Ανακοίνωση του Εργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού για τη Λάρκο

Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,

Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στο Σωματείο η έγγραφη απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού για τη Λάρκο.

Αυτή η απόφαση με την υπογραφή του Αλμούνια λέει:

Η Λάρκο πωλείται με τρείς διαφορετικούς διαγωνισμούς . Όποιος επιχειρηματικός όμιλος πάρει το κάθε ένα από τα τρία κομμάτια, το παίρνει καθαρό χωρίς χρέη και εργαζόμενους. Έχει το δικαίωμα να το κάνει ότι θέλει, δηλαδή να συνεχίσει την λειτουργία του, ή να του αλλάξει παραγωγικό χαρακτήρα, ή να το κλείσει.

Οι εργαζόμενοι, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις, τα 136 εκατομμύρια ευρώ πρόστιμο από την ΕΕ, μένουν στη σημερινή Λάρκο, η οποία μπαίνει σε εκκαθάριση με μοναδικό περιουσιακό στοιχείο το λιγνιτωρυχείο Σερβίων και κάποια νταμάρια.

Έτσι τα όποια χρηματικά ποσά ληφθούν από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θα αποδοθούν για το πρόστιμο, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και αν δεν φθάνουν θα φορτωθούν στον Ελληνικό Λαό. Οι εργαζόμενοι θα χάσουν όχι μόνο την εργασία τους αλλά και τις αποζημιώσεις τους.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουν και οι πλειοψηφίες των Σωματείων της Λάρκο σε κοινή ανακοίνωση που έβγαλαν την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτό που δεν αναφέρουν όμως και με «τέχνη» αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους είναι για το ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την κατάσταση και ποιόν εξυπηρετεί. Είναι κύριο ζήτημα όταν «αιμορραγείς» να γνωρίζεις που είναι η πληγή και αντί να αλλάζεις «πουκάμισα» να παίρνεις τα σωστά μέτρα να σταματήσεις την «αιμορραγία».

Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,

·       Δεκαετίες τώρα πάντα σας λέγαμε:

 « η Λάρκο είτε επί Μποδοσάκη είτε στο Δημόσιο πάντα λειτουργεί σύμφωνα με τα συμφέροντα των πολυεθνικών του κλάδου».

·       Όταν η ιδιωτικοποίησή της τέθηκε επίσημα από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σας λέγαμε:

 «η ΕΕ με τις κυβερνήσεις προωθούν την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Λάρκο γιατί οι πολυεθνικές του κλάδου επιθυμούν τον πλήρη έλεγχό της. Ένα μέρος των πολυεθνικών θέλει την Λάρκο κλειστή για πετάξει από το παιχνίδι έναν ανταγωνιστή και ένα άλλο μέρος ενδιαφέρεται για τον εκσυγχρονισμό και τη λειτουργία της. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μπουν στο δίλλημα να διαλέξουν πιο μέρος του κεφαλαίου θα επιβιώσει από αυτό το καυγά, διότι όποιος και να κερδίσει το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχουν απολύσεις και κατακρεούργηση μισθών και εργατικών δικαιωμάτων».

Οι εργαζόμενοι στη Λάρκο όχι μόνο πρέπει να συμμαχήσουν με τα άλλα λαϊκά στρώματα της περιοχής, τον κλάδο και άλλους κλάδους για να μη περάσει η πλήρη ιδιωτικοποίησή της, αλλά πρέπει να κάνουν και ένα βήμα πιο μπροστά, να διεκδικήσουν μια Λάρκο κοινωνικοποιημένη που θα παράγει σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού, θα είναι ενταγμένη σε ένα κοινωνικοποιημένο φορέα ορυκτού πλούτου, θα καθετοποιεί την παραγωγή της θα εκμεταλλεύεται τα υποπροϊόντα, θα προστατεύει το περιβάλλον της θα έχει εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα.

·            Όταν οι κυβερνήσεις, τα τοπικά συμβούλια, τα δημοτικά συμβούλια, τα νομαρχιακά συμβούλια, τα περιφερειακά συμβούλια και τα σωματεία έπαιρναν αποφάσεις στο όνομα της διασφάλισης τη λειτουργίας της Λάρκο, υπέρ της κατασκευής ενεργειακών μονάδων και της επέκτασης του λιμανιού, εμείς σας λέγαμε:

«ο παραγωγικός χαρακτήρας της Λάρκο ακόμη και στο καπιταλισμό δεν διασφαλίζεται με μεγάλα λιμάνια και ενεργειακά εργοστάσια, αλλά με την κατασκευή μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα. Τα λιμάνια και τα ενεργειακά εργοστάσια τα προωθούν η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου για να εξυπηρετήσουν το κεφάλαιο σε όλους τους κερδοφόρους γι’ αυτό τομείς. Αυτό εγκυμονεί την αλλαγή του παραγωγικού χαρακτήρα που θα έχει τρομερές βλαπτικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής».

·            Τα τελευταία χρόνια ενόψει της καπιταλιστικής κρίσης που όλες οι άλλες συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις για όλα αυτά που περνάνε οι εργαζόμενοι της Λάρκο αλλά και γενικότερα όλος ο λαός σας λένε πως φταίει το χρέος, η τρόικα, τα μνημόνια, το ΤΑΙΠΕΔ, οι Διοικήσεις γιατί είναι λαμόγια, όπως λένε, εμείς σας λέμε:

«Για να ξεπεράσουν την κρίση μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι προωθούν μέσα από την ΕΕ και τα κόμματα που τους στηρίζουν μια πολιτική που θα κατακρεουργήσει ότι είχε κατακτηθεί από τους εργαζόμενους τα προηγούμενα χρόνια και θα υποχρεωθούν να καταστρέψουν και μέρος του κεφαλαίου, σ’ αυτή την πολιτική είναι ενταγμένοι και οι εργαζόμενοι της Λάρκο και η Λάρκο».

Όσο την εξουσία θα την έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και θα είμαστε ενταγμένοι στη ΕΕ αυτό θα είναι το μέλλον των εργαζομένων. Ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια, ανέχεια.

Όλες οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις του λεγόμενου αντιμνημονιακού τόξου κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους γιατί δεν λένε ότι:

Ø        Η ΕΕ είναι θεσμός του κεφαλαίου και εχθρός των εργαζομένων.

Ø        Η τρόικα αποτελείται εκτός από το ΔΝΤ από την ΕΕ και ΕΚΤ. Άρα είναι τέκνο της ΕΕ.

Ø        Τα μνημόνια των μνημονίων είναι η συνθήκη του Μάαστριχτ, η συνθήκη της Μπολόνια κ.άλ. που εδώ και δεκαετίες έχουν υπερψηφίσει όλες οι πολιτικές δυνάμεις, εκτός του ΚΚΕ.

Ø        Τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις δεν είναι η αιτία αλλά η δέσμευση ότι οι κυβερνήσεις θα υλοποιούν αυτά που έχουν υπερψηφίσει σε επίπεδο ΕΕ. Οι αποφάσεις της ΕΕ είναι νόμος για τα κράτη μέλη. Οργανισμοί σαν το ΤΑΙΠΕΔ, διορισμένες διοικήσεις, δεν αποφασίζουν αλλά προτείνουν και υλοποιούν την αντεργατική πολιτική, είναι εργαλεία του συστήματος.

Ø        Όταν τις ευθύνες για όλη αυτή την κατάσταση τις θέτεις αποσπασματικά, και λες ότι φταίει το ΤΑΙΠΕΔ, η Διοίκηση,  τα λαμόγια, η κυβέρνηση κ. άλ. τότε συνειδητά αποπροσανατολίζεις, γιατί κρύβεις ότι αυτοί είναι υπαλληλικό προσωπικό των καπιταλιστών που τα συμφέροντά του εξυπηρετούν.

Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,

Όλα τα προηγούμενα χρόνια ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός προπαγάνδιζε πως αυτά που λέμε είναι «λόγια ξύλινα και εδώ τοπικά πρέπει να μιλάμε, για το εργοστάσιο και όχι για πολιτική γενικότερα».

Στήριζε και στηρίζει σε όλα τα επίπεδα Σωματεία, Δήμους, Περιφέρειες, Κυβερνήσεις άμεσα ή έμμεσα αυτές τις επιλογές.

Κοροϊδεύει όταν λέει ότι είναι κατά αυτής της πολιτικής και την ίδια ώρα συμμετέχει σε ψηφοδέλτια όπως του κ. Μπακογιάννη που ανοιχτά δήλωσε ότι είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης.

Σήμερα και ο πιο καλοπροαίρετος προς την πολιτική τους εργαζόμενος, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για το ποιος μιλούσε ξύλινα, για τα γενικότερα και ποιος έπαιζε παιχνίδια στη πλάτη του εμφανιζόμενος με ένα τοπικό προσωπείο και βοηθώντας έτσι να περάσει η γενικότερη πολιτική και στο χώρο μας. 

Όποιος και να μελετήσει την έκθεση της ΕΕ θα καταλάβει για το ποιος προειδοποιούσε και αγωνιζόταν και για το ποιος έριχνε και ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Το καπιταλιστικό σύστημα για να επιβιώσει έχει ετοιμάσει και έχει στην εφεδρεία πολλές πολιτικές δυνάμεις ώστε να εγκλωβίζει την αγανάκτηση των εργαζομένων. Φυτεύει ΕΛΙΕΣ δίπλα στα ΠΟΤΑΜΙΑ, ετοιμάζει «αριστερές» κυβερνήσεις, βοηθάει στην άνοδο του φασισμού που θα τον χρησιμοποιήσει όταν τα αστικά κόμματα δεν θα μπορούν να «μαντρώσουν» το Λαό.

                                        Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.

ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Για να γίνει αυτό, οι εργαζόμενοι ένα δρόμο έχουν. Να μην υποκύψουν στα προβλήματα που οι πολιτικές αυτές μας δημιούργησαν. Να μην τους δώσουν ξανά την ανοχή στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στους Δήμους, στις Περιφέρειες, στα Σωματεία. Να μην ανταλλάξουν την αγανάκτησή τους για μια θέση απασχόλησης, για μια προαγωγή, γιατί η εργασία  δεν είναι απασχόληση αλλά αυτονόητο δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους. Να μην εμπιστευτούν ψευτοαριστερές κυβερνήσεις, τα νέα αναχώματα, τους τάχα «ανεξάρτητους». Να πετάξουν στη θάλασσα τον παλιό και νέο κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Να συσπειρωθούν γύρω από το ΠΑΜΕ, να δώσουν την πλειοψηφία στο σωματείο στο ΕΑΜ, να συμμαχήσουν μαζί μας και ας μην συμφωνούμε σε όλα. Να γίνουμε με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρωματά οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Να αναπτύξουμε αγώνες σ’ αυτή τη κατεύθυνση, είναι οι μόνοι που μπορούν να τους χαλάσουν τα σχέδια σήμερα και να ανοίξουν ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου οι εργαζόμενοι θα είμαστε αφέντες στον πλούτο που παράγουμε.

Στις εκλογικές μάχες που έχουμε μπροστά μας, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ μπορούν να αντιταχθούν στην ΕΕ, στις κυβερνήσεις, στον κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό στα αφεντικά τους , στις πολυεθνικές. Αρκεί να υπερψηφίσουν σε όλα τα επίπεδα τις ταξικές συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις που με συνέπεια αποκάλυψαν την ΕΕ και το ρόλο της.

Δεν είμαστε σωτήρες, δεν είναι εκβιαστικό το δίλημμα ή εμείς ή αυτοί. Είναι πατριωτικό γιατί πατριωτισμός είναι το δίκιο του ΛΑΟΥ.

                                                        Ή ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ Ή ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ.

                                                                                                           ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

  

«Εργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο», 16/4/2014