Ποθώ να ζω ανάμεσα σ’ ανθρώπους που δεν κοιτάνε χάμω...

Ποθώ να ζω ανάμεσα σ’ ανθρώπους που ’χουν συναίσθηση  πως είμαστε σε πόλεμο· 

έναν πόλεμο ενάντια στη ζωή, ενάντια στο πνεύμα. 

 Ποθώ να ζω ανάμεσα σ’ ανθρώπους

 που δεν κοιτάνε χάμω 

ή δε θα σε καρφώσουνε κατάματα

 μόλις μιλήσεις γι’ αγώνα ή εξέγερση 

γιατί μέσα τους ξέρουν πως έχουνε παραδοθεί 

 κι επειδή –ίσως, ίσως μονάχα– δε μίσησαν ποτέ το σύστημα στ’ αλήθεια.

Ανάμεσα σ’ ανθρώπους που δεν έχουνε αγοραστεί,

που δεν μπουκώσανε όσα χάπια τούς προσφέρθηκαν απλόχερα 

γιατί προτίμησαν να παλεύουν μ’ ένα αίσθημα 

παθολογικοποιημένης ανησυχίας 

παρά να ζούνε σε νεκρή ζώνη·

ανθρώπους που δεν καμώνονται πως πολεμάνε 

ενώ γίνεται πρόδηλο πως ό,τι κάνουν είναι

 να μετατρέπουν το πεδίο μάχης σ’ έναν κήπο.

Θέλω να ’μαι σ’ έναν τόπο όπου ο πόλεμος περνιέται.
                                                                   (ανώνυμου ισπανόφωνου ποιητή)

ofisofi