Το ότι η κουβανική επανάσταση αντέχει παραπάνω από μισόν αιώνα τώρα,
κόντρα σε ανυπέρβλητες (κάτω από άλλες συνθήκες) αντιξοότητες, που
γεννούν οι επιθέσεις και οι αποκλεισμοί των γιάνκηδων ιμπεριαλιστών,
σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Ίσως ένας από τους λόγους που επαναστατική
ηγεσία και λαός άντεξαν και προχώρησαν στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού
είναι και το γεγονός ότι ποτέ δεν έκρυψαν ή δεν κρύφτηκαν πίσω από
προβλήματα και αδυναμίες, ακόμα και αυτών που τα σπέρματά τους
αναζητούνται στην μακραίωνη σχέση υποτέλειας της Κούβας προς την
ισπανική και αργότερα αμερικανική κυριαρχία· σε όλα αυτά τα
χαρακτηριστικά που «κληρονόμησε» η κουβανική κοινωνία και η Επανάσταση
μάχεται μέχρι σήμερα για να εξαλείψει.
Το γεγονός ότι λίγα είναι τελικά αυτά που μαθαίνουμε (και τις
περισσότερες φορές παραποιημένα ή διαστρεβλωμένα) από όσα συντελούνται
στη σοσιαλιστική Κούβα, ίσως μας κάνει να νιώσουμε έκπληξη μπροστά στο
μέγεθος της δημόσιας αυτοκριτικής της ηγεσίας του κουβανικού κράτους και
ίσως να διαταράσσεται η εξιδανικευμένη εικόνα που έχουν οι περισσότεροι
από τους φίλους της Κούβας για μια κοινωνία χωρίς «τέτοια» προβλήματα.
Προβλήματα και αδυναμίες που μπορεί όπως προείπαμε τα σπέρματά τους να
αναζητούνται στις εποχές που ο Κουβανός ζούσε σκλάβος του κέρδους των
φεουδαρχών και καπιταλιστών αφεντάδων, μα που σήμερα υποδαυλίζονται,
υποκινούνται από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές που αναζητούν νέους
τρόπους διείσδυσης στην κουβανική κοινωνία και αλλοίωσης εκείνων των
συνεκτικών δεσμών που κρατούν ζωντανή και πάλλουσα την επαναστατική
συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κουβανών.
Διαβάστε τη συνέχεια της ανάρτησής μας στο ΑΤΕΧΝΩΣ (κλικ!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου