά ψέματα.

Χωρίς μέτρα και πολιτικές που θα θίγουν τα συμφέροντα, τα προνόμια της εξουσίας του κεφαλαίου, δεν υπάρχει καν η παραμικρή χαραμάδα για να περάσει αχτίδα φωτός για το λαό. Και τέτοια πολιτική δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαστε απόλυτοι, είμαστε κατηγορηματικοί σε αυτό το πολιτικό συμπέρασμα, γιατί αυτό είναι το δίδαγμα όλων των χρόνων από την υποχώρηση του ΔΣΕ, τη μεταπολίτευση και το σήμερα.

Ενα μόνο παράδειγμα θα αναφέρουμε: Την ιστορία της ΕΕ και τη θέση της κάθε πολιτικής δύναμης. Ολα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, παρουσίαζαν την ΕΕ ως τη σωτηρία του λαού, ως το μόνο δρόμο για την ευημερία του. Αποδείχθηκε όμως σωτήρας για το μεγάλο κεφάλαιο, που έγινε πιο ισχυρό. Κορόιδευαν το λαό με την ΟΝΕ, το ευρώ και την απάτη της σύγκλισης των επιπέδων ανάπτυξης των τιμών, μισθών, κοινωνικών κατακτήσεων. Σήμερα συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τρομοκρατούν το λαό ότι η έξοδος από την ΕΕ θα είναι τραγωδία για τους εργατοϋπαλλήλους, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, την αγροτιά. Κρύβουν την αλήθεια.

Δεν υπάρχει απόφαση και οδηγία της ΕΕ που δε στοχεύει στη συγκέντρωση του πλούτου, δηλαδή του κεφαλαίου, στην αρπαγή κατακτήσεων, στην καταστροφή αγροτών, αυτοαπασχολούμενων χωρίς καμία άλλη προοπτική εργασίας. Δεν υπάρχει τομέας που να αφορά τη ζωή του λαού που να μην έχει βρεθεί στα χέρια των αρπακτικών. Ακόμα και οι δρόμοι, τα νερά, τα δάση, οι παραλίες παραδίδονται στους μονοπωλιακούς ομίλους για κερδοσκοπία.

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις στην ίδια γραμμή κινούνται, στην ίδια στρατηγική. Θεωρούν την παραμονή στην ΕΕ μονόδρομο. Κοροϊδεύουν το ίδιο όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η ΕΕ δεν είναι μια οικονομία προς όφελος των λαών. Είναι ένωση κεφαλαίων, σφηκοφωλιά κατά των λαών. Δεν αλλάζει ούτε από μέσα, ούτε από πάνω.

Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση ούτε καν να αναπληρώσει τις απώλειες του λαού τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια ώρα δεσμεύεται ότι θα δώσει νέες κρατικές ενισχύσεις, κρατικό χρήμα, στους δήθεν «υγιείς» επιχειρηματίες.

Μια χειροπιαστή απόδειξη και αδιάψευστη μαρτυρία ότι το ΚΚΕ δε λαθεύει στην εκτίμησή του είναι η στάση των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτοί δεν ανησυχούν για το ενδεχόμενο κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ έχει χίλιες φορές δίκιο όταν λέει ότι το μέλλον, η ευημερία του λαού βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στα δικά του χέρια. Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική. Υπάρχει η δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει, να στηρίξει και να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά, το αίμα, το νου και την καρδιά αυτής της προοπτικής.

Είναι το ΚΚΕ. Είναι το Κόμμα που πρέπει να αποκτήσει δύναμη παντού, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, σε Περιφέρειες και Δήμους, στα συνδικάτα, στους χώρους νεολαίας.

Είναι το Κόμμα που φέρνει το καινούριο, φέρνει το νέο.

Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Μόνο αυτό δεν έχει δοκιμάσει. Ολα τα άλλα τα έχουμε δοκιμάσει χρόνια τώρα. Η αναγέννηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, που θα αγκαλιάσει την πλειοψηφία, εργάτες, ανέργους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, κτηνοτρόφους, νέους, γυναίκες, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να παλέψει για να ανατραπούν αντιλαϊκοί νόμοι, να αναχαιτιστούν η αντιλαϊκή επίθεση, τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα και να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών μέσα από την εξουσία του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το διαφορετικό, το καινούριο.

Σε κάθε περιοχή, σε κάθε νομό, σε κάθε εργατικό κλάδο, όσοι πρωτοστατούν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πασίγνωστοι. Εχουν δώσει εξετάσεις. Εχουν διαπρέψει σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Πολλά από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζονται σήμερα ως αγνοί και συνεπείς αγωνιστές και μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ μηχανεύονται πώς θα αξιοποιήσουν τη λαϊκή κατακραυγή ως διαβατήριο για την εξουσία. Οπως παλιά το ΠΑΣΟΚ εκβίαζε με διλήμματα τύπου Δεξιά - Αντιδεξιά, έτσι και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και τμήμα του ΠΑΣΟΚ εκβιάζουν με το δίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο.

Το πραγματικό δίλημμα είναι έξοδος από την κρίση προς όφελος του λαού ή προς όφελος του κεφαλαίου. Ναι στην ΕΕ ή πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού είναι εγγύηση για ισχυρή αντιπαράθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Απευθυνόμαστε σε όλους όσοι μπορούν σήμερα να συνειδητοποιήσουν καλύτερα ότι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά νοικοκυριά και τα παιδιά τους είναι αυτοί που ζημιώθηκαν από τη μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ τον Ιούνη του 2012, ότι ο λαός μας πληρώνει ακριβά τη στήριξη που προσέφερε στα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου.

Απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες και τους καλούμε να τολμήσουν να σπάσουν τα τείχη, να βγουν στο ανοιχτό πεδίο της ταξικής πάλης.

Ολοι εμείς, που είμαστε στη σημερινή συγκέντρωση, θα κάνουμε το καθήκον μας σα μαχητές και συνεχιστές του ΔΣΕ.

Αγώνας μέχρι τη νίκη.

Ριζοσπάστης