Με αφορμή μια ύπουλη αστική επίθεση στη γραμμή του ΚΚΕ

Με άρθρο της, η εφημερίδα «Τα Νέα» 18/4/2014, επιχειρεί μια, στοχοπροσηλωμένη στη διαστρέβλωση, προσέγγιση στην πολιτική του ΚΚΕ, με αφορμή τις εκλογές, εκφράζοντας την άποψη ότι το ΚΚΕ ενδιαφέρεται να είναι μόνο αντιπολίτευση. Πασχίζει έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, να διατυπώσει την άποψη ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για τη λύση των λαϊκών προβλημάτων, επειδή δεν ενδιαφέρεται να αναλάβει θέσεις και ρόλους στους θεσμούς του αστικού κράτους. Από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση, στους Δήμους και στις Περιφέρειες, στην Ευρωβουλή με κεντρικό ζήτημα, (αυτό παρουσιάζει το άρθρο), τη συμβολή των ευρωβουλευτών στην ανάδειξη προέδρου της Κομισιόν!
Δεν είναι η πρώτη και ούτε θα είναι η τελευταία φορά που η αστική προπαγάνδα, αλλά και αυτή των οπορτουνιστών, ασκούν κριτική και πολεμική στο ΚΚΕ γιατί δεν παίρνει μέρος στην αστική διαχείριση σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες με τις τεράστιες αρνητικές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα εμφανίζει τη διαχείριση εντός του καπιταλιστικού συστήματος, την «ανάκαμψη» των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων, ως το μοναδικό πεδίο το οποίο ενδιαφέρει και πρέπει να ενδιαφέρει τους εργαζόμενους, το λαό, αν θέλουν και αυτοί να δουν άσπρη μέρα. Σε αυτό βοηθάει η διαμόρφωση «ψυχολογίας» - στο έδαφος της αντικειμενικής πραγματικότητας - μειωμένων απαιτήσεων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, διευκολύνοντας τη μετάθεση της συζήτησης στην «καλύτερη διαχείριση», και το τράβηγμα του λαού στη στήριξη πολιτικής για εφαρμογή αυτής της κατεύθυνσης. Αφού λοιπόν το ΚΚΕ και η στρατηγική του είναι έξω και ενάντια σ' αυτό το αποκλειστικά μέσα στα όρια του καπιταλισμού πεδίο, η πολιτική του είναι άχρηστη για το λαό, επιζήμια για τα συμφέροντά του, αυτό πασχίζουν να του πουν, επομένως δεν έχει και νόημα η ψήφος στο ΚΚΕ, πολύ περισσότερο η ολόπλευρη ισχυροποίησή του.

Η εκλογή στους αστικούς θεσμούς

Βεβαίως, το ρόλο, την αποστολή και τη δράση των εκλεγμένων στους αστικούς θεσμούς, ο αρθρογράφος, πασχίζει να την προσαρμόσει αποκλειστικά στις επιδιώξεις των αστών, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα αυτούς τους θεσμούς ως υπερταξικούς, δηλαδή ως θεσμούς που νοιάζονται και για τους καπιταλιστές και την ενίσχυσή τους, αλλά και για την εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, η εκμετάλλευση των οποίων είναι θεμελιακή προϋπόθεση για την ενίσχυση των καπιταλιστών. Απ' αυτήν την άποψη, βεβαίως το ΚΚΕ έχει την εκτίμηση που εξέφρασε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, για τον πρόεδρο της Κομισιόν, την Κομισιόν, την ίδια την ΕΕ. Οτι είναι αντιδραστική η Κομισιόν αφού είναι όργανο της ΕΕ, των συμφερόντων των μονοπωλίων, ο όποιος πρόεδρός της τέτοιο αντιδραστικό ρόλο θα έχει.

Και τι μπορούν να κάνουν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ; Μα αυτό που έχουν κάνει μέχρι σήμερα, αυτό που κάνουν οι βουλευτές του στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας, οι εκλεγμένοι στα όργανα Τοπικής Διοίκησης (περιφερειακά ή δημοτικά). Να είναι η φωνή της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ επιδιώκει την ενίσχυσή του, για την προβολή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ανάδειξη των εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, την αποκάλυψη των αντιλαϊκών σχεδιασμών που παίρνονται εις βάρος των εργαζομένων, συμβάλλοντας και έτσι στην οργάνωση της λαϊκής πάλης, για να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση.

Το ΚΚΕ συμμετέχοντας στην Ευρωβουλή ανέδειξε τον ταξικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, ότι πρόκειται δηλαδή για ένωση που εκφράζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι των λαών. Ανέδειξε τον αντιδραστικό χαρακτήρα για μια σειρά αντιλαϊκές αποφάσεις και Συνθήκες, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ, η Λευκή Βίβλος, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η Συνθήκη της Λισσαβόνας, που στήριξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ούτε κρύο, ούτε ζέστη κ.ά. Αξιοποίησε τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο για να εναντιωθεί σε όλες τις αντιλαϊκές Συνθήκες και αποφάσεις όπως είναι τα «αντικομμουνιστικά μνημόνια», οι ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ. Ανέδειξε ότι ΕΕ σημαίνει αντιλαϊκό «μνημόνιο διαρκείας» για όλους τους λαούς, ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης ή το χρέος. Αποκάλυψε ότι δε χρειάζεται η «τρόικα» για να υπάρχει καθεστώς επιτήρησης και εποπτείας στα κράτη - μέλη της ΕΕ (βλέπε πιο αναλυτικά στη στήλη Ερώτηση - Απάντηση, «Ριζοσπάστης», 19/3/2014 και 21/3/2014).

Για την πολιτική συμμαχιών

Ταυτόχρονα, το άρθρο βάζει ένα ακόμη ζήτημα. Το ζήτημα των συμμαχιών με επίκεντρο την Τοπική Διοίκηση. Ομως η πολιτική συμμαχιών έχει σχέση με τα συμφέροντα που η πολιτική κάθε κόμματος υπηρετεί και εκφράζει, έχει σχέση με τη στρατηγική του. Είναι αδύνατη η συμμαχία ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις που έχουν αντιτιθέμενη στρατηγική γιατί πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι κάποιος θα πρέπει να παραιτηθεί από τη στρατηγική και τα ταξικά συμφέροντα που εκφράζει. Και αυτό αφορά όλα τα επίπεδα από την Ευρωβουλή ως την Τοπική Διοίκηση, που άλλωστε δεν είναι παρά μηχανισμός του αστικού κράτους. Αυτό που ζητιέται από τον αρθρογράφο είναι βεβαίως να παραιτηθεί το ΚΚΕ από τη γραμμή του, από την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, από την πολιτική της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες, τμήματα της νεολαίας, από την πολιτική συμμαχιών που μπορεί να συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού ενάντια στο κεφάλαιο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Ο αρθρογράφος λέει ότι το ΚΚΕ δεν έχει συμμαχίες στις τοπικές εκλογές, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια γιατί στα ψηφοδέλτιά του, όχι μόνο στην Τοπική Διοίκηση αλλά και στο Ευρωψηφοδέλτιο, περιλαμβάνονται υποψήφιοι που έχουν αναδειχτεί μέσα από τη συμμετοχή τους στο εργατικό, λαϊκό κίνημα και τους φορείς του, στην κοινωνική δράση με επίκεντρο τα λαϊκά προβλήματα, υποψήφιοι από την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά και άλλους χώρους, υποψήφιοι που προέρχονται και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ και που η συμμετοχή τους στο κίνημα μαζί με τους κομμουνιστές τούς άνοιξε το δρόμο σήμερα να συνεργάζονται και σε επίπεδο ψηφοδελτίων μαζί τους. Απλώς αυτές οι συμμαχίες δεν είναι με τα κριτήρια της «ταξικής συνεργασίας» που θα ήθελε ο αρθρογράφος των Νέων.

Δε μένει όμως μόνο σ' αυτά. Γράφει: «Η ψήφος που ζητεί στις ευρωεκλογές είναι μόνο συμβολή και ενίσχυση προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού. "Οι ευρωεκλογές", λέει η εκλογική του διακήρυξη, "μπορούν να συμβάλουν σε μια στροφή στον συσχετισμό προς όφελος του λαού. Με ισχυρό ΚΚΕ για μια πραγματικά ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, μια ισχυρή αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική λαϊκή συμμαχία για την εργατική - λαϊκή εξουσία"». Είναι διαστρέβλωση ότι το ΚΚΕ θέλει ψήφο για το σοσιαλισμό. Ετσι παρερμηνεύεται σκόπιμα η Διακήρυξη για της Ευρωεκλογές. Δεν καταλαβαίνει; Καταλαβαίνει πολύ καλά, και μ' αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να υπονομεύσει την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ με κριτήριο τη δράση του για ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του λαού.

Τι εννοεί το ΚΚΕ όταν λέει ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση;

Τι σημαίνει ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, γιατί αντιπολίτευση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της (αυτό λέει το ΚΚΕ), και σε ποιον αντιπολίτευση; Το ΚΚΕ σημειώνει ότι αφού ο λαός δεν είναι στην εξουσία, άρα είναι αντικειμενικά στην αντιπολίτευση, το ζήτημα είναι να το συνειδητοποιήσει. Χρειάζεται λοιπόν να «αντιπολιτευθεί» το κεφάλαιο παντού, την εξουσία και τις κυβερνήσεις του, τις τοπικές διοικήσεις, την ΕΕ. Αυτό σημαίνει ισχυρό εργατικό κίνημα, άρα και μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στις εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και στους φορείς των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Σημαίνει αλλαγή συσχετισμών στους φορείς του κινήματος, ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης στο κίνημα. Ταυτόχρονα, σημαίνει ισχυρό ΚΚΕ και στους αστικούς θεσμούς. Οχι για να τους διαχειριστεί αλλά για να τους αξιοποιεί ως μέσο που θα ενισχύει την πάλη του κινήματος ενάντια στα μονοπώλια, στο κεφάλαιο. Το ΚΚΕ χωρίς να έχει αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, έχοντας γνώση των δυσκολιών, το πόσο επιδρά η κατάσταση του κινήματος στη στάση εργαζόμενων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δε θέτει όριο στην εκλογική του ενίσχυση δε λέει «θέλω να ενισχυθώ τόσο»! Αυτό που ξεκαθαρίζει στο λαό είναι ότι σε όποια θέση και αν το φέρει στις εκλογές του Μάη, αυτή θα την αξιοποιήσει για να ενισχυθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία και όχι για τη διαχείριση του αντιλαϊκού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Με αυτό το κριτήριο θα πρέπει ο λαός να πάει στην κάλπη. Συνδυασμένα και με το κίνημα και με τη δράση του ΚΚΕ στους αστικούς θεσμούς, μπορούν να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, αποσπώντας ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης και λύσεις σε προβλήματα του λαού. Κυρίως όμως έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για να γίνει ο ίδιος ο λαός κυρίαρχος, να πάρει ο ίδιος την εξουσία, στη διακυβέρνηση της οποίας το ΚΚΕ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, να ανοίξει ο δρόμος για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο: Αποδέσμευση από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερής διαγραφή όλου του χρέους.

Η ψήφος λοιπόν είναι όπλο. Μπορεί να ενισχύσει τα κόμματα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μπορεί όμως να συμβάλει, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ, στην ενίσχυση της πολιτικής δύναμης της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της συμμαχίας τους, στην αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη, ανοίγοντας στην πορεία το δρόμο της οριστικής ανατροπής.

Ι.

Ριζοσπάστης