[...]Την 28η Οκτώβρη τιμάμε, εκτός από την
αντίσταση στην ιταλική φασιστική εισβολή, και τον αγώνα της ΕΑΜικής
αντίστασης της περιόδου της Κατοχής, και
την απόφαση ίδρυσης του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών στις 28 Οκτώβρη
1946, που θεωρείται και μέρα ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας
(ΔΣΕ).
Ο αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε συνέχεια των αγώνων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ την περίοδο της Κατοχής, της ηρωικής μάχης της Αθήνας του Δεκέμβρη του 1944, όταν ο αστικός κόσμος μαζί με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του χτύπησαν ένοπλα το λαό για να τον αφοπλίσουν και για να αλλάξουν υπέρ τους το συσχετισμό δύναμης. Ο Δεκέμβρης έληξε με ήττα του λαϊκού κινήματος και με την υπογραφή της απαράδεκτης Συμφωνίας της Βάρκιζας. Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας η κατάσταση είχε διαμορφωθεί ως εξής, σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.
Το λαϊκό κίνημα μετά την απελευθέρωση βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Αν και με καθυστέρηση, επέλεξε το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό.
Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης άρχισαν να παίρνουν μέτρα αυτοπροστασίας. Ετσι, συγκρότησαν ένοπλες ομάδες για να αντιμετωπίσουν τη δολοφονική - εγκληματική δράση των διαφόρων ένοπλων συμμοριών που συνεπικουρούσαν τις αστικές δυνάμεις κόντρα στο λαϊκό κίνημα. Οι ομάδες αυτές ήταν γνωστές με τα ονόματα ΟΚΔΑ (Ομάδες Καταδιωκόμενων Δημοκρατικών Αγωνιστών) ή ΟΔΕΚΑ (Ομάδες Δημοκρατικών Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών).
Οι ΟΚΔΑ ή ΟΔΕΚΑ άρχισαν να καθοδηγούνται από το ΚΚΕ. Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1946) προσανατόλισε το Κόμμα και το κίνημα και στον ένοπλο αγώνα, σε συνδυασμό με ειρηνικές μορφές πάλης. Από το καλοκαίρι του 1946 εντάθηκαν οι προσπάθειες του ΚΚΕ για την ενοποίηση των αντάρτικων ομάδων, αφού δεν υπήρχε άλλη διέξοδος.
Στις 26 - 28 Οκτώβρη 1946 σε σύσκεψη που πραγματοποιείται στην Τσούκα Αντιχασίων, στην οποία παίρνουν μέρος οι καπετάνιοι Μάρκος, Κίσσαβος (Μπλάνας, ο καπετάνιος της θεσσαλικής I μεραρχίας του ΕΛΑΣ στο τέλος της Κατοχής), Κικίτσας (καπετάνιος Πιερίων από την αρχή του κατοχικού αντάρτικου) και Λασσάνης (Πολιτικός Επίτροπος της 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ), αποφασίστηκε η ενοποίηση των αντάρτικων ομάδων κάτω από ενιαία στρατιωτική καθοδήγηση.
Τότε εκδόθηκε η ιστορική υπ' αριθ. 1 διαταγή για τη συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου των ανταρτών, η οποία έχει ως εξής:
«ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΑΝΤΑΡΤΩΝ
ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ 1
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 1
Η στυγνή δίωξη των αγωνιστών και του δημοκρατικού λαού από τον αγγλόδουλο μοναρχοφασισμό και τα όργανά του, που ανάγκασαν χιλιάδες δημοκράτες να βγούνε στα βουνά για να υπερασπίσουν τη ζωή τους, οδήγησε στη σημερινή ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος.
Εχοντας υπόψη ότι είναι ώριμη πια η ανάγκη της δημιουργίας συντονιστικού οργάνου για το συντονισμό και την καθοδήγηση του όλου αντάρτικου αγώνα,
Α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε
τη δημιουργία του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, στο οποίο θα υπάγονται τα αρχηγεία Ανταρτών Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Ηπείρου, Ρούμελης.
Σταθμός Διοίκησης Γενικού Αρχηγείου
28 Οκτώβρη 1946».
Ο αντάρτικος στρατός με τη διαταγή αριθμός 19 της 27/12/1946 ονομάστηκε «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας».
Ο αγώνας του ΔΣΕ ξεχωρίζει γιατί αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, αγώνας που απείλησε την εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας. Παρ' όλη την ήττα του αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας. (Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη της Τρίτης 28 Οκτώβρη 2014)
---Η φωτογραφία είναι από το 40ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, τον περασμένο Σεπτέμβρη, στο "Πάρκο Αντώνης Τρίτσης" στο Ίλιον.
Ο αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε συνέχεια των αγώνων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ την περίοδο της Κατοχής, της ηρωικής μάχης της Αθήνας του Δεκέμβρη του 1944, όταν ο αστικός κόσμος μαζί με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του χτύπησαν ένοπλα το λαό για να τον αφοπλίσουν και για να αλλάξουν υπέρ τους το συσχετισμό δύναμης. Ο Δεκέμβρης έληξε με ήττα του λαϊκού κινήματος και με την υπογραφή της απαράδεκτης Συμφωνίας της Βάρκιζας. Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας η κατάσταση είχε διαμορφωθεί ως εξής, σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.
Το λαϊκό κίνημα μετά την απελευθέρωση βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Αν και με καθυστέρηση, επέλεξε το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό.
Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης άρχισαν να παίρνουν μέτρα αυτοπροστασίας. Ετσι, συγκρότησαν ένοπλες ομάδες για να αντιμετωπίσουν τη δολοφονική - εγκληματική δράση των διαφόρων ένοπλων συμμοριών που συνεπικουρούσαν τις αστικές δυνάμεις κόντρα στο λαϊκό κίνημα. Οι ομάδες αυτές ήταν γνωστές με τα ονόματα ΟΚΔΑ (Ομάδες Καταδιωκόμενων Δημοκρατικών Αγωνιστών) ή ΟΔΕΚΑ (Ομάδες Δημοκρατικών Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών).
Οι ΟΚΔΑ ή ΟΔΕΚΑ άρχισαν να καθοδηγούνται από το ΚΚΕ. Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1946) προσανατόλισε το Κόμμα και το κίνημα και στον ένοπλο αγώνα, σε συνδυασμό με ειρηνικές μορφές πάλης. Από το καλοκαίρι του 1946 εντάθηκαν οι προσπάθειες του ΚΚΕ για την ενοποίηση των αντάρτικων ομάδων, αφού δεν υπήρχε άλλη διέξοδος.
Στις 26 - 28 Οκτώβρη 1946 σε σύσκεψη που πραγματοποιείται στην Τσούκα Αντιχασίων, στην οποία παίρνουν μέρος οι καπετάνιοι Μάρκος, Κίσσαβος (Μπλάνας, ο καπετάνιος της θεσσαλικής I μεραρχίας του ΕΛΑΣ στο τέλος της Κατοχής), Κικίτσας (καπετάνιος Πιερίων από την αρχή του κατοχικού αντάρτικου) και Λασσάνης (Πολιτικός Επίτροπος της 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ), αποφασίστηκε η ενοποίηση των αντάρτικων ομάδων κάτω από ενιαία στρατιωτική καθοδήγηση.
Τότε εκδόθηκε η ιστορική υπ' αριθ. 1 διαταγή για τη συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου των ανταρτών, η οποία έχει ως εξής:
«ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΑΝΤΑΡΤΩΝ
ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ 1
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 1
Η στυγνή δίωξη των αγωνιστών και του δημοκρατικού λαού από τον αγγλόδουλο μοναρχοφασισμό και τα όργανά του, που ανάγκασαν χιλιάδες δημοκράτες να βγούνε στα βουνά για να υπερασπίσουν τη ζωή τους, οδήγησε στη σημερινή ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος.
Εχοντας υπόψη ότι είναι ώριμη πια η ανάγκη της δημιουργίας συντονιστικού οργάνου για το συντονισμό και την καθοδήγηση του όλου αντάρτικου αγώνα,
Α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε
τη δημιουργία του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, στο οποίο θα υπάγονται τα αρχηγεία Ανταρτών Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Ηπείρου, Ρούμελης.
Σταθμός Διοίκησης Γενικού Αρχηγείου
28 Οκτώβρη 1946».
Ο αντάρτικος στρατός με τη διαταγή αριθμός 19 της 27/12/1946 ονομάστηκε «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας».
Ο αγώνας του ΔΣΕ ξεχωρίζει γιατί αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, αγώνας που απείλησε την εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας. Παρ' όλη την ήττα του αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας. (Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη της Τρίτης 28 Οκτώβρη 2014)
---Η φωτογραφία είναι από το 40ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, τον περασμένο Σεπτέμβρη, στο "Πάρκο Αντώνης Τρίτσης" στο Ίλιον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου