Εμείς
οι παλιότεροι, κλειδωμένοι τότε στα σκοτεινά μπουντρούμια της Κέρκυρας και των
άλλων φυλακών της "ελληνικής επικρατείας" (χρόνια πέτρινα, 1945, '50,
'60), το απαγγέλναμε κρυφά, παρέες - παρέες, στο βάθος της "ακτίνας",
βάζοντας δυο τρεις συντρόφους να κρατάνε "τσίλιες" κατά μήκος του
διαδρόμου, για το φόβο επιδρομής των δεσμοφυλάκων: "Λένιν! Και τ' όνομά
σου μοναχά/ βαριά, βουερά αντηχά, / πιο δυνατά κι απ' όλες τις καμπάνες της παλιάς
Ρωσίας!".
Απαγγέλναμε
στίχους γι' αυτόν τον γίγαντα, που αναμόρφωσε τον κόσμο και έβαλε ανεξίτηλα τη
σφραγίδα του στη διαμόρφωση της πολιτικής φυσιογνωμίας του πλανήτη μας. Γι'
αυτόν, που δεν ήταν ούτε ο "διαλεχτός", ούτε ο "Μεσσίας",
που κατέβηκε απ' τον ουρανό, αλλά ήταν "το γκάστρι μιας οργής και μιας
κόκκινης ώρας γέννα". Που με "τ' ατσαλένια χεροπάλαμά του" και
με το φωτεινό μυαλό του οδήγησε την επανάσταση των λαών της μεγάλης χώρας και
συγκρότησε το πρώτο στην ιστορία της ανθρωπότητας σοσιαλιστικό κράτος. Γι'
αυτόν που φώναξε με τη στεντόρεια φωνή του, κι ακούστηκε "σαν βροντή κι
αστροπελέκι", το μήνυμά του στα πέρατα της Γης: "Κόσμε ραγιά! Τα
πάντα είναι δικά σου. / Παλάτια, η γης κι η λευτεριά σου. / Κι όλα τα δίκια και
τ' αδικημένα. / Χτύπα, και πάρτα! Και πάρε πίσω τα κλεμμένα!".
Και
χτύπησε το σφιγμένο χέρι της επανάστασης, και σύντριψε με τη σιδερένια του
γροθιά "όλα τα φονικά ρηγάτα", τα θεμελιωμένα στην ψευτιά και την
αδικία. Και δημιουργήθηκε έτσι το μεγάλο πολυεθνικό κράτος, η κραταιή Σοβιετική
Ενωση, ελπίδα και απαντοχή των λαών όλης της Γης, αλλά και εφιάλτης για τους
αδηφάγους κοσμοκράτορες, που έβλεπαν τώρα με τρόμο "να ξεκολλιούνται αργά,
ρημαχτικά, τα παλιά σιδερόδετα αγκωνάρια" του κάστρου της ληστείας και της
εκμετάλλευσης, που με τόση υπομονή είχαν χτίσει. Και έβαλαν από την πρώτη
στιγμή, όλοι μαζί, "τα δυνατά" τους, τη σπιουνιά, την ατιμία, τη
συκοφάντηση, αλλά και την ένοπλη επέμβαση, για να διαλύσουν αυτό το νέο κράτος,
το "παράταιρο", που τους χαλούσε τα σχέδια και απειλούσε τα θεμέλια
της "αγγελικά πλασμένης" κοινωνίας τους.
Και,
τελικά, τα κατάφεραν, δυστυχώς. Οι εχθροί απ' έξω, με τα κανόνια, και οι
"φίλοι και υπερασπιστές" του από μέσα, με το δυναμίτη στα θεμέλιά
του, κατάφεραν να ανατρέψουν το σοσιαλιστικό καθεστώς και να γυρίσουν πίσω τη
χώρα, στη ζοφερή εποχή των Τσάρων και της "Αγίας Πετρούπολης".
Τώρα,
η μεγάλη χώρα, που έστειλε πρώτη τον άνθρωπο στο Διάστημα, η χώρα αυτή που
γλίτωσε την ανθρωπότητα από την "Αρία φυλή" κι από τον κίνδυνο
επιστροφής σε έναν νέο, πιο μαύρο και πιο σκοτεινό Μεσαίωνα, κείτεται σε
ερείπια και αποκαϊδια, πάνω στα οποία σκυλεύουν τυμβωρύχοι και ιερόσυλοι, το
κράτος των μαφιόζων, των μαυραγοριτών και των σωματεμπόρων.
Τελευταία,
ο μεθύστακας αχυράνθρωπος των Αμερικανών, που παριστάνει τον Πρόεδρο της
Ρωσίας, ο "πρωθυπουργός" του, ο κύριος Στεπάσιν, και ο ποταπός και
κατάπτυστος πατριάρχης "πασών των Ρωσιών" Αλέξιος αποφάσισαν και
προωθούν σχέδιο, για την απομάκρυνση της σορού του Λένιν από το Μαυσωλείο της
Κόκκινης Πλατείας. Και προχωρούν σ' αυτή την πράξη βαρβαρότητας, αγνοώντας τη
λαϊκή κατακραυγή και τις αντιδράσεις των κομμουνιστών και άλλων συμμάχων τους,
της πλειοψηφίας στην Κρατική Δούμα.
Αλλά,
και αν, τελικά, οι αποκρουστικοί Ηρόστρατοι προχωρήσουν στην αποτρόπαια πράξη
τους, απ' τον εφιάλτη που τους κόβει τον ύπνο δε θα μπορέσουν ν' απαλλαγούν.
Και το όνομα μονάχα του Λένιν θα τους προκαλεί δέος και ανατριχίλα, όσο καιρό
ακόμα θα βρίσκονται στην εξουσία και θα λεηλατούν την πολύπαθη χώρα. Γιατί δεν
είναι μακριά η μέρα που ο λαός της Ρωσίας και οι άλλοι λαοί της μεγάλης
Σοβιετικής Ενωσης θα ανατρέψουν τα ανδρείκελα και θα ανοίξουν πάλι το δρόμο για
τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό.
Βασίλης
Φυτσιλής
Ριζοσπάστης,
2 Ιούλη 1999
-Δεκαπέντε
χρόνια μετά τη συγγραφή του άρθρου οι πράξεις βαρβαρότητας εναντίον των καταχτήσεων
του σοσιαλισμού και των συμβόλων του συνεχίζονται. Επέλεξα να μην αφαιρέσω την
προτελευταία παράγραφο που αναφέρεται στο Μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας. Μπορεί
κάλλιστα από μόνη της να «αντικατασταθεί» με τα πρόσφατα γεγονότα στο Χάρκοβο της
Ουκρανίας (φωτο). Στην Ουκρανία οι φασίστες επελαύνουν, έχοντας την στήριξη ΗΠΑ και
ΕΕ. Μόλις πριν μερικές ώρες, στο Χάρκοβο, έκαναν επίδειξη της βαρβαρότητάς τους
γκρεμίζοντας το άγαλμα του Βλαδίμηρου. Με αυτή τους την ενέργεια έδειξαν τι
μισούν, αλλά, παράλληλα και τι φοβούνται. Οικοδόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου