Ευχαριστήριο

Τα αδέλφια:

Χρήστος και Βασίλης Αγγέλης του Γεωργίου,
εκ (Χωσέψεως) Κυψέλης Αρτας, Κάτοικοι Αθηνών

Προς:

Τον κ. Χρήστο Νταβαντζή του Ιωάννου

Αγαπητέ φίλε και συγχωριανέ, Χρήστο Νταβαντζή!

Διαβάσαμε το βιβλίο σου με τίτλο: «Όσα επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας ζωής».

Το διαβάσαμε επισταμένα και με ενδιαφέρον, διότι αναφέρεστε σε γεγονότα που σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια.

Αυτά που γράφετε δεν είναι απλά ένας μύθος, αλλά ένας ζωντανός θρύλος, που έμεινε στη μνήμη σας.

Πολλά απ' αυτά παραμένουν ολοζώντανα και στη δική μας μνήμη. Τα ζήσαμε κι εμείς στην παιδική μας ηλικία, αφού το μεγαλύτερο μέρος των, σημάδεψε καταλυτικά τη ζωή μας.

Με τη σημερινή μας επιστολή θέλουμε να σας εκφράσουμε δύο πράγματα:

Πρώτον να σας συγχαρούμε για την αγωνιστική σας δράση, για την αντικειμενική, την πλήρη και ζωντανή  καταγραφή των γεγονότων.

Αφού αυτά που γράφετε, δεν είναι παραμύθι, αλλά αληθινές στιγμές και γεγονότα της νεότερης Ελληνικής ιστορίας - της πατρίδας μας.

Όταν η ορφάνια, ο πόνος και η φτώχεια υπήρξαν συνώνυμα της ζωής μας, δεν είναι εύκολο να τα ξεχάσουμε.

Δεύτερον, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε προσωπικά, γιατί με την καταγραφή σας, στη σελίδα 208 του βιβλίου σας, με τις δύο αυτές γραμμές, στο τέλος της σελίδας, αποκαθιστάτε τη μνήμη του πατέρα μας. που ήταν ο Γεώργιος Στεφάνου Αγγέλης.

Γιώργος Στ. Αγγέλης. Από την Κυψέλη (Χώσεψη)
Άρτας. Δολοφονήθηκε στο τμήμα της Χωροφυλακής
Βουργαρελίου Άρτας, στις 18 Αυγούστου του 1947.

Φωτίσατε μία σκοτεινή πλευρά του θανάτου του πατέρα μας, την οποία οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του, για ολόκληρες δεκαετίες δεν ήθελαν καν, να την συζητάμε.

Είστε ο δεύτερος άνθρωπος, μετά από κάποιον Πρόεδρο του Εθνικού Λογιστηρίου της Ελλάδος, ο οποίος τη δεκαετία του 1990, είχε εκφράσει, την ίδια απεριόριστη αλήθεια της δολοφονίας του, σε μία κρίσιμη συνεδρίαση.

Δώσατε στη δημοσιότητα την εξήγηση, που σας τιμά για το θάρρος σας και την ειλικρινή σας τοποθέτηση που δικαιώνει αυτούς που έφυγαν άδικα.

Σας ευχόμαστε να είστε υγιής, να έχετε μακροζωία και ακμαία μνήμη, γιατί είναι πολλά αυτά που έχεις να πεις και να γράψεις ακόμη, φίλε Χρήστο!

Σε ευχαριστούμε θερμά.
Με τιμή και απεριόριστη εκτίμηση

Αθήνα, 15 Δεκεμβρίου 1916

Χρήστος και Βασίλης Αγγέλης του Γεωργίου