Η Σύνοδος Κορυφής που ολοκληρώθηκε χθες στις Βρυξέλλες, κατέληξε σε
συγκεκριμενοποίηση των μέτρων και των ευρωπαϊκών κονδυλίων με τα οποία
τα κράτη - μέλη της ΕΕ θα επιχειρήσουν τα επόμενα δύο τουλάχιστον χρόνια
να κουκουλώσουν και να ανακυκλώσουν την ανεργία, κύρια των νέων, που
χτυπάει «κόκκινο» σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και γενικευμένης
καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη την εργατική δύναμη. Εχουν
λόγο τα εκατομμύρια των ανέργων να πανηγυρίζουν ή έστω να προσμένουν
κάτι από τα προγράμματα που εκπονεί η ΕΕ; Η απάντηση είναι όχι.
Οσο κι αν προσπαθεί να πείσει ότι τα μέτρα αυτά δίνουν μια κάποια ανακούφιση στους άνεργους, η ΕΕ τα σερβίρει με το ψευτοδίλημμα: «Ανεργία ή τζάμπα εργασία;». Η ΕΕ των μονοπωλίων δεν μπορεί και δε θέλει να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, που είναι σύμφυτο με την καπιταλιστική παραγωγή, η οποία «δουλεύει» για το κέρδος του κάθε μεμονωμένου κεφαλαιοκράτη και όχι για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Το κακό όμως δεν σταματάει εκεί. Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου προσπαθεί με πολλούς τρόπους να αξιοποιήσει τους άνεργους προς όφελος των μονοπωλίων, να τους εξασφαλίσει ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Αυτό κάνουν και τα μέτρα που αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής, η οποία, καθόλου συμπτωματικά, συνδέει την καταπολέμηση τάχα της ανεργίας με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και την καπιταλιστική ανάκαμψη. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Τι αποφάσισαν οι «27»; Οτι σε κάθε νέο κάτω των 25 ετών θα πρέπει να προσφέρεται μια θέση πρακτικής άσκησης, κατάρτισης ή επαγγελματικής απασχόλησης, 4 μήνες μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο ή την απώλεια της θέσης εργασίας του. Εννοείται πως οι θέσεις αυτές θα αποδίδουν στον άνεργο ένα φιλοδώρημα και στον εργοδότη έναν πλήρους απασχόλησης και πάμφθηνο χαμάλη. Με τον τρόπο αυτό, ο άνεργος κρύβεται κάτω από το χαλί, να έχει ήδη ρίξει την απαιτητικότητά του για μόνιμη σταθερή δουλειά με δικαιώματα και την ίδια ώρα ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να ξεφορτωθεί έναν εργαζόμενο με καλύτερα σχετικά δικαιώματα και μισθό, προκειμένου να τον αντικαταστήσει με έναν τάχα «μαθητευόμενο». Μέτρα όπως αυτά είναι «λουκούμι» για τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα δε στον κλάδο των υπηρεσιών, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Το παράδειγμα του Τουρισμού είναι αποκαλυπτικό. Χιλιάδες «μαθητευόμενοι» νέοι από τρίτες χώρες δουλεύουν πλήρες ωράριο σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες όλης της χώρας, αντικαθιστώντας παλιούς εργαζόμενους του κλάδου και αυξάνοντας τα περιθώρια κέρδους για όλη την αλυσίδα των κεφαλαιοκρατών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο (πράκτορες, ξενοδόχοι κ.ά.). Κανένας άνεργος να μην υποκύψει στα ψευτοδιλήμματα της ΕΕ, να μη θαμπωθεί με τα μέτρα που στην «ούγια» τους γράφουν «φθηνότεροι εργάτες για το κεφάλαιο». Να οργανωθούν και να ενταχθούν στην ταξική πάλη. Αλλά πρώτ' απ' όλα η πάλη για την ανεργία πρέπει να είναι υπόθεση των εργαζομένων που έχουν δουλειά. Και γιατί είναι εν δυνάμει άνεργοι, και γιατί η ανεργία χτυπά και τα δικά τους δικαιώματα και γιατί αυτοί, πρώτ' απ' όλα, τραβώντας και τους ανέργους μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα κόντρα στους καπιταλιστές και την εξουσία τους. Η πάλη για ουσιαστική προστασία των ανέργων, από ένα ταξικό κίνημα που θα παλεύει για την ανατροπή του συστήματος που την παράγει, γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ του Σαββάτου 29 Ιουνίου 2013
Οσο κι αν προσπαθεί να πείσει ότι τα μέτρα αυτά δίνουν μια κάποια ανακούφιση στους άνεργους, η ΕΕ τα σερβίρει με το ψευτοδίλημμα: «Ανεργία ή τζάμπα εργασία;». Η ΕΕ των μονοπωλίων δεν μπορεί και δε θέλει να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, που είναι σύμφυτο με την καπιταλιστική παραγωγή, η οποία «δουλεύει» για το κέρδος του κάθε μεμονωμένου κεφαλαιοκράτη και όχι για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Το κακό όμως δεν σταματάει εκεί. Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου προσπαθεί με πολλούς τρόπους να αξιοποιήσει τους άνεργους προς όφελος των μονοπωλίων, να τους εξασφαλίσει ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Αυτό κάνουν και τα μέτρα που αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής, η οποία, καθόλου συμπτωματικά, συνδέει την καταπολέμηση τάχα της ανεργίας με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και την καπιταλιστική ανάκαμψη. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Τι αποφάσισαν οι «27»; Οτι σε κάθε νέο κάτω των 25 ετών θα πρέπει να προσφέρεται μια θέση πρακτικής άσκησης, κατάρτισης ή επαγγελματικής απασχόλησης, 4 μήνες μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο ή την απώλεια της θέσης εργασίας του. Εννοείται πως οι θέσεις αυτές θα αποδίδουν στον άνεργο ένα φιλοδώρημα και στον εργοδότη έναν πλήρους απασχόλησης και πάμφθηνο χαμάλη. Με τον τρόπο αυτό, ο άνεργος κρύβεται κάτω από το χαλί, να έχει ήδη ρίξει την απαιτητικότητά του για μόνιμη σταθερή δουλειά με δικαιώματα και την ίδια ώρα ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να ξεφορτωθεί έναν εργαζόμενο με καλύτερα σχετικά δικαιώματα και μισθό, προκειμένου να τον αντικαταστήσει με έναν τάχα «μαθητευόμενο». Μέτρα όπως αυτά είναι «λουκούμι» για τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα δε στον κλάδο των υπηρεσιών, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Το παράδειγμα του Τουρισμού είναι αποκαλυπτικό. Χιλιάδες «μαθητευόμενοι» νέοι από τρίτες χώρες δουλεύουν πλήρες ωράριο σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες όλης της χώρας, αντικαθιστώντας παλιούς εργαζόμενους του κλάδου και αυξάνοντας τα περιθώρια κέρδους για όλη την αλυσίδα των κεφαλαιοκρατών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο (πράκτορες, ξενοδόχοι κ.ά.). Κανένας άνεργος να μην υποκύψει στα ψευτοδιλήμματα της ΕΕ, να μη θαμπωθεί με τα μέτρα που στην «ούγια» τους γράφουν «φθηνότεροι εργάτες για το κεφάλαιο». Να οργανωθούν και να ενταχθούν στην ταξική πάλη. Αλλά πρώτ' απ' όλα η πάλη για την ανεργία πρέπει να είναι υπόθεση των εργαζομένων που έχουν δουλειά. Και γιατί είναι εν δυνάμει άνεργοι, και γιατί η ανεργία χτυπά και τα δικά τους δικαιώματα και γιατί αυτοί, πρώτ' απ' όλα, τραβώντας και τους ανέργους μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα κόντρα στους καπιταλιστές και την εξουσία τους. Η πάλη για ουσιαστική προστασία των ανέργων, από ένα ταξικό κίνημα που θα παλεύει για την ανατροπή του συστήματος που την παράγει, γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ του Σαββάτου 29 Ιουνίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου