Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Αιδώς… Αντάρσυοι! (Και με αφορμή την απεργία των καθηγητών)




Το ΠΑΜΕ είναι «κυματοθραύστης του αγώνα»!... Τα στελέχη του ΠΑΜΕ είναι «ασφαλίτες»!... «Στο σωματείο των Χαλυβουργών το ΠΑΜΕ συμπορεύτηκε μαζί με τους Χρυσαυγίτες»!...  «Εδώ το παίζεται τσαμπουκάδες και στο Πέραμα όταν σας χτύπησαν οι χρυσαυγίτες ήσασταν κότες»!... Τα στελέχη του ΠΑΜΕ «τα παίρνουν»!... Οι εμετικοί αυτοί χαρακτηρισμοί ξεστομίστηκαν από συνδικαλιστές που πρόσκεινται στην  ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο προχτεσινό Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, λίγο πριν  ο εκπρόσωπός τους απευθύνει «έκκληση» -από το ίδιο βήμα- για την «ενότητα όλων των αριστερών δυνάμεων»!... Μήπως πρόκειται για… πολιτικό-συνδικαλιστικό «σουρεαλισμό»; Μπα, νομίζουμε πως η αμέσως προηγούμενη λέξη στη σειρά του λεξικού ταιριάζει περισσότερο: σούργελα!

Που σταματάει ο κατήφορός σας σύντροφοι, ποια είναι τα όρια της ανευθυνότητας και του τυχοδιωκτισμού σας και που βρίσκεται ο πάτος της υποκρισίας σας;

Μιλάτε για αγώνα. Τι σημαίνει αγώνας για σας; Με τι περιεχόμενο; Ποιον στόχο; Χρειάζεται η ενημέρωση των εργαζομένων και η προετοιμασία του; Και ποια η μορφή του; Σας νοιάζει η συμμετοχή; Μήπως όταν λέτε «αγώνας» εννοείται κάτι σαν την απεργία των καθηγητών μέσα στις πανελλαδικές, που πρωτοστατήσατε στο να παρθεί η απόφαση και που  τα στελέχη σας τα «μάζεψαν» μετά άρον άρον  με την επιστράτευση; Ή μήπως κάτι σαν την απεργία στην έναρξη της σχολικής χρονιάς; Σε ποια χώρα ζείτε; Βγαίνετε καθόλου έξω από τα γραφεία σας; Συζητάτε με τους καθηγητές; Ακούτε τον προβληματισμό τους; Αξιολογείτε τις αντιδράσεις και την συμπεριφορά τους; Έχετε αναρωτηθεί γιατί η πλειοψηφία τους -ενώ έπρεπε ΟΛΟΙ  να έχουν γυρίσει το σύμπαν ανάποδα- βρίσκεται στην τάξη, είτε  αφάσιοι στον κόσμο τους, είτε απογοητευμένοι και με σκυμμένο το κεφάλι, είτε αηδιασμένοι και πληγωμένοι από  όλη αυτή την παρωδία; Έχετε σκεφτεί πόσοι καθηγητές απεργούν με κρύα καρδιά, μόνο και μόνο γιατί τους το επιτάσσει η συνείδησή τους, γνωρίζοντας από πριν την κατάληξη του αγώνα και ανέχονται από πάνω την ειρωνεία των απεργοσπαστών συναδέλφων τους, που τους ζητάνε να «απολογηθούν» αυτοί (οι απεργοί) για την τυχοδιωκτική τακτική τη δική σας και άλλων δυνάμεων, που οδηγούν τον κλάδο από το ένα στραπάτσο στο άλλο;       Ας αφήσουμε στην άκρη το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αφού σας «ερεθίζουν». Ας μιλήσουμε με όρους λογικής. Γιατί η απεργία σημειώνει μικρή συμμετοχή; Γιατί ο καθηγητής δεν απεργεί; Μήπως γιατί δεν... τον εμπνέει η διάρκεια; Τον ρωτήσατε ποτέ;

Οι εργαζόμενοι χόρτασαν από τις στρακαστρούκες σας για  «απεργίες διαρκείας». Σας αποδοκιμάζουν. Δεν σας παίρνουν πια στα σοβαρά. Δεν το βλέπετε; Έχετε υπόψη σας τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία των καθηγητών μόλις την πρώτη βδομάδα; Να σας πω εγώ λοιπόν. Στο γυμνάσιο του παιδιού μου την πρώτη μέρα 4 ή 5 απεργοί καθηγητές, την Παρασκευή 2 ή 3. Στο λύκειο συγγενικού προσώπου, στην Αττική, την Δευτέρα συμμετείχαν όλοι στην απεργία (σχολείο κλειστό), την Τρίτη 2 ή 3, την Παρασκευή όλοι οι καθηγητές στις τάξεις. Στο γυμνάσιο φίλου καθηγητή σε επαρχιακή πόλη, την πρώτη μέρα 6 ή 7 απεργοί, την Παρασκευή 3 ή 4. Στο γυμνάσιο φιλικού προσώπου, πάλι στην Αττική, την Δευτέρα απεργούσαν 7 ή 8, την Παρασκευή 2 ή 3. Και επιμένετε!

Πολύ θα το ήθελα σύντροφοι να σας πάρω για αφελείς, όμως δεν είστε. Όπως δεν είναι και όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεστε: οι θεατές της τυχοδιωκτικής τακτικής σας, είτε είναι καθηγητές είτε όχι. Πώς «ζυγίζετε» άραγε τις αποφάσεις σας πριν γίνουν  θέση για «απεργία διαρκείας» στα συνδικαλιστικά  όργανα; Με ποια μεζούρα μετράτε τις διαθέσεις των καθηγητών; Μήπως με τα ποσοστά συμμετοχής τους στις ενώσεις; Μήπως με το βαθμό συμμετοχής τους στους προηγούμενους αγώνες; Από πού προκύπτει αυτή η…  υπερ«επαναστατικότητα» στις προτάσεις σας;! Μήπως από τις διαθέσεις άλλων τμημάτων της εργατικής τάξης; Βλέπετε εσείς κάτι που εμείς οι…«κυματοθραύστες» δεν μπορούμε να δούμε; Πώς, με ποια «λογική», ξεκινάει ένας αγώνας απευθείας με απεργία διαρκείας; Ποιο θα είναι τότε το επόμενο βήμα του; Λέτε να ρίξουμε την κυβέρνηση. Είμαι μαζί σας, να την γκρεμοτσακίσουμε την κυβέρνηση Σαμαρά. Άντε και τη ρίξαμε κι αλλάξαμε οδηγό στο σαράβαλο; Και μετά; Θα τραβάει καλύτερα; Αυτό μας λέτε; 

Συκοφαντείτε το ΠΑΜΕ πως αντιμετωπίζει την απεργία περίπου ως διεκπεραίωση, κάτι σαν αναγκαίο κακό, και το ΚΚΕ πως… αποφεύγει την  σύγκρουση με το αστικό κράτος για… να διαιωνίζεται η «κρατική χρηματοδότηση» και τα «προνόμια» των στελεχών του. Καταλάβετέ το: αυτή η «καραμέλα» έλιωσε, το ξυλάκι δεν τρώγεται! Μπορείτε να μας απαριθμήσετε μερικές μεγάλες  εργατικές κινητοποιήσεις από τις οποίες έλειπε το ΠΑΜΕ ή δεν πρωτοστάτησε στην οργάνωσή τους; Μήπως έχετε να επιδείξετε απεργιακούς αγώνες μεγαλύτερης έντασης και έκτασης από τους αγώνες των ναυτεργατών, της Χαλυβουργίας, των αγροτών, της ΜΕΒΓΑΛ, της Ανακύκλωσης, της ΦΑΓΕ, της Phonemarketing κ.ά. όπου πρωτοστάτησαν τα στελέχη του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων που είναι στη δύναμή του; Γνωρίζετε  κλάδους με συμμετοχή και μαζικότητα σε απεργίες και απεργιακές συγκεντρώσεις πιο μαζικές απ' αυτές του ΠΑΜΕ; Ένα παράδειγμα έστω; Αφήστε. Τα γνωρίζουν οι εργαζόμενοι.

Ο αγώνας πρέπει να είναι σκληρός και διαρκής! Δεν χωράει καμιά αμφιβολία. Όμως ο αγώνας είναι πόλεμος, και στον πόλεμο αν τραβάς μπροστά σαν κριάρι και στην πρώτη ντουφεκιά γίνεσαι λαγός, ο εχθρός θα σε λιώσει. Ο αγώνας για να φέρει τα επιθυμητά  αποτελέσματα πρέπει να ναι ταξικός. Να στοχεύει στην αλλαγή του οχήματος και όχι μόνο στον οδηγό. Για να έχει προοπτική θέλει οργάνωση, σχεδιασμό, χρειάζεται ευελιξία. Δεν υπάρχουν «προκάτ» αγώνες. Θέλει εργαζόμενους με ταξική συνείδηση, να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, να τις συνδιαμορφώνουν.  Εργαζόμενους αποφασισμένους  να χάσουν τη «βόλεψή» τους,  να χάσουν μεροκάματα, να χάσουν τον ύπνο τους,  μα να μη χάνουν το στόχο τους, που δεν μπορεί να εξαντλείται στην εναλλαγή των κυβερνήσεων.  Χρειάζεται στελέχη ικανά, συνδικαλιστική καθοδήγηση αποφασιστική και αταλάντευτη, να μπορεί, ναι, να ελίσσεται, όχι να κάνει «ακροβατικά». Ο ταξικός αγώνας έχει ανάγκη από  συμμάχους.

Είναι προφανές πως από τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών δεν σας έμεινε τίποτα, πέρα από… τους χρυσαυγίτες. Ντροπή! Ενώ η απεργία των χαλυβουργών έδειξε ότι είχε τις προϋποθέσεις που μπορούσαν ν’ ανοίξουν προοπτικές παραπέρα ρήξης (αποφασισμένους εργάτες με ταξική συνείδηση που μασούσαν σίδερα, μαζικότητα, κατάληψη του εργοστασίου  και σταμάτημα της παραγωγής, μεγάλη διάρκεια και αλληλεγγύη από ένα μέρος της κοινωνίας), παρέμεινε μόνο ηρωικός γιατί η εργατική τάξη δεν είχε το απαιτούμενο ανάστημα να «στήσει μια χαλυβουργία» σε κάθε τόπο δουλειάς. Οι χαλυβουργοί χωρίς συμμάχους υπερέβαλλαν εαυτόν και έπεσαν ηρωικά, προσφέροντας κάμποσες «πυκνογραμμένες»  σελίδες στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και άφθονη πείρα στους Έλληνες εργαζόμενους, που πρέπει να αξιοποιήσουν.  Μια πείρα που εσείς ούτε την «αγγίξατε»!

Το μόνο που καταφέρνετε με την τυχοδιωκτική τακτική σας είναι να… ανοίγετε διαρκώς αδιέξοδα. Να σέρνετε τους καθηγητές, τους  εργαζόμενους, από την απογοήτευση στην απελπισία και από την μοιρολατρία στην απάθεια. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα! Πολύ πιο μεγάλη  από την αποτυχία ενός απεργιακού αγώνα. Βάζετε πλάτη για να βυθίζεται περισσότερο  το συνδικαλιστικό κίνημα στον εκφυλισμό και την απαξίωση. Επιλέξατε να γίνετε η ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Σηκώνετε αντιμνημονιακό-αντικυβερνητικό κουρνιαχτό με  «αντικαπιταλιστικά» τσιτάτα και «επαναστατική» ρητορία,  παρασύροντας εργαζόμενους σε άμαζες κινητοποιήσεις, καταδικασμένες στην αποτυχία πριν καν αρχίσουν. Εξυπηρετείτε ξεκάθαρα τις ψηφοθηρικές επιδιώξεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και από πάνω απευθύνετε «εκκλήσεις» για δήθεν ενότητα των αριστερών δυνάμεων (περιλαμβάνονται άραγε μέσα σ’ αυτές και οι «ασφαλίτες» του ΠΑΜΕ;). Σε ποιον τα πουλάτε αυτά σύντροφοι;

Για να τελειώνουν λοιπόν τα παραμυθάκια με… τη «στήριξη» της κυβέρνησης Σαμαρά από το ΚΚΕ και… την «αποφυγή» της ρήξης από το ΠΑΜΕ, που ούτε και τους πιο πολιτικά ανώριμους δεν πείθουν πια. Να πέσει η κυβέρνηση;…Χτες! Όμως να «πέσουν» και τα μέτρα που αυτή (και οι προηγούμενες) ψηφίζει! Να αλλάξει ριζικά η πολιτική που ακολουθείται και όχι το… «μείγμα» της. Τα μείγματα είναι για τους ζαχαροπλάστες, δεν αφορούν τους εργαζόμενους και τον λαό. Το ζητούμενο για τον εργαζόμενο,  ο στόχος της πάλης του, πρέπει να είναι η αλλαγή της τάξης που κάνει το πραγματικό κουμάντο και όχι μόνο οι πολιτικοί υπάλληλοί της. Να κάνει ο ίδιος κουμάντο στη ζωή και τον τόπο του. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρωτοστατούν οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, και σε αυτήν την κατεύθυνση  καλούνται άπαντες να συστρατευτούν.

Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη 2013.

10 σχόλια:

χριστινα είπε...

Εχουν σκυλιάσει γιατί δεν τρώμε τη φόλα που κάθε τόσο μας πετάνε.Η προπαγάνδα τους δεν πρέπει να βρει τόπο να σταθεί.Εμείς θέλουμε ΑΝΑΤΡΟΠΗ και θα αγωνιζόμαστε μέχρι να επιτευχθεί.

χριστινα είπε...

Μιλάνε και για ΕΝΟΤΗΤΑ οι ύπουλοι.

Ανώνυμος είπε...

48 ώρες απεργία για 2500 απολύσεις. Πολύ ωραία. Στις 1000 απολύσεις μια τρίωρη στάση. Ιδιοι με τους αδεδυγεσεεδες. Η 48ωρη είναι για "να συμμετέχει μαζικά ο κλάδος". Τι κι αν στη 48ωρη της ΔΟΕ ήταν τη δέυτερη μέρα η συμμετοχή μικρότερη από την έκτη μέρα των καθηγητών;;

Τι κι αν κλιμακώνετε με... 24ωρη προειδοποιητική λέει στα τέλη Οκτώβρη - ουρά της ΓΣΕΕ;; Που θα φέρει βεβαίως την ανατροπή.

Τι κι αν στην απεργοσπαστική απεργία της ΑΔΕΔΥ (καμάρι του ΠΑΜΕ) στις 14 Μάη η συμμετοχή ήταν 0.9%;;;
Τι κι αν στα σωματεία που ελέγχετε η συμετοχή είναι πραγματικά ισχνή και είναι σωματεία φαντάσματα που έχουν μόνο ΔΣ;

Το μόνο κριτηριο είναι να την πείτε στην ανταρσυα (που δεν είμαι κιόλας)

Καταλάβατε γιατί έχετε ευθύνη για τις απολύσεις 2500 καθηγητών; Συγχαρητήρια!

(Πραγματικά δεν έχω δει μεγαλύτερους δίγλωσσους και υποκριτές από εσάς)

μαχαιρης είπε...

Μαγαζακια....

zoot horn rollo είπε...

τραγούδησε κι άλλο ανώνυμε, μπας και πιστέψεις ότι θα τους ξεπλύνεις, εδώ και κανά τριάρι χρόνια έχετε ξεφύγει πολύ άσχημα...

Ανώνυμος είπε...

@ 26 Σεπτεμβρίου 2013 - 1:37 π.μ.
Για να τα παρουμε απ' την αρχή να δούμε ποιος είναι με τη ΓΣΕΕΑΔΕΔΥ και ποιος όχι. Στους καθηγητές. Τον Μάη κατεβήκαν μαζί ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ και προτείναν απεργία διαρκείας χωρίς να την έχουν ετοιμάσει από κάτω κι έχοντας απέναντι μαθητές και γονείς, και βάλαν τους καθηγητές και την ψηφίσαν(όσοι τελοσπάντων την ψήφισαν γιατί μονο η πλειοψηφία δεν ήταν). Σωστά; Και μετά τι έγινε; Βγήκε η κα Φατούρου και είπε ότι δεν μπορεί να γίνει η απεργία και ότι αυτοί που θα την κανανε θα ήταν απλώς "μουτζαχεντιν". Σωστά; Φάγαν λοιπόν οι καθηγητές μια επιστράτευση, και απεργία δεν έκαναν ούτε μια μέρα. Σωστά; Αφού αυτοί που την πρότειναν και έβαλαν τους καθηγητές να την ψηφίσουν την πήραν πίσω την άλλη μέρα.
Θα μου πεις αφου ήταν σε επιστράτευση τι απεργία θα κάνανε; Και τότε γιατί την ψήφισαν; Κι οι ναυτεργάτες ήταν σε επιστράτευση αλλά κλείσαν τις εισόδους των πλοίων που οι εταιρείες τους χρωστούσαν λεφτά και πήραν τα δεδουλευμένα τους. Εκείνοι όμως είχαν συνδικαλιστές με ΑΡΧΙΔΙΑ και μπήκαν μπροστά. Δεν το βάλαν στα πόδια όπως των καθηγητών.
Για πες μας τώρα για τους καθηγητές φέτος, μετά την τρίτη μέρα που ήταν και το συλλαλητήριο πέσαν τα ποσοστά συμμετοχής, ναι, ή όχι; Πέσαν και ραγδαία. Πλέον τα περισσότερα σχολεία ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ απ' την προηγούμενη βδομάδα.Μη μας πεις ότι δεν το είχες πάρει χαμπάρι. Για ποια απεργία διαρκείας μιλάς λοιπόν; Το θέμα δεν είναι να προκηρύσσεις μια απεργία το θέμα είναι και να την κάνεις. Σωστά;
Κι υστερα γιατί σε πειράζει να δουλεύεται καλά μια απεργία πριν προκηρυχτεί; Γιατί προτιμάς μια απεργία που προκηρύσσεται στο πόδι, χωρίς συμμαχίες χωρίς να έχει δουλευτεί στη βάση των εργαζόμενων; Αφού είναι σίγουρο ότι μια τέτοια απεργία θα αποτύχει και θα απογοητεύσει. Ποιον συμφέρει να συμβεί αυτό; Μήπως κάποιους που ξέρουν ότι θα είναι οι επόμενοι κυβερνήτες και θέλουν ένα κίνημα απογοητευμένο και να μην κουνιέται φύλλο στη διάρκεια της διακυβέρνησής τους για να περάσουν με την ησυχία τους τα υπόλοιπα μέτρα;
Και μετά μιλάς για ανατροπή. Απ' την απεργία των καθηγητών ή των δημοσίων υπαλλήλων θα έρθει η ανατροπή; ΄Οχι,γιατί αν είναι έτσι να απογοητευτώ τελείως και να το πάρω απόφαση ότι δεν θα έρθει ποτέ η ανατροπή. Εκτός κι αν εννοείς ανατροπή να πέσει απλως η κυβέρνηση ΝΔ, Πασόκ, και να έρθει η κυβέρνηση Σύριζα, πατριωτικής δεξιάς και δημάρ. Δηλαδή απλώς να αλλάξουν τα πρόσωπα κι όχι η πολιτικές. ΄Οπως το πάρει κανείς.
Τώρα για τα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ κι η συμμετοχή είναι ισχνή πες μας ενα τέτοιο σωματείο. Να δούμε κι εμείς τι εννοείς.
Α, και ανταρσύα μπορεί να μην είσαι, αλλά για σύριζα σε κόβω να είσαι.

Σοφία

ο καθηγητάκος είπε...

Ας μιλήσουμε ουσιαστικά και ειλικρινά, αφού ο φανατισμός και το αλληλοφάγωμα πάνε πίσω το κίνημα. Λίγα σωστά λέει το άρθρο – τα υπόλοιπα τα τραβάει απ’ τα μαλλιά για να ορθώσει τείχη. Οι εκφράσεις ότι «τα στελέχη του ΠΑΜΕ είναι ασφαλίτες» και ότι «στο Πέραμα ήσασταν κότες» είναι πράγματι απαράδεκτες (και αβάσιμες). Το ότι «τα στελέχη του ΠΑΜΕ τα παίρνουν» από τα πρακτικά της συνεδρίασης της ΑΔΕΔΥ δε φαίνεται να ακούγεται, άρα είναι ψέμα με σκοπό την όξυνση.
«Στο σωματείο των Χαλυβουργών το ΠΑΜΕ συμπορεύτηκε μαζί με τους Χρυσαυγίτες»; Αμφισβητώ, κατ’ αρχάς, αν ειπώθηκε κάτι τέτοιο. Επί της ουσίας σίγουρα ο αγωνιστής πρόεδρος του συνδικάτου έκανε βαρύ πολιτικό λάθος με την παρουσία της ΧΑ. Αυτό σε τίποτα δε μπορεί να μειώσει τη δύναμη και την αξία αυτού του αγώνα, στον οποίο πράγματι πρωτοστάτησε το ΠΑΜΕ. Νομίζω ότι, μαζί με την απεργία της ΟΛΜΕ, είναι η απεργία – πρότυπο για την ε.τ. στην εποχή μνημονίου. Το ότι δεν κέρδισε δεν έχει σχέση με την οργάνωση και διεξαγωγή του – οι αγώνες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κερδίσουν μέσα στην κρίση. (παίξανε ρόλο η απεργοσπασία του εργοστασίου του Βόλου, η αδυναμία συντονισμού – γενικού ξεσηκωμού στο Θριάσιο και στο μέταλλο, η απειλητική ανεργία στον κλάδο του μετάλλου). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έπρεπε να γίνει ! Τι αγώνας ήταν όμως συνάδελφοι του ΠΑΜΕ ; Ήταν αποφασιστικός, και στο περιεχόμενο και στη μορφή, ήταν ένας αγώνας διαρκείας! Πώς κλείσανε το εργοστάσιο οι εργάτες αφού ένα ποσοστό των εργαζομένων (οι διοικητικοί υπάλληλοι) ήταν απεργοσπάστες ;
Αντιλαμβάνεστε ότι εφαρμόζετε άλλα μέτρα και σταθμά όταν μιλάτε για τους καθηγητές. Έτσι κι αλλιώς τα ποσοστά της απεργίας ήταν τεράστια (από 90% ως 40%). Το μέτρημα κι η κλάψα γι’ αυτά θα ανήκε δικαιωματικά στη ΔΑΚΕ (για λόγους υπονόμευσης) και στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ (για εγγενείς λόγους αντιφάσεων που τον διαπερνούν και ρεφορμισμού που κυριαρχεί). Όμως η ηγεσία του ΠΑΜΕ έγινε χειρότερη, παρόλο που ο κόσμος του ΠΑΜΕ ακολούθησε απαρέγκλητα την απεργία. Με τους ψυχολογικούς όρους που μιλάτε μπορεί και να το έκαναν «με κρύα καρδιά» (!!) Το σίγουρο είναι πως δε συμμετείχαν στην οργάνωση του αγώνα, στις απεργιακές επιτροπές, πράγμα που αν συνέβαινε θα ανέβαζε κατακόρυφα το ηθικό των απεργών.
Τόσο «τυχοδιωκτική» ήταν η απεργία, λοιπόν, και τόσο πολύ δικαιώνεται το ΠΑΜΕ απ’ τα πράγματα που στον πρώτο γύρο συνελεύσεων πέρασε σε μόλις 6 συνελεύσεις και στο δεύτερο σε 2 (από τις 80) ! Για προβληματισμό είναι και το γεγονός ότι όπου πέρασε στηρίχθηκε άτυπα απ’ τη ΔΑΚΕ και ουσιαστικά απ’ το συντηρητικότερο κομμάτι συναδέλφων. Ο χαρακτηρισμός, άρα, «κυματοθραύστης του αγώνα» δεν είναι καθόλου άδικος ,αν συνυπολογιστούν οι μεθοδεύσεις στη συνέλευση προέδρων, στη ΔΟΕ, στην ΑΔΕΔΥ κλπ. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει πίσω απ’ αυτή τη στάση πολιτικό σκεπτικό (να μην ωφεληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά εκεί είναι το λάθος και χωράει πολλή κουβέντα...
Για τα χαρακτηριστικά της απεργίας δυο πράγματα. Πρώτον σε συμμαχίες δεν υστέρησε, αντίθετα κέρδισε και αφύπνησε σημαντική μερίδα των εργαζόμενων γονιών και των μαθητών. Δεν κέρδισε στο συντονισμό με τους Χαρίσηδες και τους ΑΔΕΔΥδες... Προβληματιστείτε μόνο τι κάνατε εσείς γι’ αυτό ! Δεύτερο όσον αφορά τα συνδικαλιστικά στελέχη απ’ αυτά κι αν έχει η ΟΛΜΕ ! Και κυρίως έχει μια δημοκρατική δομή με τις συνελεύσεις που είναι πρότυπο για όλο το εργατικό κίνημα (φυσικά πρέπει να προχωρήσουν κι άλλο η αιρετότητα – ανακλητότητα εκπροσώπων κά).
Τέλος παίζει (νομίζω) στο χώρο του ΠΑΜΕ μια μαρξίζουσα αντίληψη ότι «οι καθήγητές δεν είναι ακριβώς εργατική τάξη, αφού το σχολείο είναι πρώτα και κύρια ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους» (από Αλτουσέρ). Νομίζω πως πρόκειται για ιδεολόγημα. Θα έλεγα, αντικρούοντας, πως το σχολείο διαμορφώνει το σημαντικότερο εμπόρευμα στον καπιταλισμό : την εργατική δύναμη. Σας αφήνω να βρείτε μόνοι σας το θεωρητικό λάθος στην αντίληψη αυτή. Για πολλούς δημόσιους υπάλληλους θα μπορούσαμε να αμφισβητήσουμε αν ανήκουν στην ε.τ. , σίγουρα όχι για τους εκπαιδευτικούς και τους υγειονομικούς όμως.
ο καθηγητάκος

Οικοδόμος είπε...

@ο καθηγητάκος:
Δεν μπορείς να κάνεις, μαθήματα απεργιακού αγώνα για την χαλυβουργία, στο ΠΑΜΕ, γιατί το ΠΑΜΕ «ήταν» εκεί από πριν ξεκινήσει η απεργία, τη στήριξε με όλες του τις δυνάμεις και με όλους τους τρόπους και δεν «έφυγε» από εκεί ούτε όταν αυτή έληξε... Άσε λοιπόν τους χαλυβουργούς ήσυχους.

«Ας μιλήσουμε ουσιαστικά και ειλικρινά» λες, όμως δεν το κάνεις.

Αμφισβητείς τους χαρακτηρισμούς των αντάρσυων στην αδεδυ, χαρακτηρίζοντας από πάνω και ψεύτες τους παμίτες, επειδή λες θέλουν «όξυνση»! Το αφήνω στην άκρη.

Γράφεις για «τεράστια ποσοστά» συμμετοχής στην απεργία των καθηγητών και χαρακτηρίζεις «κλάψα» το «μέτρημά» τους, που αρμόζει σε δακίτες!!

Προσάπτεις στην ανάρτηση πως χρησιμοποιεί «ψυχολογικούς όρους»!!

Κατηγορείς τους καθηγητές του ΠΑΜΕ πως «δε συμμετείχαν στην οργάνωση του αγώνα»!!!

Κατηγορείς το ΠΑΜΕ ότι ουσιαστικά συμμάχησε («άτυπα») με τη ΔΑΚΕ!!!

Αυτό πρέπει να μπει ολόκληρο:
«Για τα χαρακτηριστικά της απεργίας δυο πράγματα. Πρώτον σε συμμαχίες δεν υστέρησε, αντίθετα κέρδισε και αφύπνησε σημαντική μερίδα των εργαζόμενων γονιών και των μαθητών. Δεν κέρδισε στο συντονισμό με τους Χαρίσηδες και τους ΑΔΕΔΥδες... Προβληματιστείτε μόνο τι κάνατε εσείς γι’ αυτό !»

Και τέλος «κοτσάρεις» κι έναν Αλτουσέρ και… (νομίζεις) καθάρισες…

Άκουσε αγαπητέ. Από όσα γράφεις είναι προφανές πως λίγη «σχέση» έχεις με τους καθηγητές (ακόμα και αν είσαι ο ίδιος καθηγητής). Βρίσκεσαι εκτός κοινωνίας αν υποστηρίζεις τα παραπάνω. Δέχομαι και καταλαβαίνω να έχεις οποιαδήποτε αντίρρηση, διαφορά με το ΠΑΜΕ και την τακτική του στο εργατικό κίνημα. Καταλαβαίνω (αν και δεν τα επικροτώ) και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, προς χάρη εντυπωσιασμού. Όμως…

Αυτό που δεν δέχομαι είναι να προσπαθούν να παίξουν με τη νοημοσύνη μου. Μάτια έχουμε και βλέπουμε αγαπητέ. Παιδιά που πηγαίνουν σε σχολεία επίσης. Φίλους με παιδιά που πηγαίνουν σε σχολεία, φίλους καθηγητές που διδάσκουν σε σχολεία. Βγαίνουμε στην κοινωνία, ΖΟΥΜΕ στην κοινωνία, ρωτάμε, συζητάμε με τον κόσμο, προβληματιζόμαστε οι ίδιοι και δεν περιμένουμε να… μας δώσει το ΠΑΜΕ γραμμή για να μιλήσουμε ή να γράψουμε. Το αν το ΠΑΜΕ δικαιώνεται από τις εξελίξεις, αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεται ακριβώς εκεί που δεν βρίσκεστε εσείς και «αφουγκράζεται» τον «παλμό» της κοινωνίας (κάτι που δεν κάνετε εσείς, γιατί είστε αφοσιωμένοι στην ανατροπή του Σαμαρά…). Επικεντρωθείτε λοιπόν στην αντιΠΑΜΕ στρατηγική σας, παραμείνετε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ και φέρτε μια «καλύτερη» κυβέρνηση στην εξουσία. Αφήστε εμάς να παλεύουμε για ένα άλλο, καλύτερο σύστημα. Όμως μην μας περνάτε για... καθηγητάκους, και μας τα λέτε-γράφετε όλα αυτά, ούτε εμάς ούτε τους καθηγητές…

Οικοδόμος είπε...

@ο καθηγητάκος (2)
Πάρε και κάμποσα στοιχεία ακόμα για την απεργία των καθηγητών, έτσι, μιας και μιλάμε "ουσιαστικά και ειλικρινά":

"Χαρακτηριστικά είναι τα όσα καταγράφει η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ για τον τρόπο που έδρασαν αυτές οι δυνάμεις στη Γενική Συνέλευση (ΓΣ) των προέδρων των ΕΛΜΕ την περασμένη Παρασκευή. «Στη ΓΣ των Προέδρων ανέντιμα ισχυρίστηκαν (σ.σ. δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και το εξής: Οτι η πενθήμερη απεργία δεν πέρασε επειδή δεν την ψήφισαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, που είναι πρόεδροι ΕΛΜΕ. Παραθέτουμε ένα ένα τα στοιχεία και τους αφήνουμε στην κρίση των συναδέλφων:

Α) (...) όλοι οι πρόεδροι ΕΛΜΕ, που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ μετέφεραν, ως όφειλαν, αυτούσια την απόφαση των ΓΣ τους. Συγκεκριμένα: ΕΛΜΕ Πειραιά, ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς, Α' ΕΛΜΕ Αιτ/νίας, ΕΛΜΕ Φωκίδας, Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης ψήφισαν τις 5νθήμερες (βλέπε πρακτικά ψηφοφορίας στο site της ΟΛΜΕ).

Β) Αντίθετα, σε μια σειρά ΕΛΜΕ που έχουν αυτοδυναμία ή είναι πρώτη δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, όπως στην ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, στην ΕΛΜΕ Εύβοιας, στη Β' ΕΛΜΕ Πειραιά, στην ΕΛΜΕ Λασιθίου, ήρθαν με απόφαση ΚΑΤΑ των 5νθήμερων (βλέπε πρακτικά ψηφοφορίας στο site της ΟΛΜΕ). Αν αυτές οι ΕΛΜΕ ψήφιζαν θα περνούσε η 5νθήμερη!

Γ) (...) μια σειρά πρόεδροι ΕΛΜΕ που πρόσκεινται στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις των ΓΣ των ΕΛΜΕ που εκπροσωπούσαν - όπως το Μάη - και ψήφισαν με βάση την παραταξιακή τους θέση. Δηλαδή, ψήφισαν αυτό που τους είπε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (5νθήμερες επαναλαμβανόμενες) παρά το γεγονός ότι η πρόταση αυτή είχε απορριφθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις (Δ' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, ΕΛΜΕ Ξάνθης, ΕΛΜΕ Καστοριάς, ΕΛΜΕ Ροδόπης).

Δ) 5 ΕΛΜΕ ψήφισαν 5νθήμερες, με αποφάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων, χωρίς καν δηλαδή να γίνει ΓΣ με απαρτία (Λήμνος, Πρέβεζα, Θεσπρωτία, Α' Αιτ/νίας, Α' Πέλλας)! (...)

Ε) Μια σειρά ΕΛΜΕ ψήφισαν τις 5νθήμερες, χωρίς η πρόταση αυτή να έχει απόλυτη πλειοψηφία (50+1%) επί των παρόντων στη ΓΣ της ΕΛΜΕ (Ημαθία, Ξάνθη, Β' Δυτικής Αττικής, Γ' Δυτικής Αττικής, Δράμα, Β' Αι/νίας, Δ' Ανατολικής Αττικής κ.ά.) (...)

ΣΤ) Οι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ και κυρίως των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ διατύπωσαν στη Γενική Συνέλευση των ΕΛΜΕ το εξής επιχείρημα: "Συνεχίζουμε με απεργία διαρκείας, με τη μορφή των 5νθήμερων επαναλαμβανόμενων, ανεξάρτητα από τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, δεν έχουν σημασία τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, δεν είμαστε καταμετρητές ποσοστών, γιατί το θέμα είναι πολιτικό"! (εκπρόσωπος των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, πρόεδρος της Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, πρόεδρος Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ κ.ά.)!»."
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/9/2013&id=14799&pageNo=28&direction=1

Οικοδόμος είπε...

@ο καθηγητάκος (3):
Λίγη "ουσία" και "ειλικρίνεια" ακόμα:

Οι μέχρι τώρα κινητοποιήσεις στο Δημόσιο αναδεικνύουν ότι η δράση των δυνάμεων του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα βάζουν, συστηματικά, εμπόδια στην ανάπτυξη των αγώνων. Αδιαφορούν για τις διαθέσεις των εργαζομένων, πολλές φορές αγνοούν προκλητικά τις αποφάσεις των ίδιων και, κυρίως, δεν κάνουν τίποτα για την οργάνωση των κινητοποιήσεων μέσα στις υπηρεσίες του Δημοσίου, για τη συμμετοχή των ίδιων των δημοσίων υπαλλήλων. Ενδιαφέρονται να παίρνονται αποφάσεις στα χαρτιά, ως αποτέλεσμα συσχετισμού στις «κορυφές» και όχι ως αποτέλεσμα επίμονης και οργανωμένης δουλειάς μέσα στους εργαζόμενους. Γιατί θέλουν τους εργαζόμενους παρατηρητές - θεατές και όχι πρωταγωνιστές με γνώμη και συμμετοχή στους αγώνες.