Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Μια ζωή στην ουρά για ένα «νούμερο»



Πριν από τριαντατόσα χρόνια μ’ έστελνε η μάνα μου στο ΙΚΑ για να κλείσω ραντεβού με γιατρό. Ξυπνούσα μες στη νύχτα, έπαιρνα το πρώτο λεωφορείο με τ’ άγρια χαράματα (ο δήμος μας δεν είχε ακόμα δικό του ΙΚΑ) και από τη στάση που κατέβαινα, το ‘κοβα  τρέχοντας μ’ όλη μου τη δύναμη για να προλάβω να φτάσω πριν απ’ τους άλλους και να πάρω την καλύτερη δυνατή θέση στη σειρά.

Έξω από την κλειστή πόρτα υπήρχε μια στοίβα από βιβλιάρια υγείας και σε απόσταση αναπνοής κάμποσοι ηλικιωμένοι, συνήθως, που περίμεναν υπομονετικά. Αυτοί ήταν οι τυχεροί γιατί τα σπίτια τους ήταν σχετικά κοντά και μπορούσαν να έρθουν με τα πόδια, πιο νύχτα, πριν ακόμα ξεκινήσει το πρώτο λεωφορείο.

Αυτός που είχε φτάσει πρώτος, ο «ιδρυτής» της στοίβας των βιβλιαρίων, ήταν ο υπεύθυνος για τη ρύθμιση της  προτεραιότητας. Είχε βλέμμα αυστηρό λες και  βρίσκονταν σε επιφυλακή. Αφού έφτανε επιτέλους η ώρα και ή πόρτα άνοιγε,  παρέδιδε τη στοίβα με τα βιβλιάρια σε μια υπάλληλο που τα έπαιρνε κι έκλεινε την πόρτα πίσω της. Μετά από κάμποση ώρα αναμονής ακόμα, άνοιγε πάλι η πόρτα και η υπάλληλος φώναζε τα ονόματά μας. Ο καθένας τότε πλησίαζε κι έπαιρνε το «νούμερο». Στη συνέχεια έπρεπε να περιμένει σε μια άλλη ουρά για να τους δει ο γιατρός.

Πολλά χρόνια μετά, επαγγελματίας οικοδόμος, φεύγοντας τα χαράματα για το μεροκάματο, περνούσα έξω από το ΙΚΑ κι άφηνα το βιβλιάριο ενσήμων μου ή υγείας, σε μια άλλη στοίβα μπροστά από την ίδια είσοδο. Ένας συνάδελφος οικοδόμος, μάλλον άνεργος, αναλάμβανε τον ρόλο του ρυθμιστή της προτεραιότητας, αυτή τη φορά όχι για ραντεβού με γιατρό, αλλά για να πληρωθούμε το δώρο Χριστουγέννων ή Πάσχα. Το μεσημέρι μετά τη δουλειά (το δώρο το πληρωνόμαστε πάντα απόγευμα) έφτανα στο ΙΚΑ και έπαιρνα το «νούμερο». Ο συνάδελφος που ήταν υπεύθυνος για τη σειρά, ήταν όλες τις ώρες εκεί. Σε περίπτωση που δεν δούλευα έμενα εκεί έξω από την πόρτα κι εγώ, για ώρες, περιμένοντας το «νούμερο». Αφού το έπαιρνα, στη συνέχεια περίμενα σε άλλη ουρά για να με φωνάξουν να πληρωθώ.



Οι φωτογραφίες είναι πρόσφατες, από το νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός». Οι άρρωστοι άνθρωποι περιμένουν από τ’ άγρια χαράματα, για ώρες, στην ουρά για να πάρουν στα χέρια τους το «νούμερο». Στη συνέχεια θα περιμένουν σε μια άλλη ουρά για να τους δει ο γιατρός.

Σήμερα, πολλά χρόνια μετά από τα «πολλά χρόνια μετά» από τα «πριν τριαντατόσα χρόνια», όποιος έχει ανάγκη για γιατρό πρέπει να περιμένει στην ουρά για ένα «νούμερο». Σήμερα πολλά, χρόνια από τότε, η  Υγεία είναι ακόμα προνόμιο αυτών που έχουν λεφτά. Οι υπόλοιποι παραμένουν απλά «νούμερα», σε μια  ουρά.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να κάτι τέτοια βλέπω και εξοργίζομαι...
εν έτη 2012 ο κόσμος να περιμένει στη ουρά για γιατρό... (και αυτό αν έχει ασφάλεια υγείας για να δει γιατρό)
και τον πείραξε τον άλλον που ανέφερα τον Στάλιν...
έχω μια γιαγιά Ρωσίδα, που έχει ζήσει στην ΕΣΣΔ και τον πρόλαβε τον Στάλιν, σε πληροφορώ τα καλύτερα μου λέει (και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΡΙΑ, απλά λέει όσα έζησε η ίδια)
60 χρόνια πριν εκεί τα είχανε ήδη λύσει αυτά τα προβλήματα...

Δραση στο Ωραιοκαστρο είπε...

Καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος. Και οι λόγοι σαφείς. Αν είσαι πλούσιος έχεις λεφτά να αγοράσεις φάρμακα, αν είσαι φτωχός και ειδικά και χαμηλοσυνταξιούχος τότε την έβαψες.
Καλή δύναμη.

Elva είπε...

Πες τα φιλε οικοδομε!
Ετσι ηταν και ετσι παραμενει η κατασταση, χρονια τωρα,για τους περισσοτερους απο εμας!
Μη κοιτας που καποιοι επωνυμοι εγχειριστηκαν στο αψε σβησε! ''Καποιοι ειναι πιο ..ισοι απο αλλους'', οπως ελεγε και ο George Orwell.

http://www.quotationspage.com/quote/122.html

Οικοδόμος είπε...

@xrwmatakaiskies:
Καλημέρα.
Υπάρχουν πολλοί που δεν το ξέρουν αυτό, κυρίως οι νεώτεροι, που εύκολα πέφτουν θύματα της αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής προπαγάνδας, που σκόπιμα αποκρύπτει, συκοφαντεί, αλλοιώνει τις μεγάλες κατακτήσεις του σοσιαλισμού σε πολλές χώρες του πλανήτη. Ο συγκεκριμένος όμως μόνο για "άγνοια" δεν μπορεί να κατηγορηθεί...
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ:
Καλημέρα.
Θέλει ρώτημα; Προτιμώ το "πλούσιος και υγιής" έστω κι αν πρόκειται να... μην αρρωστήσω ποτέ!
Καλή δύναμη!

Οικοδόμος είπε...

@Elva:
Καλημέρα.
Μην ξεχνάς πως αυτοί είναι και... πιο "χρήσιμοι" στην κοινωνία από εμάς...έβαλαν πλάτη οι άνθρωποι και δουλεύουν για... το καλό μας!
Ενώ εμείς...
Καλή δύναμη!

Ανώνυμος είπε...

Οικοδόμε, καλημέρα.
Στα Τζουμέρκα για να εγχειριστεί κάποιος έπρεπε να περάσει από το γραφείο του βουλευτή,να υποσχεθεί κλπ. Επειδή όμως ο κ. βουλευτής ήταν και δύσπιστος, έπρεπε να γίνουν πρώτα οι εκλογές, να βεβαιώσει ο Τοπάρχης, ότι δηλαδή "έπραξε ο ψηφοφόρος το σωστό" και μετά γινόταν η εισαγωγή στο Νοσοκομείο. 5 ψήφοι στον Ευαγγελισμό. 4 στο Ρυθμιστικό και πάει λέγοντας. Α, ξέχασα δικαιούνταν ο ασθενής και δύο τηλεφωνήματα στους συγγενείς του στο χωριό.Τα τηλεφωνήματα γινόντουσαν από το γραφείο του κ. βουλευτή. Ακόμη, κατά τη μετάβασή του ασθενούς στην Αθήνα έπρεπε να έφερνε ο ασθενής πεσκέσι κότες, αβγά, τραχανάδες κλπ. Τα ίδια θα γίνουν, αν δεν έγιναν και τώρα. Α, ρε φορτωτήρας που χρειάζεται. Όχι σ' αυτούς αλλά στους άλλους που τους ανέχονται. Κατά τα άλλα οι ειδήμονες θα μας μιλήσουν για κοινωνικά δικαιώματα...Ποιοι; Αυτοί που κατά τον Αλέξη ξέχασαν τη λέξη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ασχολούνται πλέον με τη λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
Ντιπ κατά ντιπ ακαπίστρωτος.

Ανώνυμος είπε...

ΞΈΧΑΣΑ να πω ότι, ώσπου να δώσει εντολή ο βουλευτής, ο ασθενής συνήθως- ένα ποσοστό 20%-πέθαινε. Αιτία; "Τον πήρε αερικό". Τώρα θα το λέμε αλλιώς: "Απρόβλεπτο γεγονός." Δεν πειράζει. Θα πεθαίνουμε με την αλληλεγγύη του Αλέξη.
Χαιρετίσματα από τα Τζουμέρκα
Ο Τζουμερκιώτης