Νέο εργοδοτικό έγκλημα: 42χρονος οικοδόμος νεκρός... λόγω κόστους

Ένας 42χρονος οικοδόμος, πατέρας 2 παιδιών, σκοτώθηκε την περασμένη Τετάρτη, σε ένα ακόμα θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα. Σε ανακοίνωσή του, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό έγκλημα σημειώνοντας ότι οι εργολάβοι δεν είχαν πάρει κατάλληλα μέτρα λόγω κόστους.

Η ανακοίνωση - καταγγελία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας

«Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό έγκλημα που έγινε από τους εργολάβους Μπαρώνη - Ζάγαρη.

Αν και η οικοδομική δραστηριότητα έχει πέσει στα Τάρταρα, η εργοδοτική εγκληματικότητα έχει απογειωθεί. Πιο συγκεκριμένα, την Τετάρτη 5 Απρίλη 2017 στο Γραμματικό, σκοτώθηκε ο συνάδελφος Xhihani Ronald, 42 ετών, από την Αλβανία, πατέρας 2 παιδιών. Κατά τη φόρτωση σκαφτικού μηχανήματος (τσαπάκι) σε φορτηγό, οι εργολάβοι δεν είχαν προσαρμόσει τις κατάλληλες ράμπες, λόγω κόστους, με αποτέλεσμα μια ράμπα να υποχωρήσει, να ανατραπεί το μηχάνημα και να χτυπήσει θανάσιμα το συνάδελφο στο κεφάλι.

Γίνεται φανερό ότι και για αυτή την κυβέρνηση, όπως και για όλες τις προηγούμενες, μόνη τους έννοια είναι το πώς θα κονομάνε οι εργοδότες. Γι’ αυτό τους βλέπουμε πλάι-πλάι να κόβουν κορδέλες, να πανηγυρίζουν για την απορρόφηση του ΕΣΠΑ που θησαυρίζουν οι εργοδότες, να περνάνε τροπολογίες που δίνουν μπόνους στο μεγάλο κεφάλαιο και εξασφαλίζουν σίγουρα κέρδη για τις κατασκευαστικές εταιρείες αν δεν έχουν τα ανάλογα κέρδη από τα διόδια. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ενισχύει με διάφορα προγράμματα το μεγάλο κεφάλαιο, διατηρεί σε πλήρη ισχύ όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο.

Από την άλλη, κρατάει υποστελεχωμένους τους όποιους ελεγκτικούς μηχανισμούς υπάρχουν, με τις όποιες αρμοδιότητες έχουν απομείνει, έτσι ώστε οι εργολάβοι να είναι ανεξέλεγκτοι στους χώρους δουλειάς και τα εργοτάξια να θυμίζουν “Συρία”.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να μην υποκύπτουν σε πιέσεις και εκβιασμούς της εργοδοσίας. Για ό,τι πέφτει στην αντίληψη τους να ενημερώνουν το Συνδικάτο, ώστε συλλογικά και οργανωμένα να αντιμετωπίζουμε την επιθετικότητα του κεφαλαίου. Παράλληλα, να ενισχύουμε το μέτωπο απέναντι σ’ αυτή την πολιτική που τους εργάτες τους υπολογίζει σαν μηχανές παραγωγής κερδών και να προτάσσουμε τον αγώνα για την κάλυψη των αναγκών μας».