Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Φταίμε κι εμείς



Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε σε οικοδομές στη φάση των κτισιμάτων, τα σενάζ να καλουπώνονται αντί με τάβλες που είναι υποχρεωμένος να έχει ο συνάδελφος, με τεμαχισμένα σε λωρίδες θερμομονωτικά υλικά (ντάου, φιμπράν κλπ.), οι οποίες αργότερα θα χωθούν μέσα στην τοιχοποιία ως δήθεν θερμομόνωση.

Το αποτέλεσμα είναι ο ιδιοκτήτης να πληρώνει και μάλιστα ακριβά το θερμομονωτικό υλικό, χωρίς να έχει την ανάλογη θερμομόνωση στο σπίτι του, γιατί ο «μάστορας» το χρησιμοποίησε για άλλο λόγο από αυτόν για τον οποίο κατασκευάστηκε. Σε ποιόν δίνει λόγο αυτός ο κακός συνάδελφος; Ρητορικό το ερώτημα. Αυτό ήταν ένα οφθαλμοφανές παράδειγμα.

Αναρωτιέται κανείς τι γίνεται με τα οικοδομικά υλικά, τις αναλογίες και την ανάμιξή τους; Ψιλά γράμματα αυτά, δεν τα διαβάζει το μάτι. Και εδώ ο λόγος δεν είναι πάντα και μόνο οικονομικός. Σοβατζήδες μου έχουν πει κατά καιρούς πως δεν βάζουν πολύ τσιμέντο στη λάσπη, γιατί σφίγγει και βουλώνουν τα λάστιχα της πρέσας. Αυτό συνεπάγεται καθυστέρηση στη δουλειά. Επίσης κάποιοι συνάδελφοι κτίστες λένε πως κάνουν οικονομία στο τσιμέντο όταν έχουν τη δουλειά με τα υλικά.

Οι ίδιοι αυτοί συνάδελφοι θα χρησιμοποιήσουν την ίδια μικρή ποσότητα τσιμέντου ακόμα κι αν πληρώνει τα υλικά ο ιδιοκτήτης. Ο σωστός επαγγελματίας έχει την ίδια σταθερή ποιότητα στη δουλειά του ανεξαρτήτως ποιος πληρώνει τα υλικά. Όποιος κι αν πληρώνει το τσιμέντο λοιπόν, αν ο μάστορας δεν είναι σωστός επαγγελματίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο κακό.

Κάτι άλλο που συνηθίζεται στην οικοδομή είναι η φράση «έλα μωρέ δεν έχει ανάγκη». Τη χρησιμοποιούν αυτοί που δεν είναι διατεθειμένοι ή δεν ξέρουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το σωστό τελείωμα μιας εργασίας και τις μεταθέτουν συνήθως στο επόμενο συνεργείο. Για παράδειγμα, ο μπετατζής επιμένει πως τα στραβά μπετά θα καλύψει ο κτίστης που με τη σειρά του λέει πως δεν πειράζει που ο τοίχος που έκτισε είναι λίγο στραβός, «θα τον φέρει στα ίσα του ο σοβατζής» κ.ο.κ.

Αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα κακοτεχνιών, είναι καθημερινό φαινόμενο και τείνουν να γίνουν ο κανόνας στην οικοδομή. Δυστυχώς η τέχνη του καλουπατζή, του κτίστη, του σοβατζή, του μπογιατζή και άλλες, χάνονται με την πάροδο του χρόνου. Όλο και πιο δύσκολα βλέπεις  ποιοτικές δουλειές.

Κυριαρχεί η κακοτεχνία και η τσαπατσουλιά, πολλές φορές και από άγνοια των συναδέλφων. Πώς αλλιώς να «δικαιολογήσεις» το γεγονός ότι σε πολλές οικοδομές βλέπουμε, ενώ έχει τοποθετηθεί θερμομονωτικό υλικό  στα μπετά (δοκάρια, κολώνες), ο κτίστης τοποθετεί αντίστοιχο υλικό ανάμεσα στα τούβλα αλλά ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΕΝΑΖ, δημιουργώντας  θερμογέφυρες στην τοιχοποιία, με αποτέλεσμα την ελλιπή θερμομόνωση της κατασκευής;

Μεγάλη ευθύνη φέρουν κατά τη γνώμη μου οι επιβλέποντες μηχανικοί. Άλλοι κάνουν τα στραβά μάτια στις κακοτεχνίες (τις θεωρούν δευτερεύουσας σημασίας ), άλλοι, οι περισσότεροι, μετά τη φάση των μπετών δεν πατάνε το πόδι τους στην οικοδομή. Ειδικά στη φάση του κτισίματος των τούβλων, μετά από τόσα χρόνια στο επάγγελμα μπορώ να πω πως, οι επιβλέποντες μηχανικοί που επισκέπτονται την οικοδομή έστω και μία μόνο φορά, είναι μια μειοψηφία. Έτσι ο κάθε ιδιοκτήτης οικοδομής πολλές φορές γίνεται έρμαιο της επιλογής κακών συναδέλφων.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα (που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο στις μέρες μας) κακών συναδέλφων που δεν κάνουν καθαρές συμφωνίες, που αφήνουν ασάφειες για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προστριβές με τους ιδιοκτήτες. Που εξαπατούν για οικονομικό όφελος πολλούς ιδιοκτήτες, «φορτώνοντας» με παραπάνω μέτρα το λογαριασμό.

Δε νομίζω να υπάρχει πολίτης αυτής της χώρας που να μην έχει να διηγηθεί τουλάχιστον μία κακή εμπειρία δική του ή άλλου, σχετική με οικοδόμους. Δώσαμε και δίνουμε πολλά δικαιώματα σαν «σινάφι» για να μας αντιμετωπίζουν απαξιωτικά. Η λαϊκή ρήση «αν δε χτίσεις οικοδομή και δεν παντρέψεις παιδί δεν ξέρεις τι θα πει ζωή», ακούγεται πολύ επιεικής σε σχέση με την εικόνα του κλάδου στην κοινωνία. Και το κακό είναι ότι τους παίρνει όλους η μπάλα.




Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Καλωσόρισμα

Ήταν αρχές καλοκαιριού του 1981. Τα σχολεία ήταν κλειστά για τις θερινές διακοπές. Ξημέρωμα Δευτέρας ήταν δεν ήταν πέντε η ώρα, κάπου στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, ένα αγουροξυπνημένο μικρό αγόρι περπατούσε με γρήγορο βήμα προς τη στάση του αστικού λεωφορείου. Προσπαθούσε να φτάσει τον πατέρα του που προπορευόταν μερικά μέτρα.

Η πρώτη μέρα που θα πήγαινε στη δουλειά του πατέρα, όχι σαν επισκέπτης αλλά για να δουλέψει. Στην οικοδομή! Η αλήθεια είναι πως δεν αγωνιούσε κιόλας να 'ρθει αυτή η στιγμή. Θα προτιμούσε να συνέχιζε τον ύπνο του, να ξυπνήσει πιο αργά και να βρεθεί με τους φίλους του. Ήταν σε διακοπές άλλωστε.

Σχολή Μηχανικής Καλλιέργειας, 17-03-1949 ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ,
Συλλογή Ν.Ε.ΤΟΛΗ, από το λεύκωμα:
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 1946-1961, εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ, 2001

Πέρασαν τριάντα χρόνια. Ούτε κατάλαβα πως. Και βέβαια δεν περνούσε από το μυαλό μου τότε πως αυτό θα ήταν το επάγγελμα που θα ακολουθούσα ( και θα με ακολουθούσε ): κτίστης.

Το κτίσιμο είναι μια από τις λεγόμενες "τεχνικές" εργασίες. Είναι μια τέχνη ίσως με παραγνωρισμένη από πολλούς αξία, αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Η ρουτίνα της καθημερινότητας στην οικοδομή και το άγχος για να βγει το μεροκάματο, επιδρούν καταλυτικά στο να επαναλαμβανόμαστε.

Άραγε σε ποια δουλειά δεν ισχύει αυτό; Αναζητώντας όμως πάντα το καλύτερο ανακαλύπτουμε που και που διάφορα «πραγματάκια» που σπρώχνουν  την τέχνη μας πιο μπροστά. Αυτό λέγεται μεράκι!


Πολλοί οι λόγοι που με ώθησαν ν' ανοίξω αυτές  τις σελίδες:
Να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία τόσων χρόνων. Να δούμε και να αναλύσουμε μεθόδους και τεχνικές για το σωστό κτίσιμο μιας οικοδομής. Να ανταλλάξουμε απόψεις για τον τρόπο δουλειάς, για τεχνικά προβλήματα, για τα υλικά και τον τρόπο χρησιμοποίησής τους.

 Να αναφέρουμε και να σχολιάσουμε  τα καλώς κείμενα  (ναι, υπάρχουν κι αυτά) στο χώρο της οικοδομής. Να  καταγγείλουμε  τα αρνητικά φαινόμενα που μαστίζουν και δυσφημούν τον κλάδο. Να προτείνουμε λύσεις. Με λόγια καθαρά. Να προβληματιστούμε με όσα συμβαίνουν γύρω μας γενικότερα.  

Σχόλια, προτάσεις και αντιρρήσεις καλοδεχούμενα. Πιστεύω στις καλές προθέσεις. Υπομονή για λάθη και ατέλειες, σίγουρα θα υπάρξουν. Για να σταθούν αυτές οι σελίδες και να γίνονται όλο και καλύτερες, η βοήθειά σας είναι αναγκαία.

Καλώς ορίσατε λοιπόν!
Καλό μας ταξίδι!