Ήταν αρχές καλοκαιριού του 1981. Τα σχολεία ήταν κλειστά για τις θερινές διακοπές. Ξημέρωμα Δευτέρας ήταν δεν ήταν πέντε η ώρα, κάπου στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, ένα αγουροξυπνημένο μικρό αγόρι περπατούσε με γρήγορο βήμα προς τη στάση του αστικού λεωφορείου. Προσπαθούσε να φτάσει τον πατέρα του που προπορευόταν μερικά μέτρα.
Η πρώτη μέρα που θα πήγαινε στη δουλειά του πατέρα, όχι σαν επισκέπτης αλλά για να δουλέψει. Στην οικοδομή! Η αλήθεια είναι πως δεν αγωνιούσε κιόλας να 'ρθει αυτή η στιγμή. Θα προτιμούσε να συνέχιζε τον ύπνο του, να ξυπνήσει πιο αργά και να βρεθεί με τους φίλους του. Ήταν σε διακοπές άλλωστε.
Η πρώτη μέρα που θα πήγαινε στη δουλειά του πατέρα, όχι σαν επισκέπτης αλλά για να δουλέψει. Στην οικοδομή! Η αλήθεια είναι πως δεν αγωνιούσε κιόλας να 'ρθει αυτή η στιγμή. Θα προτιμούσε να συνέχιζε τον ύπνο του, να ξυπνήσει πιο αργά και να βρεθεί με τους φίλους του. Ήταν σε διακοπές άλλωστε.
Σχολή Μηχανικής Καλλιέργειας, 17-03-1949 ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ, Συλλογή Ν.Ε.ΤΟΛΗ, από το λεύκωμα: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 1946-1961, εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ, 2001 |
Πέρασαν τριάντα χρόνια. Ούτε κατάλαβα πως. Και βέβαια δεν περνούσε από το μυαλό μου τότε πως αυτό θα ήταν το επάγγελμα που θα ακολουθούσα ( και θα με ακολουθούσε ): κτίστης.
Πέρασαν τριάντα χρόνια. Ούτε κατάλαβα πως. Και βέβαια δεν περνούσε από το μυαλό μου τότε πως αυτό θα ήταν το επάγγελμα που θα ακολουθούσα ( και θα με ακολουθούσε ): κτίστης.
Το κτίσιμο είναι μια από τις λεγόμενες "τεχνικές" εργασίες. Είναι μια τέχνη ίσως με παραγνωρισμένη από πολλούς αξία, αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε μια άλλη φορά. Η ρουτίνα της καθημερινότητας στην οικοδομή και το άγχος για να βγει το μεροκάματο, επιδρούν καταλυτικά στο να επαναλαμβανόμαστε.
Άραγε σε ποια δουλειά δεν ισχύει αυτό; Αναζητώντας όμως πάντα το καλύτερο ανακαλύπτουμε που και που διάφορα «πραγματάκια» που σπρώχνουν την τέχνη μας πιο μπροστά. Αυτό λέγεται μεράκι!
Άραγε σε ποια δουλειά δεν ισχύει αυτό; Αναζητώντας όμως πάντα το καλύτερο ανακαλύπτουμε που και που διάφορα «πραγματάκια» που σπρώχνουν την τέχνη μας πιο μπροστά. Αυτό λέγεται μεράκι!
Πολλοί οι λόγοι που με ώθησαν ν' ανοίξω αυτές τις σελίδες:
Να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία τόσων χρόνων. Να δούμε και να αναλύσουμε μεθόδους και τεχνικές για το σωστό κτίσιμο μιας οικοδομής. Να ανταλλάξουμε απόψεις για τον τρόπο δουλειάς, για τεχνικά προβλήματα, για τα υλικά και τον τρόπο χρησιμοποίησής τους.
Να αναφέρουμε και να σχολιάσουμε τα καλώς κείμενα (ναι, υπάρχουν κι αυτά) στο χώρο της οικοδομής. Να καταγγείλουμε τα αρνητικά φαινόμενα που μαστίζουν και δυσφημούν τον κλάδο. Να προτείνουμε λύσεις. Με λόγια καθαρά. Να προβληματιστούμε με όσα συμβαίνουν γύρω μας γενικότερα.
Να αναφέρουμε και να σχολιάσουμε τα καλώς κείμενα (ναι, υπάρχουν κι αυτά) στο χώρο της οικοδομής. Να καταγγείλουμε τα αρνητικά φαινόμενα που μαστίζουν και δυσφημούν τον κλάδο. Να προτείνουμε λύσεις. Με λόγια καθαρά. Να προβληματιστούμε με όσα συμβαίνουν γύρω μας γενικότερα.
Σχόλια, προτάσεις και αντιρρήσεις καλοδεχούμενα. Πιστεύω στις καλές προθέσεις. Υπομονή για λάθη και ατέλειες, σίγουρα θα υπάρξουν. Για να σταθούν αυτές οι σελίδες και να γίνονται όλο και καλύτερες, η βοήθειά σας είναι αναγκαία.
Καλώς ορίσατε λοιπόν!
Καλό μας ταξίδι!
Καλώς ορίσατε λοιπόν!
Καλό μας ταξίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου