Ο οδικός χάρτης προς την αυταπάτη!

Το άρθρο του υπεύθυνου για την Εξωτερική Πολιτική και Αμυνας της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Ησυχου, στην «Κυριακάτικη Αυγή» είναι με τον πιο επίσημο τρόπο άλλη μια απόδειξη ότι το κόμμα αυτό, που διεκδικεί το τιμόνι της αστικής διαχείρισης, καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό σε όλα τα επίπεδα και στα ζητήματα βεβαίως της εξωτερικής πολιτικής.

Ας ξεκινήσουμε από το «ευχολόγιο» του Κ. Ησυχου για τον ΟΗΕ: «Υπάρχει ανάγκη για έναν νέο, εκδημοκρατισμένο ΟΗΕ, που θα αντιδρά και θα παρεμβαίνει δυναμικά στις απειλές κατά του παγκόσμιου οικοσυστήματος αλλά και στις πραγματικότητες του 21ο αιώνα με τις τεράστιες ταξικές, πολιτικές και οικονομικές ανισότητες. Ενας άλλος ΟΗΕ, που θα δρα με γνώμονα την πραγματική κυριαρχία κρατών και λαών που πρέπει να διαφεντεύουν το μέλλον τους χωρίς τη χειραγώγηση σκοτεινών χρηματο-οικονομικών συμφερόντων που στόχο έχουν να τους υποδουλώσουν. Αποτελεσματικός στη δράση, να αποτελεί την αρχή μιας νέας παγκόσμιας ειρηνικής συνύπαρξης ανεξάρτητων και ελεύθερων κρατών. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα μπορεί να καταστεί μια "ηθική" δύναμη, μαζί με μια σειρά άλλων χωρών, με σχέδιο και συμμαχίες που θα δρομολογούν προσεκτικές κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα».

Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την ουτοπική αντίληψη για έναν άλλο «εκδημοκρατισμένο ΟΗΕ» στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πρόκειται για καραμπινάτη εξαπάτηση. Ο ΟΗΕ δεν μπορεί παρά να εκφράζει τη σύνθεση των κρατών - μελών που τον αποτελούν. Την εποχή που υπήρχε η διεθνής διαπάλη καπιταλισμού - σοσιαλισμού, που υπήρχε η ΕΣΣΔ, αυτή η διαπάλη επιδρούσε σε αποφάσεις, θέσεις, κανονισμούς λειτουργίας του ΟΗΕ κ.λπ. Σήμερα, το πολύ - πολύ ο ΟΗΕ να εκφράσει εύθραυστες ισορροπίες δυνάμεων ανάμεσα σε παλιές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε νέες ανερχόμενες. Ανάμεσα, δηλαδή, σε αυτούς που κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα και σε αυτούς που το διεκδικούν. Κατάσταση που πολλοί βαφτίζουν ως «πολυπολικό κόσμο», που, όμως, δεν αναιρεί τη ρίζα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, της επιθετικότητας, δηλαδή τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το μοίρασμα αγορών, εδαφών κ.λπ. Τι σχέση έχουν, άραγε, όλα αυτά με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα;

***

Από την άλλη, αναφέρεται σε «πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική», που θα αναδείξει την «Ελλάδα σε ηθική δύναμη» όντας ενταγμένη στην ΕΕ σε συμμαχία με χώρες των BRICS και υποτίθεται παλεύοντας για τη ...διάλυση του ΝΑΤΟ. Οι δε λαοί, διατείνεται, μπορούν να διαφεντεύουν το μέλλον τους σε αυτές τις συνθήκες. Πράγματι, η φαντασία τους δεν έχει όρια.

Παρ' όλο που διά στόματος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έχει διατυπωθεί η θέση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ένταξη της Ελλάδας στο «δυτικό πλαίσιο» στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, εν τούτοις έχει σημασία να προσέξουμε όλα όσα λέει περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ»: «Είναι αναγκαίο να συστηματικοποιηθεί η πάλη της χώρας μας για τη σταδιακή απεμπλοκή της Ευρώπης και της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και να σημάνει το τέλος των στρατιωτικών βάσεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ελλάδα δεν πρέπει να συμμετέχει με κανέναν έμμεσο ή άμεσο τρόπο σε πολεμικές επιχειρήσεις. Δεν μπορεί να διαθέσει ούτε ένα ευρώ για τους ΝΑΤΟικούς τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης. Οσο και αν ακούγεται ρομαντική, αυτή η νέα πολυδιάστατη φιλειρηνική και ριζοσπαστική αντίληψη για την εξωτερική πολιτική, να είμαστε σίγουροι, ότι δεμένη με φαντασία και αυτοπεποίθηση θα κατακτήσει καρδιές και μυαλά, κινήματα και λαούς, θα διευρύνει τις συμμαχίες της χώρας μας, ενώ θα αναπτύσσεται συνεχώς ως μια ανίκητη δύναμη ενάντια στον παραλογισμό».

Το σύνθημα περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ» δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ευχολόγιο όπως: «Να πάψουν οι πόλεμοι», «να πάψει η φτώχεια». Το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί μόνο εφόσον κάθε χώρα - μέλος του αποδεσμευτεί από αυτό όχι βεβαίως ως αποτέλεσμα της αλλαγής πλευράς στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών (γιατί το θέμα δεν είναι να αντικατασταθεί το ΝΑΤΟ από κάποια άλλη ιμπεριαλιστική στρατιωτικοπολιτική συμμαχία όπως αυτή και αν λέγεται), αλλά ως αποτέλεσμα της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.

Βεβαίως, τέτοιο στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει. Γι' αυτό μιλάει για «σταδιακή απεμπλοκή της Ευρώπης και της Ελλάδας»...

***

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μπορούν να βγάλουν από τώρα συμπεράσματα για το ρόλο αυτού του κόμματος και να απεγκλωβιστούν. Ο στόχος του εργατικού - λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν της αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες το ΝΑΤΟ, την ΕΕ ως συμβολή και στη διεθνή πάλη των λαών ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Πραγματικά διαφορετική εξωτερική πολιτική της χώρας προϋποθέτει την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία με τα μέσα παραγωγής στα χέρια του. Τότε μπορεί η Ελλάδα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας να αναπτύξει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη, να συμβάλει στην προαγωγή της αλληλεγγύης και της φιλίας με τους άλλους αγωνιζόμενους λαούς.

Δ. Κ.

Ριζοσπάστης