Το σάπιο έχει κι άλλο σάπιο ακόμα. Οι υπόνομοι δε βγάλανε όλη τη βρώμα τους!

Νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ την πατρίδα μου. Γιατί παραλίγο να τη χάσω στα χιόνια. Και θα την έχανα στην καλύτερη στιγμή της. Τη στιγμή που έχει αρχίσει να σηκώνει ανάστημα. Να τα βάζει με το CBS, με τη CIA, με την Ευρωπαϊκή Ενωση, με τους πράκτορες και τα πρακτορεία. Τη στιγμή που μας έκανε όλους εθνικά υπερήφανους.

Θέλοντας να συνεισφέρω, για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες, γίνομαι εθελοντής. Τώρα που τελειώσαμε με τη βάση, με το οικονομικό υπόβαθρο της κοινωνίας μας, τώρα που μπήκαμε στη «ζώνη» του ευρώ, είναι καιρός να ασχοληθούμε και με το εποικοδόμημα. Πρέπει και οι θεσμοί να φτάσουν στο ύψος της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, από τη μια να γονατίζουμε τις ευρωπαϊκές τράπεζες με την οικονομική ευρωστία μας και από την άλλη να κρατάμε τον κ. Τσάκα έξω από τα κέντρα αποφάσεων. Αυτή η παράλειψη μας κάνει αναξιόπιστους. Μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να εναρμονίζει την οικονομία με τις απόψεις της κοινωνίας της. Και η κοινωνία είδατε τι έδειξε; Λατρεία στον άνθρωπο - πρότυπο!

Θα αγωνιστώ, λοιπόν, εθελοντικά πάντα, στο πλευρό της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, ώστε οι πολιτικοί, οι θρησκευτικοί, οι καλλιτεχνικοί, οι φιλοσοφικοί θεσμοί της χώρας να συνταχτούν πίσω από τον κ. Τσάκα, τον Πρόδρομο, τον Αντρέα Μικρούτσικο. Γιατί αυτοί εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο τις πολιτιστικές ανησυχίες της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης του τόπου μας. Θα γίνω ακόλουθος στις περιοδείες τους.

Για να υπάρξει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απαιτούνται θυσίες απ' όλους... Δε φτάνουν οι υψηλού επιπέδου διάλογοι του Λαλιώτη με τον Μητσοτάκη. Ούτε το λογοτεχνικό ιστορικό αριστούργημα του Γρυλλάκη. Ούτε η κάθοδος της Μπακογιάννη στο Δήμο της Αθήνας. Ούτε, φυσικά, οι αγωνιώδεις προσπάθειες του πρωθυπουργού να χτιστεί το εκκλησάκι του Αγίου Νικόλα στη Νέα Υόρκη. Ούτε οι φωτογραφίες και οι αστεϊσμοί του υπουργού Πολιτισμού με την κ. Παπαδοπούλου. (Ο τελευταίος πρέπει να αναλάβει μεγάλη πολιτιστική σταυροφορία. Να πρωταγωνιστήσει σε ένα από τα κοινωνικά σίριαλ που παίζονται στα κανάλια με συμπρωταγωνίστρια τη γυμνή οδοντίατρο. Αυτό σημαίνει τόλμη κ. υπουργέ, όχι η καλοστημένη αργκό για να παριστάνουμε τους μεταμοντέρνους και να τσιμπάει η νεολαία!).

Θέλω να συνεισφέρω στην παγίωση της σημερινής πραγματικότητας. Οπου το ασήμαντο γίνεται σημαντικό. Θέλω να προσφέρω, μέσα από την καρδιά μου, στον κενό διάλογο του αέρα. Στην αύξηση της καθημερινά αυξανόμενης ανεργίας. Στις ουρές που σχηματίζουν οι συνταξιούχοι. Στα απογευματινά ιατρεία. Στο σπάσιμο των πάγων στα βόρεια προάστια. Στο στέγνωμα των εθνικών δρόμων. Στις στημένες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Στα τσιφτετέλια και στους γυμνούς αφαλούς. Στα ριάλιτι σόου με τις τραβεστί και τις λεσβίες.

Ετούτη η χώρα κόντρα στους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς της, θα προσθέσει καινούριες Σαλαμίνες! Ζούμε κοσμογονικές στιγμές! Το σάπιο έχει κι άλλο σάπιο ακόμα. Οι υπόνομοι δε βγάλανε όλη τη βρώμα τους!

--Το κείμενο αυτό του αξέχαστου Νίκου Αντωνάκου δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη πριν από ακριβώς 15 χρόνια (13/1/2002). Το σάπιο, το ζούμε άλλωστε, είχε πολύ σάπιο. Πόση άραγε βρώμα υπάρχει ακόμα, να βγάλουν οι υπόνομοι;