Ο Κουτσούμπας "στον ενικό", τα οφέλη στον πληθυντικό

Η παρουσία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εκπομπή Στον ενικό προσφέρεται για μερικά χρήσιμα συμπεράσματα.

Οι θέσεις του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρες. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, το ΚΚΕ είναι το μόνο που έχει θέσεις ξεκάθαρες και σταθερές, βασισμένες στην επιστημονική ανάλυση, στην ιδεολογία και τις αρχές του, στη συνέπεια απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό, στην συσσωρευμένη πείρα 95 χρόνων αγώνων και θυσιών και όχι στις εκάστοτε πολιτικές ή οικονομικές συγκυρίες.

Ο λόγος των κομμουνιστών είναι μεστός και απλός. Ο Κουτσούμπας μίλησε απλά ― πιο απλά δε γίνεται. Παρουσίασε τις θέσεις του κόμματος, ανέδειξε τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, και συνοπτικά και εκλαϊκευμένα την πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία, με λέξεις όπως αυτές που χρησιμοποιούμε στις παρέες μας.

Η αυτοκριτική κάνει τον κομμουνιστή (άρα και το κόμμα του) ακόμα πιο δυνατό. Ο Γραμματέας του ΚΚΕ δε δίστασε να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις δίχως να δυσανασχετήσει ή να χάσει την ψυχραιμία του, ακόμα και όταν κάποιοι από τους ερωτώντες (θελημένα ή αθέλητα) το προκάλεσαν. Τοποθετήθηκε με τόλμη και (για πρώτη φορά τόσο) αυτοκριτικά για την «πονεμένη» ιστορία των επιχειρήσεων του κόμματος, ενώ έδωσε απάντηση  και στις συνήθεις «απορίες» για τον Νίκο Μπογιόπουλο.

Η εικόνα του Κουτσούμπα στο «γυαλί» ήταν πολύ καλή. Πήρε από την πρώτη στιγμή τον αέρα της κάμερας. Ο λόγος του έχει σωστή άρθρωση, απέφυγε τα σαρδάμ. Η παρουσία του ήταν ευχάριστη, χαμογελούσε συχνά, ήταν ευγενικός με όλους χωρίς να προσποιείται, ειρωνικός όταν και όσο χρειάστηκε, έδωσε έμφαση στις απαντήσεις που αυτός ήθελε, ανταποκρίθηκε με άνεση στο «παιχνίδι» της ατάκας με τον δημοσιογράφο-παρουσιαστή. Του δόθηκε (ίσως για πρώτη φορά) η δυνατότητα να δείξει πως διαθέτει και χιούμορ. Μοναδική η ατάκα του για τον Μπογιόπουλο όταν ρωτήθηκε   αν το κόμμα «τον εκμεταλλεύεται για να επικοινωνήσει καλύτερα τις θέσεις του με τον κόσμο»: «Επικοινωνεί (ο Μπογιόπουλος) ως μέλος του κόμματος, ως δημοσιογράφος. Είναι στα κανάλια περισσότερες φορές από όσες είμαι εγώ»!

Το επίπεδο σκέψης (άρα και κρίσης) σημαντικής μερίδας του λαού είναι απογοητευτικά χαμηλό, αν υποθέσουμε ότι το δείγμα του «κοινού» της εκπομπής μπορούσε να είναι αντιπροσωπευτικό. Δεν χρειαζόταν βέβαια η εκπομπή για να το συμπεράνουμε αυτό. Ο άνθρωπος που γεννιέται μέσα στον καπιταλισμό από τα πρώτα του βήματα εκπαιδεύεται να σκέφτεται, να κρίνει και να λειτουργεί με όρους και  τρόπους που το σύστημα καθόρισε για αυτόν πριν ακόμα γεννηθεί. Το ότι σήμερα ζει τις συνέπειες της κρίσης του συστήματος, το ότι ακόμα και στις περιόδους της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν απολάμβανε όλα αυτά που δικαιούταν, δε σημαίνει πως είναι αρκετά για να κατανοήσει γιατί συμβαίνουν αυτά, για να συνειδητοποιήσει την ταξική του θέση και την εκμετάλλευση που υφίσταται, για να αποφασίσει να οργανωθεί και να παλέψει για την ανατροπή του συστήματος και την κατάκτηση του δίκιου του. Και ο κομμουνιστής δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος από τα παραπάνω. Η μάχη που καλείται να δώσει είναι διπλή: Από τη μια να πείσει τους άλλους και από την άλλη να αντιπαλέψει και να νικήσει τις αδυναμίες του.

Χρειάζεται σκληρή και ακατάπαυστη δουλειά για την ανασύνταξη του κινήματος, για να βγει η εργατική τάξη, ο λαός στο προσκήνιο. Δουλειά που καλούνται να φέρουν σε πέρας οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ. Απέναντι σε τρομακτικά δύσκολες συνθήκες. Απέναντι σε μια άρχουσα τάξη που διαθέτει υπερσύγχρονα και πανίσχυρα όπλα και παράλληλα είναι  αδίσταχτη στο να τα χρησιμοποιεί. Απέναντι σε έναν λαό που ένα σημαντικό του κομμάτι βαδίζει ήδη στους σκοτεινούς δρόμους της εξαθλίωσης, και η πλειοψηφία του έχει παγιδευτεί στον ιστό των ψευδαισθήσεων που την τύλιξαν «αριστεροί» και άλλοι  «μεσσίες»-εφεδρείες του συστήματος. Απέναντι στα δικά του προβλήματα  (αντικειμενικά ή και λιγότερο αντικειμενικά)  που δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο το ίδιο το  κόμμα, τα μέλη και τους φίλους του, άρα και την επαφή τους με το λαό.

Ο Κουτσούμπας, μέσα στον περιορισμένο τηλεοπτικό χρόνο της εκπομπής, έβγαλε στο «γυαλί» αυτά που απαιτείται να διαθέτει κάθε κομμουνιστής, κάθε στέλεχος, μέλος και φίλος του κόμματος, σήμερα και πάντα: Ικανότητα ανάλυσης της κατάστασης, άριστη γνώση της  πρότασης του ΚΚΕ, απαντήσεις για κάθε ερώτημα, ξεκάθαρες θέσεις, απλότητα στο λόγο, αμεσότητα στην επικοινωνία. Ο τρόπος προσέγγισης του ΚΚΕ με την κοινωνία, για να πλατειάσει η αποδοχή των θέσεών του και να γίνουν κτήμα της εργατικής τάξης και του λαού, είναι ένα ζήτημα πολυσύνθετο που, αν και πάντα απασχολούσε το κόμμα και τους φίλους του, σήμερα επιβάλλεται  να μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο. Οι καιροί το επιτάσσουν.

Για αυτούς που επιμένουν σκόπιμα να αναφέρονται σε «ξύλινη» ή από άλλο άκαμπτο υλικό «γλώσσα» των κομμουνιστών. Για αυτούς που προσπαθούν να «πείσουν» πως «οι εποχές άλλαξαν» και το ΚΚΕ «παρέμεινε το ίδιο». Για αυτούς που τη βρίσκουν να αυτοϊκανοποιούνται μέσα από «αριστερές» ή ακόμα και «κεντροαριστερές» αυταπάτες, δανειζόμαστε  από τη συντροφική Μποτίλια, τη γνωστή ρήση του Γκαίτε, παραφράζοντάς την τόσο όσο χρειάζεται για να λάβουν το μήνυμα:

«Εκείνο που δεν μπορεί θέλει να δει κάποιος είναι αυτό που βρίσκεται συνέχεια μπροστά του: Η αλήθεια.»

Τρίτη 4 Φλεβάρη 2014.