Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Νίκος Ρωμανός ώρα μηδέν


Ο Νίκος Ρωμανός διάλεξε από πολύ νωρίς να περπατήσει έναν δρόμο απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Με τον τρόπο που ο ίδιος εννοεί και υποστήριξε με πράξεις για τις οποίες δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτίει ποινή. Το αν συμφωνούμε (δεν συμφωνούμε) με τον τρόπο του θα είχε σημασία αυτή τη χρονική στιγμή, εδώ, μόνο αν ο ίδιος ήταν υγιής και μπορούσε να αναπνέει  μέσα στα πλαίσια έστω των νόμων του αστικού κράτους  που τού αναγνωρίζουν συγκεκριμένα δικαιώματα, αλλά, εκδικητικά απέναντι στο πρόσωπό του, δεν εφαρμόζονται.

Η ζωή του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού κινδυνεύει άμεσα. Ποδοπατείται με εκδικητική μανία από την μπότα μιας απάνθρωπης, κατά φαντασίαν άτρωτης εξουσίας που όταν την περιφρονούν αντιδρά σπασμωδικά αποκαλύπτοντας πως στην πραγματικότητα ντύνει μια αχίλλειο, και όχι σιδερένια, φτέρνα.  Που καταφέρνει να ξεγελά ή, με απειλές, να υποτάσσει αυτούς που «κοιτάζουν τη δουλειά τους», αυτούς που «κάνουν απλά τη δουλειά τους», αλλά και αυτούς που δεν έχουν δουλειά. Η αδιαφορία, ο συμβιβασμός, η συνενοχή, οι αυταπάτες, ο φόβος, η υποταγή δέχονται σήμερα ένα ηχηρό χαστούκι.

Οι ώρες που περνούν εκτός από κρίσιμες για τη ζωή του Νίκου Ρωμανού είναι και αποκαλυπτικές. Ξεγυμνώνεται πια το αποκρουστικό πρόσωπο του συστήματος της εκμετάλλευσης που έχει φάει τα ψωμιά του και πασχίζει να κρατηθεί στα σάπια πόδια του με κάθε μέσο, ενώ οι συνειδήσεις των εκμεταλλευόμενων πελαγοδρομούν. Και τα ψωμιά που πρέπει να φαγωθούν μέχρι η ταξική συνείδηση, η αλληλεγγύη και η ανυπακοή πάψουν να είναι λέξεις που κοσμούν συνθήματα που διεγείρουν χωρίς να συνεγείρουν και γίνουν όπλα στα χέρια των εκμεταλλευόμενων, είναι ακόμα πολλά.

Η απεργία πείνας στην οποία αναγκάστηκε να καταφύγει ο Νίκος Ρωμανός είναι μια πορεία μοναχική, επίπονη, με τέρμα αβέβαιο και παράλληλα ένα μάθημα υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με πολλούς αποδέκτες. Πέρα από την κατάληξη της άνισης αυτής μάχης ένα είναι το βέβαιο. Ο Νίκος Ρωμανός μέσα στα εικοσιένα χρόνια της ζωής του πρόλαβε ήδη και  εκτός από τη δική του «έζησε» και τις ζωές πολλών που ποτέ δεν έζησαν τη δική τους.

Σάββατο 29 Νοέμβρη 2014.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λογια, λογια, λογια. Στους δρομους θ κατεβουμε, πριν πεθανει ο ρωμανος?

Ανωνυμος 87

Ανώνυμος είπε...

Και στις 27 κατεβήκαμε(;) στους δρόμους και διαρκώς θα κατεβαίνουμε στους δρόμους αλλά δεν "είναι όλα δρόμος".
Μακάρι αν θα κατεβαίναμε στον δρόμο να λύνονταν τα προβλήματα.
Μακάρι με το που κατεβαίναμε την πρώτη φορά στον δρόμο να γινόταν η επανάσταση και μετά να πηγαίναμε διακοπές και για ξεκούραση.
Χωρίς αλλά και αστερίσκους αυτό που γίνεται στον Ρωμανό συνιστά βασανιστήριο.

"Ανώνυμος και όχι ψευδώνυμος"

Ανώνυμος είπε...

συγγνώμη φίλε αλλά εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κατι καλύτερο για να βοηθήσουμε το Ρωμανό να ζήσει. οι ...ανακοινώσεις που βγάζουν τα κόμματα είναι για να βγάλουν την υποχρέωση. εάν έχεις να προτεινεις κάτι καλύτερο, θα το ακούσουμε με χαρά

ανώνυμος 87

Α.Ν. είπε...

Λίγο πριν γύρισα από την συγκέντρωση στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο Ρωμανός.
Είμασταν 1000 περίπου άτομα.
Αναρχικός χώρος και καμιά 10ριά νεολαίοι του ΚΚΕ μλ(διακριτοί επειδή μοίρασαν φυλλάδιο).Πολλοί λίγοι.Κρίμα
Τα ''σόσιαλ μίντια '' βρίθουν από οργή, οι δρόμοι παραμένουν άδειοι. Ας αναλογιστούμε ο καθένας τι δίνει στην καθημερινότητά του για την απελευθέρωση της Τάξης μας.

Ανώνυμος είπε...

geia sass