«Η φετινή τσίκνα είναι πολιτικά διεστραμμένη. Μυρίζει σκοτωμένες ζωές κι απάτη περί την πώληση της ελπίδας…»

Μαύρο Πάσχα...

Μαύρο Πάσχα δύσκολα ακούγεται. Στο εκτυφλωτικό κόκκινο, το άλικο του αίματος, της θυσιαστικής σφαγής, στην εαρινή έκρηξη τη συνώνυμη με το φως της νοηματοδοτημένης ζωής, αντιπαρατάσσεται εφτά χρόνια τώρα μια ζοφερή πραγματικότητα.
Ενας πολυδιαφημισμένος επιβιωτικός Γολγοθάς, ένα πετσόκομμα κάθε μορφής και υπολείμματος ακόμη, δικαιωμάτων των εργαζόμενων ανθρώπων του εικοστού πρώτου αιώνα. Με τον άβακα των μνημονίων, καλούνται πολίτες ως νήπια, να αριθμούν απώλειες εισοδήματος αλλά και απλής νοημοσύνης. Ο κοινός νους τραμπουκίζεται συστηματικά, όπως κανείς δεν θα περίμενε στα χρόνια της κυβερνώσας αστικοαριστεράς, αυτής που πατάει σε χριστεμπορικό δεκανίκι δεξιάς, τραυλίζει και τραμπίζει και κατρουγκαλίζει, με πολακίζουσα αλαζονεία. Μια αριστεροσύνη που τολμάει να «κατανοεί» μια πυραυλική αμερικανική επιδρομή στη Συρία, καταπίνοντας αμάσητη την πνιγηρή καραμέλα των φριχτών χημικών που βρίσκονται πάντα εκεί που βολεύει τους θύτες. Δηλαδή στα πλεμόνια και το πετσί, τα μάτια και το λαρύγγι τυχαία επιλεγμένων και σκόπιμα μαγνητοσκοπημένων παιδιών και γέρων.

Μαύρο Πάσχα είν' αυτό που δεν σου επιτρέπει να φανταστείς ότι θα υπάρξει και επόμενο, μια έξοδος από το Γολγοθά, ένας Σίμων που δεν θα του επιτραπεί να μοιραστεί το βάρος του μαρτυρίου σε σχήμα σταυρού ή προαναγγελθέντος μνημονίου, σε σχήμα κακοήθους μορφώματος μέτρων, συμφωνιών κι άλλων υποκριτικά υπεσχημένων. Η λογική, αλλά και συναισθηματική αντίφαση, σε ΣΥΡΙΖΑίικη γλώσσα εξουσίας, όπως τα χαριτωμένα αγλλοελληνικά του υπουργού βαρέως στρατηγικού επιθέτου, που θέλουν αυτόν που τα εκστομίζει να «είναι ευχαριστημένος από την πρόοδο των διαπραγματεύσεων αλλά με πράματα που θα στεναχωρήσουν τους Ελληνες πολίτες»... είναι σχεδόν σαδιστική. Την ίδια στιγμή, μια δράκα δημοσιολογούντων, σε διατεταγμένη προπαγανδιστική διαστροφή της πραγματικότητας, πουλάνε ληγμένα χάπια ψευδοαισιοδοξίας σε αθεράπευτα νοσούντες από φτώχεια, ανεργία και με υποθηκευμένη την αμέσως επόμενη μέρα της ζωής τους.

Καμιά σωτηρία δεν μπορεί να πουληθεί σε συσκευασία επικοινωνιακού σκοταδισμού, όταν βασίζεται στην εξόντωση των συνταξιούχων κι όταν η σκληράδα της διαπραγμάτευσης αποκτιέται με θητεία σε φορογαλέρα από αριστεροδέξια ηγεσία, η οποία μετράει το μπόι της με ριπές ρητορικής τιμολόγησης του αγίου φωτός που τυφλώνει τα ήδη τυφλά σπίτια του κομμένου απλού φωτός των απλήρωτων λογαριασμών.

Αντε να νοηματοδοτήσει, θρησκευάμενος ή άθεος, αγνωστικιστής ή άπιστος, αλλόθρησκος ή όμαιμος αναλυτής ηθών, εθίμων, κοινωνιών, πολιτικών ιδεών ή και ψυχοπαθών συνδρόμων ακόμη, την... ανάσταση. Δηλαδή, πώς μπορεί να φανταστεί το μέλλον ένας πετσοκομμένος συνταξιούχος, όταν του λένε πως κάθε χρόνο από 'δω κι εμπρός, θα του σουβλίζουν κι ένα κομμάτι απ' το κορμί και τη ζωή του, απ' την υγειά και δούλεψή του, γιατί η τραγική Μεγαλοβδομάδα των Παθών παίρνει παράταση ώσπου να πεθάνει, πριν τολμήσει να σκεφτεί όχι την αιώνια αλλά την τωρινή ζωή. Μαύρο Πάσχα είναι για χιλιάδες πολίτες - εισπράκτορες μεγάλων λόγων και άθλιων έργων, να τσουγκρίζουν το κεφάλι τους στον τοίχο της αδυναμίας, για να χορτάσουν με τσόφλια μιας δηλωσιακής αναλγησίας που όμοιά της δεν ξαναζήσαμε. Η φετινή τσίκνα είναι πολιτικά διεστραμμένη. Μυρίζει σκοτωμένες ζωές κι απάτη περί την πώληση της ελπίδας, που ήρθε να μας πείσει ότι κλωσάει πασχαλινά αβγά και βγάζει δράκους...

Λιάνα Κανέλλη

Ριζοσπάστης