Μπροστά στην απεργία της 1ης Μάη

Τις μέρες αυτές, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχεδιασμένο άνοιγμα σε τόπους δουλειάς και κλάδους, για να συζητηθεί το περιεχόμενο του ταξικού γιορτασμού της Πρωτομαγιάς, τα καθήκοντα που βάζει σήμερα η ζωή στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι για το χαρακτήρα των αντιδραστικών μέτρων που μπαίνουν σε εφαρμογή, για τα επόμενα που σχεδιάζουν σε βάρος τους η αστική τάξη, η ΕΕ και τα κόμματά τους.

Η Απεργία της Πρωτομαγιάς δεν είναι μια οποιαδήποτε μάχη. Είναι κορυφαία μέρα για την εργατική τάξη, κουβαλάει μεγάλο ιστορικό φορτίο. Θυμίζει ότι τα πάντα κατακτήθηκαν με ταξικούς αγώνες, σε σύγκρουση για το κεφάλαιο και πως κανένα δικαίωμα δεν είναι διασφαλισμένο στον καπιταλισμό. Το οκτάωρο, που αποτέλεσε βασικό αίτημα της εξέγερσης του Σικάγο το 1886, συνθλίβεται σήμερα από τους νόμους της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, της υποαπασχόλησης, της εκ περιτροπής εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς από ήλιο σε ήλιο. Τότε, η απεργία αντιμετωπιζόταν με τα όπλα, σήμερα όμως επεξεργάζονται σχέδια, με σκοπό τον περιορισμό του δικαιώματος άσκησής της. Η φετινή Απεργία της 1ης Μάη συμπίπτει με την προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της αστικής διαχείρισης να πείσουν τους εργαζόμενους ότι μονόδρομος για να ξεφύγουν από τα δεινά που τους φόρτωσε η κρίση είναι να προσδοκούν από την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της ΕΕ. Ανταγωνίζονται κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ποιος θα το πετύχει καλύτερα.

Δεν πρέπει να περάσει, βεβαίως, απαρατήρητο ότι ο φετινός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς συμπίπτει με την κορύφωση της προεκλογικής περιόδου για τις τριπλές κάλπες στις 18 και 25 του Μάη. Τα κόμματα, που υπηρετούν την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, προβάλλουν ψευτοδιλήμματα και εμφανίζονται σαν «σωτήρες». Προσπαθούν να συσκοτίσουν και να θολώσουν το ταξικό κριτήριο της ψήφου. Καλούν τους εργαζόμενους να στοιχηθούν πίσω από το ένα ή το άλλο μείγμα διαχείρισης, να συμβιβαστούν με τη φτώχεια, να χαμηλώσουν κι άλλο την απαιτητικότητά τους, στο όνομα της «ανάκαμψης» της οικονομίας.

Η Πρωτομαγιά εκπέμπει το μήνυμα ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη και την αποστολή να πάει την πάλη της μέχρι τέλους, να γίνει «τάξη για τον εαυτό της», να συντρίψει τους εκμεταλλευτές της. Είναι ευκαιρία να συζητηθούν πλατιά στην εργατική τάξη οι πραγματικοί όροι και οι προϋποθέσεις για να βάλει τέλος στη σημερινή κατάσταση που ζει.

Η απεργία και οι Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις πρέπει να αποτελέσουν μια σοβαρή παρέμβαση του ταξικού κινήματος και στην εργατική τάξη. Πολύ περισσότερο που αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται σε φάση υλοποίησης, ενώ δεν πρόκειται ούτε να ανακοπεί η υποβάθμιση των εργατικών - λαϊκών αναγκών ούτε να αποκατασταθούν τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα. Ο ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς πρέπει να αξιοποιηθεί για βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος, στο δυνάμωμα της λαϊκή συμμαχίας.

Αυτές είναι, άλλωστε, οι δύο βασικές προϋποθέσεις για να αναδειχτεί ο λαός σε μαχητική αντιπολίτευση, που θα βάζει εμπόδια στα μέτρα υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων και θα ανοίγει δρόμους για ριζικές αλλαγές προς όφελός του. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα ρωμαλέο, αναζωογονημένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, απαλλαγμένο από τους θιασώτες της ταξικής συνεργασίας.

Οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ πρέπει να στείλουν αποφασιστικό μήνυμα. Η επόμενη μέρα να βρει το ταξικό κίνημα με περισσότερες και νέες δυνάμεις στα εργοστάσια και σε κάθε τόπο δουλειάς.

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Αποψή μας» του Ριζοσπάστη, Σάββατο 26 Απρίλη 2014.