«Η πτώση και η άνοδος του κυρίου Γκρόσαπ», στο 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου που διοργανώνει ο δήμος Καισαριανής (8/7)

Συνεχίζεται το 2ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, που διοργανώνει ο δήμος Καισαριανής  στην αίθουσα εκδηλώσεων του δήμου (Βρυούλων 125 και Φιλαδελφείας).
Αυτό το Σάββατο 8 Απρίλη, στις 20.00, η θεατρική ομάδα της Λαϊκής Επιτροπής Κορυδαλλού και της Επιτροπής Ανέργων Κορυδαλλού παρουσιάζει την παράσταση «Η πτώση και η άνοδος του κυρίου Γκρόσαπ».

Η ιστορία που θα δείτε εξελίσσεται τον Φλεβάρη ή τον Δεκέμβρη του 2017 ή του 1929, στον Κορυδαλλό ή στην Αμερική… Και ήρωάς της είναι ένας κύριος Γκρόσαπ.

Ο Πίτερ Γκρόσαπ είχε δουλέψει σαν ειδικευμένος επιπλοποιός επί είκοσι έξι χρόνια στη βιομηχανία επίπλων Τόντι, σε μια μεσοδυτική πόλη 300.000 κατοίκων. Αγαπούσε αυτά που είχε. Αγαπούσε το σπίτι του, για το οποίο χρωστούσε μόνο 1.800 δολάρια από την πρώτη υποθήκη, αγαπούσε τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά του. Πιο πολύ όμως ίσως αγαπούσε να κάθεται στη δερμάτινη πολυθρόνα του μετά το δείπνο.

Θεατρική διασκευή: Θαλασσιά Αντωνοπούλου, από το βιβλίο των Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ –Χέρμπερτ Μ. Μόρε, Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1993

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):

Αναστασία Κοντοπάνου: Αφηγήτρια – Δημοσιογράφος

Καρολίνα Σπυριδωνάκου: Αφηγήτρια – Άνεργη

Γρηγόρης Γιάνναλης: Κύριος Γκρόσαπ

Αμαλία Καντζίκη: Κυρία Γκρόσαπ

Μαριαλένα Μπόη: Αφηγήτρια – Γραμματέας

Γιώργος Μπάικας: Πρόεδρος – Οδηγός – Σερίφης

Ματούλα Σαργκάνη: Αφηγήτρια – Επιβάτης λεωφορείου

Βούλα Λουκά: Αφηγήτρια – Επιβάτης λεωφορείου

Γιώτα Ρεσβάνη: Μέλος της επιτροπής ανέργων

Δημήτρης Μαυρουδής: Γιος του Γκρόσαπ – Εκφωνητής – Σερίφης

Νότα Τσερμπατζίδου: Κόρη του Γκρόσαπ

Σκηνοθεσία: Νάση Σακιώτη

Λίγα λόγια για την Αμερική του 1929

Η ατμομηχανή του καπιταλισμού είχε ανεβάσει στροφές στο κόκκινο, η βιομηχανία αναπτυσσόταν με εξωφρενικούς ρυθμούς. Το οικονομικό θαύμα της ταχύτατα αναπτυσσόμενης υπερδύναμης των ΗΠΑ στηρίχτηκε στην άγρια εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργατών. Άθλιες συνθήκες εργασίας, μισθοί ανέχειας, δουλειά 12 με 14 ώρες.

Η επίσημη Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας ονομαζόταν AFL-CIO, συσπείρωνε κυρίως ειδικευμένους λευκούς εργάτες, αναλωνόταν σε διαλόγους με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, συνεργαζόταν αρμονικά με τους βιομηχάνους και εξήγγειλε δύο ή τρεις εθιμοτυπικές απεργίες κάθε χρόνο.

Στον αντίποδα της AFL δημιουργήθηκε η IWW (Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου). Τα μέλη της ήταν διεθνιστές, ενάντια στο «αμερικάνικο» όνειρο, στα εθνικά οικονομικά συμφέροντα, στην αμερικανική πολιτική, ακόμα και στην περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δημιούργησαν συνδικάτα στους χώρους δουλειάς και κλαδικά συνδικάτα σε κάθε πολιτεία των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα δημιούργησαν έναν ολόκληρο εργατικό πολιτισμό, που ξεχώριζε τους εργάτες «ως τάξη για τον εαυτό της».

(Απόσπασμα από το βιβλίο: WOBBLIES – ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, εκδόσεις ΚΨΜ)

Παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929

Η "Μεγάλη Εξαθλίωση", όπως χαρακτηρίστηκε στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τους αναλυτές, προκλήθηκε μετά από το χρηματιστηριακό κραχ στις 29 Οκτωβρίου του 1929, γνωστό ως Μαύρη Τρίτη. Το τέρμα της κρίσης στις ΗΠΑ ταυτίστηκε με το έναυσμα της πολεμικής οικονομίας του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, γύρω στο 1939.

Η κρίση είχε καταστροφικές επιπτώσεις. Η οικονομία πόλεων επλήγη, ιδίως εκείνων, που εξαρτιόταν άμεσα από τη βαριά βιομηχανία. Οι κατασκευές πάγωσαν, οι αγροτο-κτηνοτροφικές εργασίες υποχώρησαν, περιοχές που εξαρτιόνταν από τον πρωτογενή τομέα όπως εκμετάλλευση γης, ορυχείων και ξύλου υπέφεραν ακόμη περισσότερο.