Το ήθος και το μεγαλείο δεν κληρονομούνται. Μνημειώδης η εμπάθειά του προς το ΚΚΕ, το Κόμμα του ήρωα πατέρα του Νίκου Μπελογιάννη και πολλών χιλιάδων ηρώων κομμουνιστών και αγωνιστών.
Ακατάσχετη αντι-ΚΚΕ μπουρδολογία επιπέδου νηπιαγωγείου, η ίδια συνηθισμένη «καραμέλα» που έλιωσε στο στόμα
τόσων και τόσων αντικομμουνιστών: φασιστών, δεξιών, «κεντροαριστερών», «κουκουεδολόγων», πικραμένων «πρώην ΚΚΕ», οπορτουνιστών κ.ά.
τόσες δεκαετίες.
Το
μόνο κοινό που έχουν η αξιοπρέπεια και η αμετροέπεια είναι ότι αρχίζουν από άλφα. Η αμετροέπεια «καταχτιέται» χωρίς κόπο. Η αξιοπρέπεια κερδίζεται και με τη σιωπή, όταν δεν έχεις κάτι
ουσιαστικό να πεις και να στηρίξεις τις διαφωνίες, ακόμα και την πολεμική σου,
με επιχειρήματα.
Πολλά
παιδιά αγωνιστών γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στις φυλακές και τις εξορίες, ζώντας
παιδικά χρόνια γεμάτα τραυματικές εμπειρίες· σεβάστηκαν όμως και τίμησαν την
ιστορία και την προσφορά των γονιών τους, πολλές φορές ακόμα και όταν τα ίδια δεν ακολούθησαν
το δρόμο τους.
Ο
γιος Μπελογιάννης προσφέρει στην τάξη και στο σύστημα που «γέννησαν» τους δολοφόνους του πατέρα του πολύτιμες υπηρεσίες. Αφελώς ή όχι, δεν
έχει σημασία. Η σκιά του πατέρα του, που πάντα τον βάραινε, τον έπνιξε.
Τρίτη
28 Μάρτη 2017.
3 σχόλια:
Έτσι είναι. Παρότι δεν είμαι στο ΚΚΕ, ούτε το ψηφίζω, θεωρώ ότι ο αντικομμουνισμός του γιου του Μπελογιάννη δεν έχει όρια.
Ας διαβάσει τις απόψεις του πατέρα του για τον Στάλιν.
Ας διαβάσει επίσης ποιοι δεν ήθελαν τον Μπελογιάννη βουλευτή της ΕΔΑ. Κι ας σταματήσει να παραμυθιάζεται με τις μυθοπλασίες της Έλλης Παπά.
Για την Ιστορία, ειδικά για τον αντικομμουνισμό του φερώνυμου "Ν.Μ" δεν είναι τόσο υπεύθυνη η Ελλη Ιωαννίδου-Παππά, όσο η θεία(;) του, Διδώ Σωτηρίου, που κυρίως αυτή τον ανέθρεψε, λόγω φυλακίσεων κλπ. Αλλωστε, όσο το Κόμμα έδινε πόστα στην κυρία Ελλη, δεν εκδηλωνόταν ανοιχτά ο δικός της αντικομμουνισμός. Οταν έπεσε η βελανιδιά τα γύρισε.
Ηταν μια μεγάλη εποχή, που μέσα της μπορούσαν να κρυφτούν και μικροί άνθρωποι.
Τιμάμε τους σ. Μπελογιάννη Καλούμενο Μπατση Αργυριάδη Πλουμπίδη κ.α για την θυσία τους χωρίς να προδώσουνε το ΚΚΕ. Ειδικά για το θάρρος και την θυσία ολόκληρης της Οικογένειας του σ. Καλούμενου μου έρχονται δάκρυα και δεν βρίσκω λόγια να γράψω. Οσο για τη Αντικομμουνιστική λύσσα του συγκεκριμένου ...κυρίου.. το μίσος του για το κόμμα και τον ΗΡΩΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ το αφήνω στην κρίση σας. Δυο λόγια μόνο για τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Απο το 1936 μέχρι το 1945 σε Κέρκυρα Νταχάου έμεινε αλύγιστος. Μαρτυρίες ξένων Συντρόφων για τις διαφωνίες του με Γερμανούς και Αυστριακούς Συντρόφους για τον χαραχτήρα του πολέμου χαραχτηριστικές. Επιστρέφει το 1945 και συνεχίζει ως πρωτεργάτης στην ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ. Απο το 1956 που επικράτησε στην ΕΣΣΔ η Οπορτουνιστική Αντεπανάσταση μέχρι το 1973 που ...πέθανε.... για 17 χρόνια πάλι αλύγιστος. Συνεχίζουμε Σύντροφοι στον δρόμο των Νεκρών Συντρόφων μας ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Δημοσίευση σχολίου