Το τέλος της ανεκτικότητας

Οπως όλα κάποτε τελειώνουν, έτσι και η ανεκτικότητά μας έφτασε στο τέλος της. Παράξενο δεν είναι ότι φτάσαμε στο τέλος, αλλά το πώς αντέξαμε τόσα χρόνια.

2. Οσοι πιστεύουν πως η ανεκτικότητα ήταν θέμα καλής ανατροφής είναι βαθιά νυχτωμένοι. Αυτή την άποψη την καλλιεργούν αποκλειστικά όσοι αποθησαυρίζουν σε βάρος μας, ορίζοντας την κατάσταση αυτή ως προνόμιο της ηθικής.

3. Στην ανεκτικότητά μας θεμελίωσαν την ύπαρξή τους όλοι αυτοί που συντηρούν με κάθε τρόπο τον ανεστραμμένο κόσμο. Οχι μόνο η κορυφή της πυραμίδας, όχι μόνο οι γνωστοί δημοσιογράφοι, αλλά και ο τελευταίος μικροαστός Καρατζαφέρης.

4. Η ανεκτικότητα δεν είναι μόνο επικίνδυνη για το δημόσιο βίο. Πολλές φορές η επιρροή της φτάνει μέσα στα σπίτια μας τινάζοντας στον αέρα τις σχέσεις μας. Λόγω έλλειψης στοιχειώδους ανθρωπιάς από τους απέναντι, η ανεκτικότητά μας, πολλές φορές, αναζητά καταφύγιο σε φαντασιώσεις που καθιστούν τον καθέναν από εμάς ευάλωτο, σκιά και ναυάγιο εκτός τόπου και χρόνου.

5. Η ανεκτικότητα αναδύεται από τα βάθη των βασανισμένων ψυχών, αλλά και απ' όλους όσοι είχαν δώσει προτεραιότητα στην επιβίωση και όχι στη ζωή. Το τέλος της ανεκτικότητας θα λειτουργήσει για τον καθένα σαν μια προωθητική δύναμη για ν' απογειωθεί. Επιτέλους θα είναι και θα νιώθει παρών.

6. Η ανεκτικότητα κουρντίζει τον πολίτη όπως και όποτε θέλει. Για ένα πράγμα θα μπορούσαν να μας κατηγορήσουν: Γιατί αργήσαμε ν' αντισταθούμε σ' αυτή την τρέλα που πήρε τις διαστάσεις επιδημίας. Ο πολίτης κινδύνευσε να ξεπέσει στην κατάσταση της υποτακτικότητας, όπως την είχε περιγράψει ο Νίτσε στις τελευταίες του σημειώσεις: «Οσο πιο μέτριος, πιο αδύναμος, πιο υποτακτικός και δειλός είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο θα βλέπει το κακό. Γι' αυτόν η επικράτεια του κακού είναι ευρύτατη. Ο κατώτατος άνθρωπος θα βλέπει την επικράτεια του κακού παντού».

7. Το ένστικτό μας επιτέλους καταργεί τον ύπνο της ανεκτικότητας. Τέρμα τα λογοπαίγνια από τους τεχνικούς της εξουσίας. Γνωρίζοντας όσο άλλος κανείς τα ελαττώματά μας μέσα στο κίνημα, νιώθουμε πως τώρα είμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά έτοιμοι για αντιπαράθεση.

8. Ο καθένας από εμάς γνωρίζει πως έλαβε από την κατάσταση της ανεκτικότητας ό,τι του άξιζε. Από δω και στο εξής ελπίζω σε μια δημιουργία εκ των έσω, σ' έναν εξανθρωπισμό, που είναι αναγκαίος για την ύπαρξή μας.

Γιώργος Κακουλίδης

(Δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, 7/2/2010)