Θα κάνω μια μικρή περιδιάβαση, μια μικρή βόλτα από τους άλλους, από την
αστική τάξη... Τότε, στα 1789, όταν οι αστοί κάναν την πρώτη τους μεγάλη
πολιτική επανάσταση και ήρθαν στην εξουσία στη Γαλλία, αντιλήφθηκαν ότι
βρίσκονται μπροστά σε ένα πρόβλημα. Η αριστοκρατία τότε, φεουδάρχες,
βασιλιάδες, πρίγκιπες και ούτω καθεξής, πέσανε να τους φάνε. Και κατά
συνέπεια, θέλανε να σταθεροποιήσουν το καθεστώς, χρησιμοποιώντας ποιον;
Χρησιμοποιώντας το λαό της Γαλλίας, γιατί αυτό τους έτυχε. Φτιάξανε
λοιπόν ένα μεγάλο παραμύθι. Οτι θα δώσουν στο λαό δημοκρατία, την αστική
δημοκρατία. Με αντάλλαγμα. Ποιο ήταν το αντάλλαγμα; Οτι ο λαός αυτός,
για να πάρει την ποθούμενη δημοκρατία, θα πάει να σκοτωθεί στα πεδία των
μαχών για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Και αυτό το καταφέρανε.
Δημοκρατία; Για την ακρίβεια, ο Ναπολέοντας βγήκε. Αυτοκράτορας αυτός...
Προχωρήσανε
οι καιροί, κατάκτησαν τον κόσμο οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, η αστική τάξη
σταθεροποιήθηκε, ο καπιταλισμός ανέβηκε, ο ιμπεριαλισμός διαμορφώθηκε.
Είχαν ανάγκη να πολεμάνε μεταξύ τους και να πολεμάνε και τους άλλους, ο
λαός φυσικά θα πάει να σκοτωθεί γι' αυτό. Η δημοκρατία πάντα έτσι, σαν
υποχρέωση, διότι, πάτε να σκοτωθείτε, κι εμείς θα σας δώσουμε
ανταλλάγματα. Αλλά ταμπού, μυστικό, το απόλυτο - δεν αναφέρεται πουθενά
σε όλα αυτά τα λαμπρά κείμενα περί δημοκρατίας που οι αστοί κατασκεύασαν
- το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής...
Γιατί το ΚΚΕ είναι
διαφορετικό; Γιατί το ΚΚΕ ενοχλεί; Γιατί λέει κοινωνικοποίηση των
μονοπωλίων. Γι' αυτό το ΚΚΕ είναι μισητό, γι' αυτό το ΚΚΕ δέχεται
συνεχώς επιθέσεις. Γιατί, απέναντι σε όλα τα παραπάνω των αστών, λέει το
εξής απλό: Ωραία, μπείτε, βγείτε από την ΕΟΚ, από την ΕΕ, ό,τι θέλετε
κάντε, δείξτε, δημοκρατίες, ξεδημοκρατίες, ποιος θα έχει τα μέσα
παραγωγής; Τόσο απλά. Γι' αυτό και το εχθρεύονται...
Γι' αυτό, πολύ απλά, ΚΚΕ και μόνο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Γιώργος Μαργαρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου