Ραούλ Κάστρο : Έχουν περάσει 55 χρόνια συνεχoύς αγώνα

"Ούτε ο πιο ονειροπόλος από όλους όσους συνόδευσαν τον Φιντέλ σε μια πράξη σαν αυτή, την πρώτη Ιανουαρίου του 1959, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα είμαστε σήμερα εδώ.

Τίποτα δεν ήταν εύκολο σε αυτό το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι. Χάρη όμως στην τεράστια ικανότητα αντίστασης και στον αγώνα πολλών γενεών και στον ηρωικό λαό της Κούβας κατέστη δυνατή η επιτυχία της επανάστασης μας. [...]
Kάτω από την εντολή του Φιντέλ, πραγματοποιείται η επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα, εδώ σε αυτή την πόλη. Μέσα από την αποτυχία όμως νικούν, αντέχουν στις κακουχίες της φυλακής, έρχονται με το πλοίο Granma, υπομένουν οπισθοδρόμηση και τελικά κινούνται προς την οροσειρά Σιέρρα Μαέστρα για να ξεκινήσουν τον ανταρτοπόλεμο, του οποίου ο αρχιστράτηγος, φωτεινό παράδειγμα θάρρους μέσα σε 'πυρκαγιά', γεμάτος με επιμονή και ακλόνητη πίστη στην νίκη, με τη μονάδα του και την αναμφισβήτητη κλίση του προς την ηγεσία, ήξερε να σφυρηλατεί την ενότητα μεταξύ όλων των επαναστατικών δυνάμεων και τελικά να τους οδηγήσει στην νίκη. [...]
Τιμούμε σήμερα αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την νίκη στα βουνά, στα πεδία και στις πόλεις, τιμούμε τους μαχητές του στρατού, τους αντάρτες και τους υπόγειους μαχητές, όσους έπεσαν και μετά τη νίκη σε πολλές αποστολές.. [...]
Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την καθοριστική συμβολή των Κουβανών γυναικών κατά τη διάρκεια της επαναστατικής διαδικασίας, ως άξιες συνεχιστές του παραδείγματος της Mariana Grajales, μητέρας του Maceo, στον 'υπόγειο' ανταρτοπόλεμο. [...] Εκείνα τα γενναία κορίτσια που διακινδύνευσαν τη ζωή τους πολλές φορές. Μερικά από αυτά είναι παρόντα εδώ σήμερα.
Τον Ιανουάριο του 1959, εν μέσω πανηγυρισμών που πραγματοποιήθηκαν παντού στη χώρα μας, προνοητικά ο Φιντέλ προειδοποίησε ότι 'Η επανάσταση τώρα αρχίζει. Η επανάσταση δεν θα είναι ένας εύκολος δρόμος. Η Επανάσταση θα είναι ένα σκληρός δρόμος και γεμάτος κινδύνους'.
Από νωρίς, είχαν ξεκινήσει αμέτρητα σχέδια αποσταθεροποίησης, ξεκινώντας με το καταφύγιο που παρείχαν οι ΗΠΑ στους εγκληματίες και στους βασανιστές του καθεστώτος του Μπατίστα και σε όλα τα είδη των καταχραστών που ωφελούνταν από το θησαυροφυλάκιο της χώρας.
Η θριαμβευτική Επανάσταση έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλά, όπως την προώθηση και την οργάνωση κρατικής τρομοκρατίας με σαμποτάζ και ένοπλες ληστείες, την εισβολή στον κόλπο των Χοίρων, τον εμπορικό και οικονομικό αποκλεισμό, την εκστρατεία μαζικής επικοινωνίας για να δυσφημίσουν την επαναστατική διαδικασία και τους ηγέτες της, ιδιαίτερα τον Φιντέλ, τις 600 απόπειρες δολοφονίας του, την κρίση των πυραύλων, τον Οκτώβριο του 1962, τις απαγωγές και τις επιθέσεις σε πλοία και πολιτικά αεροσκάφη, τις δολοφονίες δασκάλων και εργαζομένων στην παιδεία, αγροτών, φοιτητών και διπλωματών, και πολλών ακόμα αθώων.
Έχουν περάσει 55 χρόνια συνεχούς αγώνα ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ από έντεκα διοικήσεις, με ποικίλες μορφές εχθρότητας.. [...]
Η Κουβανική Επανάσταση κατέρριψε διαφόρους μύθους, μεταξύ αυτών, το ότι δεν είναι δυνατόν να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό σε ένα μικρό νησί 90 μίλια από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια επανάσταση που δεν ήταν αποτέλεσμα μιας διεθνούς αντιπαράθεσης και ούτε είχε τεράστια υποστήριξη από το εξωτερικό. Μια επανάσταση που δεν περιορίστηκε στην αντικατάσταση μιας εξουσίας από την άλλη, αλλά σε λιγότερο από 24 ώρες διέλυσε την κατασταλτική μηχανή του δικτατορικού καθεστώτος και έθεσε τα θεμέλια μιας νέας κοινωνίας. Μια επανάσταση που κατασκεύασε για στρατό όλους τους ανθρώπους της, οι οποίοι έτοιμοι υπερασπίζονται τους εαυτούς τους, το δικό τους στρατιωτικό δόγμα.
Μια επανάσταση που γιορτάζει 55 χρόνια εργασίας από και για τους ανθρώπους που έκαναν τη δική τους γη και τις βιομηχανίες, τα γενικά και ειδικά σχολεία για όλα τα παιδιά, τα πανεπιστήμια, τις σχολές καλών τεχνών και τα αθλήματα, τα κτίρια κλινικές και τα νοσοκομεία, τους γιατροί της Κούβας και την αποστολή τους και στον υπόλοιπο κόσμο. Μια επανάσταση που μας οδήγησε στην επίτευξη των καλύτερων επιπέδων εκπαίδευσης και υγείας, διεθνές σημείο αναφοράς σήμερα.
Μια επανάσταση που έθεσε τα θεμέλια για τη δημιουργία χώρων εκδημοκρατισμού, διάδοσης και πρόσβασης στον πολιτισμό.
Με λίγα λόγια , μια επανάσταση που έχει γίνει πραγματικότητα και θα συνεχίσει να επιδιώκει τη βαθιά λαχτάρα του Marti, 'Ο πρώτος νόμος της Δημοκρατίας μας να είναι το δικαίωμα όλων των Κουβανών για την πλήρη αξιοπρέπεια'.
Στο πλαίσιο της συζήτησης αυτών των θεμάτων, θυμηθείτε τα λόγια του Φιντέλ στις 26 Ιουλίου του 2003, όταν είπε 'Η εκπαίδευση των ανθρώπων για την αλήθεια, με λέξεις και αδιάσειστα στοιχεία, υπήρξε ίσως ο θεμελιώδης παράγοντας για την επιτυχία της Επανάστασης'.
Η ανθεκτικότητα και η αυτοπεποίθηση του κόσμου, των ανθρώπων μας, οι οποίοι γνώριζαν και στωικά υπέμειναν τις εξαντλητικές κακουχίες στις οποίες υποβλήθηκαν στην ειδική περίοδο, ως αποτέλεσμα της εξαφάνισης της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, εν μέσω του κύματος της αβεβαιότητας και της απογοήτευσης ότι αυτά τα δραματικά γεγονότα δημιουργούνται στο μεγαλύτερο μέρος των προοδευτικών δυνάμεων της ανθρωπότητας.
Η εικόνα της Κούβας, διάσημη στην Αμερική, πριν από την Επανάσταση ως ένα καταφύγιο για τυχερά παιχνίδια, τη πορνεία, τους γκάνγκστερ και το αγαπημένο καταφύγιο για τις βρώμικες επενδύσεις τους, τις οποίες διευκόλυνε η ευρεία διοικητική διαφθορά της τυραννίας, μεταμορφώθηκε από την επαναστατική διαδικασία σε σύμβολο αξιοπρέπειας, ανεξαρτησίας, ανθρωπισμού και αδιαλλαξίας στην προάσπιση των αρχών.
[...] Συνεπής και σύμφωνη η επανάστασή μας με την ηθική του Μarti, έλαβε την ευγενή και γενναιόδωρη αλληλεγγύη πολλών αδελφών λαών, κυρίως από τη Σοβιετική Ένωση, ενώ υπήρχε-και ειδικά στα πρώτα και δύσκολα χρόνια, ενώ εμείς προσφέραμε και συνεχίζουμε να προσφέρουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας σε διάφορες περιοχές του κόσμου, τόσο σε αποστολές σε ένδοξα διεθνιστικά προγράμματα, όπως τα ιατρικά, τα εκπαιδευτικά και τα αθλητικά, καθω΄ς και συνεργασίες σε άλλους πολλούς τομείς, καθιστώντας έτσι την κληρονομιά του 'Πατρίδα είναι η Ανθρωπότητα' σε πραγματικότητα.
Ποτέ δεν παραχωρήσαμε ούτε ενδώσαμε σε επιθετικότητα, εκβιασμούς ή απειλές. Η εξωτερική πολιτική της Επανάστασης ήταν πάντα ένα ισχυρό όπλο για να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση και την εθνική μας κυριαρχία υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης, της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης με τους λαούς του Τρίτου Κόσμου.
Ο πλανήτης που ζούμε έχει αλλάξει πολύ από την πρώτη Ιανουαρίου του 1959. Αυτό το μικρό νησί, που παρά τις βάναυσες πιέσεις των αμερικανικών κυβερνήσεων, προσπάθησε να διαχωρίσει από το περιφερειακό περιβάλλον τους, σήμερα είναι Πρόεδρος της Προσωρινής Κοινότητας Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC) και ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει συνάντηση κορυφής στην Αβάνα αργότερα αυτό το μήνα, εμπνευσμένη από το ιδανικό του να διαμορφώσει μια νέα ενότητα στην πολυμορφία μας στην Αμερική.
Μην ξεχνάτε τη μοναδική ιστορική σύμπτωση ότι σε μια ημέρα όπως η σημερινή, στις 1η Ιανουαρίου, 210 χρόνια πριν, κερδήθηκε η πρώτη επανάσταση της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, η οποία ήταν επίσης η πρώτη και μοναδική νίκη ενός επαναστατικού κινήματους με επικεφαλής μαύρων σκλάβων που διαφωνούσαν με το επαίσχυντο σύστημα, ενώ αναζητούσαν την εθνική τους ανεξαρτησία.
Οι επιπτώσεις αυτών των δραματικών γεγονότων είχαν επιπτώσεις στην Κούβα, ακόμη δεν είναι λίγο το αίμα που τρέχει από τις φλέβες της Αϊτής.
Και τα δύο έθνη πρέπει να πληρώσουν το υψηλό τίμημα για την τόλμη τους να αντιμετωπίσουν τις κυρίαρχες αυτοκρατορίες.
Προσεγγίζοντας το θέμα αυτό θα ήθελα να επαναλάβω στον αδελφικό λαό της Αϊτής ότι η κυβέρνηση της Κούβας ποτέ δεν θα σας εγκαταλείψει και μπορείτε πάντα να υπολογίζετε στη μικρή συμβολή μας.
Στη συνέχεια, θα ήθελα να συζητήσουμε για ένα θέμα για το οποίο έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε, Θέλω να μιλήσω για τη συνεχή πρόκληση που επιβάλει η μόνιμη εκστρατεία πολιτικής και ιδεολογικής ανατροπής, σχεδιασμένη αλλά και διευθύνεται από τα κέντρα της παγκόσμιας εξουσίας με σκοπό να επαναποικίζει τα μυαλά των ανθρώπων και τις προσδοκίες τους να ακυρώσουν την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.
Σε λαμπρό ορισμό του όρου «επανάσταση» που έκανε την πρώτη του Μαΐου του 2000 ο Φιντέλ, στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα, διατύπωσε τα ακόλουθα :
'Επανάσταση είναι η υπεράσπιση των αξιών οι οποίες πιστεύεται ότι αξίζουν το κόστος της κάθε θυσίας'.
'Είναι μια βαθιά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο, ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών'.
Στην περίπτωσή μας, όπως και σε πολλές περιοχές του κόσμου, προσπαθούν να εισαγάγουν διακριτικά πλατφόρμες νεοφιλελεύθερης σκέψη και νεοαποικιακής καπιταλιστικής παλινόρθωσης, αρμαθιές με τα ίδια αποστάγματα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης από μια σκόπιμη παραποίηση της ιστορίας και της σημερινής κατάστασης της γενικευμένης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, εις βάρος των αξιών, της ταυτότητας και του εθνικού πολιτισμού, που ευνοούν τον ατομικισμό, τον εγωισμό και το εμπορικό ενδιαφέρον πάνω από την ηθική.
Εν ολίγοις, απατηλά προσπαθούν να πουλήσουν στους νεότερους τα υποτιθέμενα περιττά πλεονεκτήματα των ιδεολογιών και της κοινωνικής συνείδησης, ως εάν οι διατάξεις αυτές δεν αντιπροσωπεύουν πλήρως τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης στον καπιταλιστικό κόσμο. Αυτό, επίσης, σκοπό έχει αλλά μάταια να προκαλέσει ρήξη μεταξύ των ιστορικών μορφών της ηγεσίας της Επανάστασης και των νέων γενεών, να προωθήσει την αβεβαιότητα και την απαισιοδοξία για το μέλλον, όλα με στόχο να διαλύσουν την κλήση προς την ανάπτυξη μέσα από το σοσιαλισμό στην Κούβα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η πρόκληση γίνεται μεγαλύτερη και είμαστε σίγουροι ότι με τη βοήθεια των δυνάμεων που διαθέτει η επανάσταση θα είναι νικηφόρα σε αυτή την αποφασιστική μάχη. [...]
Υπάρχει όμως πολύ περισσότερη δουλειά να κάνουμε. [...]
Οι νέες γενιές των ηγετών, οι οποίοι αναλαμβάνουν τις σημαντικές ευθύνες για τη σταδιακή και ομαλή κατεύθυνση του έθνους, δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι αυτή είναι η Σοσιαλιστική Επανάσταση των ταπεινών, από τους ταπεινούς και για τους ταπεινούς, με απαραίτητη προϋπόθεση και αποτελεσματικό αντίδοτο να μην πέσει ποτέ κάτω από την περίοδο της σειρήνας των τραγουδιών του εχθρού. [...]
Το πρόγραμμα της Επανάστασης επικαιροποιείται ανά πενταετία για να ανταποκρίνεται πάντοτε στα πραγματικά συμφέροντα του λαού μας και στα θεμελιώδη ζητήματα της κοινωνίας μας και αμέσως να διορθώνει τυχόν λάθη. Αυτό θα διατηρήσει τη συνεχή βελτίωση και ανάπτυξη της σοσιαλιστικής δημοκρατίας μας. [...]
Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, μπορούμε να πούμε με υπερηφάνεια: Η επανάσταση παραμένει η ίδια, χωρίς δεσμεύσεις σε κανέναν, παρά μόνο με τους ανθρώπους της!
Σας ευχαριστώ πολύ."

Ο Raúl Castro Ruz μίλησε στην εκδήλωση για την 55η επέτειο του θριάμβου της Επανάστασης  που πραγματοποιήθηκε την 1η Ιανουαρίου 2014 «Έτος 56 της Επανάστασης», στο Πάρκο Manuel Carlos Cespedes στο Santiago de Cuba.

Το κείμενο ήταν αποσπάσματα της ομιλίας του.
Πηγή: barbudosdesierramaestra.blogspot.gr