Η κάτω βόλτα

1. Ο Σαμαράς δεν είναι μοιραίο πρόσωπο. Δεν υπάρχει πάνω του ούτε ένα ψήγμα από τραγικό. Θυμίζει αετονύχη δικηγόρο με δυνατές γνωριμίες, συνηθισμένο στην επίδειξη ζήλου στα λείψανα του παλιού κόσμου που τον ανέδειξαν. Κάθε μέρα τα γεγονότα τον διαψεύδουν, αλλά καταφέρνει με τους γνωστούς ευγενείς τρόπους να δώσει στον πολίτη να καταλάβει πως, αν έχει άλλα σχέδια κατά νου, απλά θα φάει το κεφάλι του. Οι ρίζες του δόλου που υπηρετεί χάνονται μέσα στο χρόνο, έχοντας προκαλέσει ανείπωτες συμφορές, τις οποίες ο κύριος Αντώνης διατηρεί σαν καλές αναμνήσεις.

2. Επιρρεπής στο θέαμα, ο πολίτης αφήνεται στη δίνη του, στη στιλιζαρισμένη φόρμα του, στο καθολικό ψέμα του, ελπίζοντας ότι από αυτή την ένωση θα χρυσωθεί το χάπι της πραγματικότητας, και όσα τον βασανίζουν θα εξαφανιστούν.

3. Η πολιτική σκηνή βασίζεται πάνω σε μια μάταιη επίδειξη λογομαχίας με έντονα στοιχεία αυθαιρεσίας και παραπλάνησης ανάμεσα σε μνημονιακούς και Συριζαίους. Αποτέλεσμα; Κενό και γενικευμένη παθητικότητα.

4. Χωρίς εσωτερική ζωή και εντελώς απροετοίμαστος για το ταξίδι του στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο πολίτης γύρισε την πλάτη του σε όλα όσα έδιναν νόημα στη ζωή του και αφέθηκε. Εγινε δεκτός στην Ευρώπη για φιλανθρωπικούς λόγους, με τη γνωστή κατάληξη: Τον έστυψαν και τώρα τον κρατάνε όμηρο.

5. Κυνηγώντας τον ίσκιο του, ο πολίτης πιστεύει ότι, αν καταφέρει να τον πιάσει, θα γίνει αυτεξούσιος. Παράξενη η εικόνα του - γεμίζεις λύπη: Από μακριά θυμίζει σκυλί που κυνηγάει την ουρά του.

6. Το καθεστώς, γνωρίζοντας όσο κανείς άλλος την πτώση και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχει ο πολίτης, του χαρίζει ορισμένα παιχνίδια για να ξεχαστεί: Η υποψηφιότητα του Προέδρου παίρνει το χαρακτήρα μεταφυσικού σήματος μέσα στο χάλι του και γίνεται αιτία για μια καινούργια ενατένιση της ζωής του.

7. Κάθε λόγος έξω από τον τηλεοπτικό γεμίζει αποστροφή τον πολίτη. Του φαίνεται δυσδιάκριτος, σκοτεινός, γιατί τον οδηγεί μελαγχολικά στα καθήκοντά του. Η περιβόητη καθεστωτική δημοσιογραφία καλά τα κατάφερε. Εγωκεντρική, φαντασμένη, περιφέρεται αναξιόπιστη, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να στηρίξει κάθε αγριότητα της εξουσίας. Ενας αηδιαστικός συνδυασμός νεοφιλελεύθερων και αριστερών τσαρλατάνων κάθε μέρα τρομάζουν και διχάζουν τον πολίτη, προσπαθώντας να τον προσηλυτίσουν πολιτικά για λογαριασμό των αφεντικών τους.

8. Ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζει το καθεστώς τον πολίτη θυμίζει συμπεριφορά αρχιάτρου στρατού, χοντροκομμένη φάρσα, γιατί ο πολίτης πρέπει να υποδυθεί τον ασθενή, να μασκαρευτεί τον μετανοημένο και να πείσει την κυβέρνηση ότι από εδώ και εμπρός ο μόνος της ζωής του σκοπός είναι η εγκράτεια. Να δηλώσει ότι είναι σωστό οι φωστήρες της Ευρώπης να μην τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη εξαιτίας της κραιπάλης που είχε επιδοθεί στην προηγούμενη ζωή του. Οτι θα πορεύεται αγόγγυστα παρέα με ψυχώσεις, ταλαντεύσεις και εγκεφαλικά, περιμένοντας την πανηγυρική στιγμή που επιτρέπεται να επανέλθει στην πραγματικότητα.

Γιώργος Κακουλίδης

Ριζοσπάστης