«Αυτός μόλις βγει θα πάει στα βουνά και θα σκοτώνει»! (Για τον Κώστα Βίρβο που «έφυγε»)

Η καρδιά του Κώστα Βίρβου έπαψε να χτυπά. Ο σπουδαίος στιχουργός-ποιητής του λαϊκού μας τραγουδιού έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών αφήνοντας παρακαταθήκη στις γενιές του μέλλοντος πολλά σπουδαία τραγούδια που «έντυσαν» με τις νότες τους σπουδαίοι συνθέτες.

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 29 Μαρτίου του 1926. Τελειώνοντας το γυμνάσιο το 1943 κατεβαίνει στην Αθήνα και φοιτά στην Πάντειο. Την ίδια χρονιά περνάει στις γραμμές του ΕΑΜ.

Τον Μάρτη του 1944 είναι ήδη μέλος της ΕΠΟΝ. Συλλαμβάνεται από την Ειδική Ασφάλεια επειδή έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Οι χαφιέδες τον οδηγούν στο κολαστήριο της οδού Ελπίδος και τον βασανίζουν. Εκεί, στην απομόνωση, ξεκινά να γράφει τον κύκλο τραγουδιών ΚΑΤΑΧΝΙΑ (κατοχή – αντίσταση – απελευθέρωση), που θα ολοκληρώσει αργότερα στο βουνό, όντας αντάρτης του ΕΛΑΣ.

Η στιχουργική πορεία του Κώστα Βίρβου ξεκίνησε το 1948. Η Κατοχή, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, αλλά και τα καθημερινά προβλήματα του λαού, ο πόνος και οι αγωνίες του, βρίσκουν την έκφρασή τους στους λιτούς, αληθινούς, γεμάτους αισθήματα στίχους του Κώστα Βίρβου, στα -περισσότερα από- 2000 τραγούδια που μας άφησε.

Τι έγραψε ο Κώστας Βίρβος για το κολαστήριο της οδού Ελπίδος στην Κατοχή

«Οταν κατέβηκα το 1943 από τα Τρίκαλα στην Αθήνα για να δώσω εξετάσεις σε μια ανωτάτη θεωρητική σχολή, αποφάσισα να δώσω στη Νομική, αλλά δεν ήξερα λέξη λατινικά, και έτσι έδωσα στην Πάντειο και ήρθα έκτος. Εκείνη την περίοδο στα Τρίκαλα είχα ενταχθεί στην ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων). Πήρα λοιπόν μεταγραφή από την ΕΠΟΝ Τρικάλων στην ΕΠΟΝ των Αθηνών. Από εκεί εντάχθηκα στο ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ Σπουδαστών επειδή ήδη φοιτούσα στην Πάντειο. Η ΕΠΟΝ βοηθούσε το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και όλες τις συγγενείς οργανώσεις. Μεταφέραμε προκηρύξεις με καροτσάκια. Από κάτω όπλα και προκηρύξεις και από πάνω λαχανικά…

Τα βράδια γράφαμε συνθήματα στους τοίχους. Σκορπιζόμασταν σε διάφορα σημεία της πόλης, γράφαμε και συναντιόμασταν ξανά στο σημείο που είχαμε ορίσει… Μια βραδιά, γράφοντας στη συμβολή των οδών Αριστομένους και Αγορακρίτου, στην πλατεία Αττικής, με πιάσανε οι χαφιέδες της Ειδικής Αστυνομίας ­ δημιούργημα του Μεταξά που το κράτησαν και οι Γερμανοί.

Με οδήγησαν στον τόπο των βασανιστηρίων που ήταν στην οδό… Ελπίδος, κοντά στο σημείο που με συλλάβανε...

Δείτε τη συνέχεια της ανάρτησής μας στο ΑΤΕΧΝΩΣ (κλικ!)