Ο Πάγκαλος... δεν κρύβεται. Ούτε όμως και ο Καρτερός...

«Και αυτό το σύστημα είναι πως όσοι μπορούν και έχουν τα όργανα άσκησης βίας σφάζουν τους άλλους μισούς. Η πρώτη μεγάλη σφαγή του Στάλιν δεν έγινε εναντίον των δεξιών, αλλά από τα στελέχη του κόμματός του. Αμα μπορούν, θα το κάνουν. Δεν μπορείς να μη σφάξεις κόσμο αν δεν είσαι κομμουνιστής! Ξέρετε εσείς κανένα κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη που να μην έσφαξε τους αντιπάλους του; Το ΚΚΕ είναι ιδιορρυθμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος και καθίσταται και της Ευρώπης. Είναι αίρεση θρησκευτική... Λέμε τώρα για κόμματα εξουσίας. Τα κόμματα εξουσίας, όπου είχαν την ευκαιρία να πάρουν την εξουσία, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σφάξουν τα στελέχη τους. Ο ένας θα σφάξει τον άλλον». Ποιος τα λέει αυτά; Μήπως η Χρυσή Αυγή;
Οχι, ο γνωστός και μη εξαιρετέος ... αντικομμουνιστής Πάγκαλος στον ΒΗΜΑ FM 99,5. Βεβαίως, με τον Πάγκαλο δεν αξίζει καν να ασχοληθεί κανείς. Το ζήτημα είναι ότι ο Πάγκαλος δεν είναι Χρυσαυγίτης, ούτε φασίστας, αντίθετα σχίζει τα ρούχα του για τη λειτουργία της αστικής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, είναι όμως αντικομμουνιστής, μισεί την ταξική πάλη, το εργατικό κίνημα και το λέει ανοιχτά, δεν το κρύβει όπως άλλοι.

Και αυτό μας θύμισε τον Καρτερό της «Αυγής», που θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός κάθε φορά που γράφει για το ΚΚΕ. Αν τον τρυπήσει η πένα του, θα δηλητηριαστεί απ' το δηλητήριο που «ξερνάει» αντί για μελάνι. «Ο κύριος Στάλιν τρώγεται;», διερωτήθηκε χτες και άπλωσε κάτω απ' τον τίτλο αυτό μια ιστορία, που σε αδρές γραμμές θέλει ένα παιδάκι λιπόθυμο από πείνα, έναν καλό και συμπονετικό ΣΥΡΙΖαίο να το περιθάλπει και την ώρα που είναι έτοιμος να το ταΐσει, να μπουκάρει η κομμουνίστρια, να αρπάζει το φαΐ και να ωρύεται ότι πρώτα πρέπει το παιδάκι να μάθει ποια τάξη φταίει για την πείνα του. Να του ευχηθούμε και σ' ανώτερα. Με τέτοιες διαστρεβλώσεις προσπαθεί ο Καρτερός να κρύψει την πραγματικότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει να χορτάσει ψωμί ο λαός, αλλά να εξαγοράσει με λίγα ψίχουλα τη στήριξή του στην πολιτική του που θα διαιωνίζει την πείνα του. Και απέναντι σε αυτήν την πολιτική, που καθορίζεται από το «ρεαλισμό» και τα «όρια της οικονομίας», τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, το ΚΚΕ καλεί το λαό να μη δείξει καμιά ανοχή και καμιά αναμονή, να μη συμβιβαστεί με τη μιζέρια και το μοίρασμα της φτώχειας είτε του το υπόσχεται η συγκυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ...

Ριζοσπάστης