ΝΑΤΟ: 64 χρόνια όργανο ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας

ΝΑΤΟ: 64 χρόνια όργανο ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας

Του Νικόλαου Μόττα

«Ο πόλεμος τους διαλύει ότι άφησε όρθιο η ειρήνη τους».

Μπέρτολντ Μπρεχτ.

Τον Απρίλη που μας πέρασε συμπληρώθηκαν 64 χρόνια απ' την υπογραφή του Συμφώνου του Βόρειου Ατλαντικού (1949) με την οποία ιδρύθηκε ο πλέον βάρβαρος ιμπεριαλιστικός συνασπισμός καταστολής των λαών μετά το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο – το ΝΑΤΟ. Ως πρόσχημα για τη δημιουργία της αντικομμουνιστικής, ιμπεριαλιστικής αυτής συμμαχίας υπήρξε ο «σοβιετικός κίνδυνος» καθώς και η – δήθεν – σταθεροποίηση της ειρήνης στην, τραυματισμένη απ' το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, Ευρώπη. Σύμφωνα με τον πρώτο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Λόρδο Ισμέι, ο σκοπός της ίδρυσης του ήταν να «νομιμοποιήσει την παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, να κρατήσει τους σοβιετικούς έξω και τους γερμανούς κάτω». Εάν αυτά ήταν τα πραγματικά κίνητρα για την ίδρυση του ΝΑΤΟ, τότε το ίδιο θα έπρεπε λογικά να αυτοδιαλυθεί μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, μετά την de facto κατάργηση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Ασφαλώς, αυτό όχι μόνο δεν συνέβη αλλά, αντιθέτως, η βορειοατλαντική συμμαχία μετασχηματίστηκε σταδιακά από στρατιωτικό μηχανισμό με αμυντικά (υποτίθεται) χαρακτηριστικά σε επιθετικό πολιτικό οργανισμό επιβολής των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. «Η ιμπεριαλιστική τάση για μεγάλες αυτοκρατορίες είναι πέρα για πέρα πραγματοποιήσιμη και στην πράξη πραγματοποιείται συχνά με τη μορφή ιμπεριαλιστικής ένωσης αυτοτελών και ανεξάρτητων, με την πολιτική σημασία της λέξης, κρατών» έγραφε το 1916 ο Λένιν περιγράφοντας τα όσα θα επακολουθούσαν τις επόμενες δεκαετίες. Άλλωστε, στην εποχή του Λένιν πρωτοεμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια αυτού που ο ίδιος ονόμαζε «ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», δηλαδή του Ιμπεριαλισμού, μακρύ χέρι του οποίου αποτελεί σήμερα το ΝΑΤΟ.

Το πράσινο φως για το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ δόθηκε ουσιαστικά με τη νίκη της αντεπανάστασης στην Σοβιετική Ένωση. Χωρίς αντίβαρο στη διεθνή πολιτική σκακιέρα, ο Ιμπεριαλισμός - με επικεφαλής τις ΗΠΑ και συνεπικουρούμενος από τις κυβερνήσεις των άλλων, λιγότερο ή περισσότερο εξαρτημένων, μελών της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας - πέρασε στην αντεπίθεση, κάτι που εκφράστηκε από το περίφημο δόγμα της “Νέας Τάξης Πραγμάτων” που είχε εξαγγείλει ο τότε πρόεδρος Μπους. Η περιβόητη αυτή νέα τάξη αντικατόπτριζε ουσιαστικά την κοινή συνισταμένη της στρατηγικής των αστικών τάξεων στο δυτικό κόσμο – να δρέψουν τους “καρπούς” της αντεπανάστασης, να επεκταθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του κεφαλαίου σε νέες περιοχές, να βρεθούν νέοι φυσικοί πόροι και νέο φτηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση.

Έκτοτε, απ' τις αρχές της δεκαετίας του '90 και μέχρι σήμερα, η ιστορία του ΝΑΤΟ, του «θεματοφύλακα-σερίφη» της παγκόσμιας καπιταλιστικής εξουσίας, είναι συνιφασμένη με την έννοια της βαρβαρότητας, βαμμένη με το αίμα αθώων, άμαχου πληθυσμού και γυναικόπαιδων.

Είναι η ιστορία:

• των 2.500 νεκρών («παράπλευρες απώλειες» στην ιμπεριαλιστική διάλεκτο) σέρβων αμάχων της φονικής ΝΑΤΟϊκής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία προ 14 χρόνων. Των 12.500 τραυματιών αμάχων που ένιωσαν στο πετσί τους τις «ειρηνευτικές» προσπάθειες της βορειοατλανικής συμμαχίας.

• των 500 νεκρών αμάχων στο Κόσοβο κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ, των 6.000 τραυματιών και των 13.000 σέρβων πολιτών που αγνοείται η τύχη τους μέχρι σήμερα.

• των 14.000 νεκρών αμάχων του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στο Αφγανιστάν (2001 μέχρι σήμερα).

• της ιμπεριαλιστικής εισβολής στη Λιβύη που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 1.108 πολίτες.

• του ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου (Q-Metal) που χρησιμοποίησε η ΝΑΤΟϊκή πολεμική μηχανή σε τουλάχιστον δυο πολέμους: στη Γιουγκοσλαβία και, πιο πρόσφατα, στη Λιβύη. Από το 1999 μέχρι και σήμερα σε περιοχές της Σερβίας έχει παρατηρηθεί ραγδαία αύξηση των ποσοστών ασθενειών σχετιζόμενων με τον καρκίνο, τη λευχαιμία και γενετικές δυσμορφίες σε νεογνά. Το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε συνολικά 15 τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου σε πυρομαχικά και βόμβες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του '99 [1] [2]. Το 2011, στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ ξαναχρησιμοποίησε βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Παρά το γεγονός ότι η ίδια η βορειοατλαντική συμμαχία το αρνείται (πως θα μπορούσε να το παραδεχθεί άλλωστε;), έρευνες ανεξάρτητων επιστημόνων εντόπισαν μεγάλο αριθμό περιοχών όπου παρουσιάζονται αυξημένα ποσοστά σκόνης ουρανίου [3] [4].

Είναι επίσης η ιστορία:

• των περισσότερων από 1.800 ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας περιουσίας που έλαβαν χώρα στη Γιουγκοσλαβία μετά το ΝΑΤΟϊκό πόλεμο. Του πλιάτσικου των πολυεθνικών μονοπωλίων και του «προγράμματος οικονομικής (καπιταλιστικής) ανασυγκρότησης» που ανέλαβαν Παγκόσμια Τράπεζα και ΔΝΤ. «Δεν πρέπει να απορεί κανείς για το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και η Γιουγκοσλαβία τέθηκαν σε τροχιά σύγκρουσης. Ήταν η αντίσταση της Γιουγκοσλαβίας στις ευρύτερες τάσεις πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων - όχι η καταπίεση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου» [5].

• των χρυσών συμβολαίων για την εκμετάλλευση των πλούσιων πετρελαϊκών πηγών της Λιβύης από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους (Total-Γαλλία, BP-Βρετανία, CoconoPhillips & Marathon-ΗΠΑ, Repsol-Ισπανία, Epi-Ιταλία). Να σημειωθεί ότι η Λιβύη είναι η πρώτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στην αφρικανική ήπειρο με 46,5 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, το 3,5% των παγκόσμιων αποθεμάτων.

• της απίστευτης κερδοφορίας της βιομηχανίας πολεμικών συστημάτων. Δηλαδή:

1. των 411 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ξοδεύτηκαν σε πολεμικές δαπάνες παγκοσμίως το 2010. (Στοιχεία: Sipri.org).

2. της συμφωνίας ύψους 1,7 δισεκατ. δολαρίων που “έκλεισε” ο μονοπωλιακός κολοσσός οπλικών συστημάτων Northrop Gruman στη ΝΑΤΟϊκή Σύνοδο του Σικάγο (Μάης 2012).

3. των 11 δισεκατ. δολαρίων που οι ελληνικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) δαπάνησαν για εισαγωγές οπλικών συστημάτων τη δεκαετία 2000-2010. Τη δεκαετία 1990-2000 το αντίστοιχο ποσό ήταν 21,3 δισεκατ. δολάρια. Πρόκειται για το 2ο υψηλότερο ποσό (2-3% επί του ΑΕΠ) πολεμικών δαπανών εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ [6]. Στον δε κρατικό προϋπολογισμό του 2011 – εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης – εγκρίθηκε κονδύλι δαπανών υπέρ του ΝΑΤΟ αυξημένο κατά 22,5% σε σχέση με το 2010!

4. των περίπου 8,5 δισεκατ. ευρώ που η Ελλάδα έχει πληρώσει στο ΝΑΤΟ την τελευταία διετία. Να θυμίσουμε ότι το “Μνημόνιο 3” προβλέπει για την περίοδο 2013-2016 περικοπές μισθών ύψους περίπου 1,5 δις. ευρώ και περικοπές συντάξεων 5,4 δις. ευρώ. Δηλαδή, όλες μαζί οι περικοπές μισθών και συντάξεων για την επόμενη τριετία (μαζί με τη φοροληστεία, τα χαράτσια και τα μαχαίρια σε κοινωνικές παροχές) θα μπορούσαν να αποσοβηθούν εάν η Ελλάδα δεν πλήρωνε το ιμπεριαλιστικό χαράτσι στο ΝΑΤΟ.

Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (όπως άλλωστε και η συμμετοχή στην ΕΕ-Ευρωζώνη) αποτελεί μια απ' τις ισχυρές αποδείξεις της θέσης της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Όντας μέλος της βορειοατλαντικής συμμαχίας η Ελλάδα έχει συμμετάσχει και συνδράμει σε μια σειρά ιμπεριαλιστικών πολέμων (Γιουγκοσλαβία, Κόσοβο, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη). Η σύμπραξη ουσιαστικά της Ελλάδας σε αυτούς τους πολέμους (με πάσης φύσεως διευκολύνσεις, συμμετοχή σε «ειρηνευτικές αποστολές» κλπ.), όπως και η συμμετοχή της στις διαδικασίες αναδιάρθρωσης του επιθετικού χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, αντικατοπτρίζουν τις προσπάθειες της ελληνικής αστικής τάξης για ευνοϊκότερο “πλάσαρισμα” στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ταυτόχρονα δε, συμβάλουν στην οργανική ένταξη του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η σημερινή Ελλάδα, λοιπόν, η Ελλάδα που βρίσκεται στο μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, που συναποφασίζει σε ΕΕ, ευρωζώνη και ΝΑΤΟ, είναι δεμένη στο άρμα του Ιμπεριαλισμού - δεν αποτελεί θύμα μιας χούφτας ιμπεριαλιστών, αλλά είναι οργανικά ενταγμένη στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με ισχυρές εξαρτήσεις από ΗΠΑ και ΕΕ, σε ενδιάμεσο στάδιο σε σχέση με τις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες.

Το επιχείρημα ότι η Ελλάδα δεν είναι μέρος της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας επειδή δεν είναι σε θέση να διεξάγει στρατιωτική επίθεση (επιθετικό πόλεμο) είναι είτε αφελές, είτε λέγεται εκ του πονηρού. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟϊκές επεμβάσεις υπήρξε ουσιώδους σημασίας: Για το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία το 1999 χρησιμοποιήθηκε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, έγινε αποβίβαση στρατευμάτων στις ακτές της Πιερίας, έγινε χρήση της Σούδας. Το 2011, για τις ανάγκες της στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη η Κρήτη μετατράπηκε σε φυσικό αεροπλανοφόρο και έγινε χρήση της Σούδας, στο Αφγανιστάν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ενίσχυσαν την ISAF (International Security Assistance Front) με προσωπικό, στον πόλεμο του Ιράκ προσφέρθηκαν οι βάσεις Σούδας, Ανδραβίδας ενώ η φρεγάτα “Κουντουριώτης” του πολεμικού ναυτικού ήταν στον περσικό κόλπο. Η Ελλάδα, λοιπόν, παρά τη φιλειρηνική στάση του λαού της, συμμετέχει, συνδράμει και ενισχύει τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις του ΝΑΤΟ. Έχει αδιαμφισβήτητα ζωτικό ρόλο στα ΝΑΤΟϊκά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα στην ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Ελληνικά κόμματα και ΝΑΤΟ

Από τη δεκαετία του '50, όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της βορειοατλαντικής συμμαχίας, η ελληνική αστική τάξη είδε το ΝΑΤΟ ως “ασπίδα” προστασίας των συμφερόντων της – άλλωστε, η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, όπως και στην ΕΟΚ/ΕΕ αργότερα, αποτέλεσε στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης για την ενίσχυση των ερεισμάτων της στους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Τα αστικά κόμματα στηρίζουν και ενισχύουν την ολοένα και βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στην εγκληματική βορειοατλαντική συμμαχία: ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία όχι μόνο θεωρούν το ΝΑΤΟ «παράγοντα σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή της ανατ. Μεσογείου αλλά και ως κυβερνήσεις έχουν παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια στις πολεμικές του επιχειρήσεις (Πόλεμος του Κόλπου 1990-91, Βοσνία 1992-95, Γιουγκοσλαβία & Κόσοβο 1999, Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2003, Λιβύη 2011 κλπ). Ταυτόχρονα δε, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ & ΝΔ, έχουν σταθεί αρωγοί στην ενταξιακή πορεία γειτονικών χωρών στο ΝΑΤΟ (Αλβανία, πΓΔΜ) αποζητώντας την εμβάθυνση της ΝΑΤΟϊκής παρουσίας στα Βαλκάνια. Να θυμήσουμε πως το 1998 ο τότε πρωθυπουργός Κ.Σημίτης χαρακτήριζε τη νέα επιθετική δομή του ΝΑΤΟ ως προάγγελο «στήριξης της ειρήνης και της σταθερότητας» (Ριζοσπάστης, 27 Φλεβ. 1998). Το 2001, με αφορμή τις ταραχές στην πΓΔΜ, ως υπουργός εξωτερικών, ο Γ.Παπανδρέου δήλωνε πως «η συνέχιση και ενίσχυση του ενεργού ρόλου της διεθνούς κοινότητας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ είναι αναγκαία για την επίτευξη λύσης» (Ριζοσπάστης, 6 Ιούλη 2001). Ο δε σημερινός πρωθυπουργός Α.Σαμαράς, σταθερός υποστηρικτής της ΝΑΤΟϊκής στρατηγικής, ήταν εκείνος που ως υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τον Ιούλη του 1990, είχε υπογράψει το σχετικό κείμενο συμφωνίας Ελλάδας-ΗΠΑ για την παραμονή των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.

Η ταύτιση των αστικών κομμάτων (συμπεριλαμβανομένης της ΔΗΜΑΡ, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής) με το ΝΑΤΟ και το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας είναι δεδομένη. Όπως επίσης δεδομένη είναι και η ξεκάθαρη αντι-ΝΑΤΟϊκή, αντιιμπεριαλιστική στάση του ΚΚΕ - μια στάση που αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα αντι-πολεμικά, φιλειρηνικά αισθήματα του λαού, στηρίζοντας την αποδέσμευση της Ελλάδας απ' τη βορειοατλαντική συμμαχία.

Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι η διγλωσία του ΣΥΡΙΖΑ (και) στο θέμα του ΝΑΤΟ. Το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναφέρει πως «σταθερή και αμετάκλητη παραμένει η στρατηγική μας θέση για την ανάγκη να αποδεσμευτούμε από το ΝΑΤΟ». Το ίδιο πρόγραμμα προτείνει την αντικατάσταση του ΝΑΤΟ από μια άλλη, ευρωκεντρική, ιμπεριαλιστική συμμαχία, γράφοντας σχετικά: «...επιδιώκουμε την αντικατάσταση του ΝΑΤΟ και των κοινών στρατιωτικών δομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασφάλειας με βασικές αρχές την οικοδόμηση εμπιστοσύνης» [7]. Στον αντίποδα των διακυρήξεων του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι οι δηλώσεις του ίδιου προέδρου του κόμματος. Πριν απο ένα χρόνο, τον Ιούλη του 2012, ο Α.Τσίπρας δήλωνε σε σχετική συνέντευξη: «Δεν έχουμε ως προγραμματική θέση την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Αυτό θα ήταν επιπόλαιο να το έλεγα» (enikos.gr). Στην συνάντηση του (Ιούλης 2012) με τους πρέσβεις των χωρών του G20, o Α.Τσίπρας φρόντισε να καθησυχάσει τους ανησυχούντες λέγοντας πως «δεν θα ληφθούν εν θερμώ αποφάσεις» και πως «στην παρούσα φάση δεν τίθεται ζήτημα αποδέσμευσης της χώρας από τη βορειοατλανική συμμαχία». Τόσο... «σταθερή και αμετάκλητη» είναι η στρατηγική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ΝΑΤΟ.

Η πολιτική διγλωσία του ΣΥΡΙΖΑ και στο ζήτημα της συμμετοχής της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ δεν είναι καθόλου τυχαία – όπως και με την ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέτει ως στρατηγικό στόχο την ανατροπή των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών προς όφελος του λαού, αλλά επενδύει στη δήθεν μεταρρύθμιση τους. Ο ίδιος ο κ.Τσίπρας αναφέρεται στη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» των αρχών της δεκαετίας του '90 ως «αδιέξοδο εγχείρημα», όχι ως γέννημα των ιμπεριαλιστικών διαδικασιών που συντελέστηκαν μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ. Έλεγε σε συνέντευξη του στο “Βήμα” (2 Σεπτ. 2012), ο Α.Τσίπρας: «Η νέα τάξη πραγμάτων, που τόσα λαμπερά μας υποσχέθηκε μετά την κατάρρευση του 89, έχει κολλήσει σε αδιέξοδο. Η Αριστερά παντού στον κόσμο αναζητά τις συμμαχίες και το σχέδιο που θα βγάλουν τις κοινωνίες από το αδιέξοδο». Αποκρύπτει βέβαια το γεγονός ότι το μόνο αδιέξοδο είναι οι σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες που ο ίδιος και το κόμμα του σπέρνουν στο λαό: Ότι υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος σε καπιταλιστικό σύστημα, και ότι ιμπεριαλιστικοί σχηματισμοί όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ... μεταρρυθμίζονται, γίνονται πιο ανθρώπινοι, γίνονται μηχανές ειρήνης και προόδου των λαών κλπ.

Τα παραπάνω μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, ακόμη και ως κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ των αρχών της δεκαετίας '80, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτυγχάνει να αρθρώσει φθόγγο πειστικού ριζοσπαστικού λόγου, ακόμη κι' αν πρόκειται για τον εξόφθαλμα βάρβαρο ρόλο της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Και εάν το τότε ΠΑΣΟΚ του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» αποδείχθηκε «βασιλικότερο του ΝΑΤΟϊκου βασιλέως», τότε εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, ως ταχύτατα μεταλασσόμενη σοσιαλδημοκρατία ενσωματωμένη μέχρι τα μπούνια στο αστικό καπιταλιστικό σύστημα.

Ο Ν. Μόττας είναι υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας (PhD), αρθρογράφος και διαχειριστής του guevaristas.net.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1]http://www.strategic-culture.org/news/2013/01/29/serbia-nato-uranium-embrace.html , Strategic Culture Foundation

[2] http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1119197.stm , ΒΒC, “Uranium tests for Serbs”, 2001.

[3] http://www.globalresearch.ca/nato-war-crimes-depleted-uranium-found-in-libya-by-scientists/25510 , Surveying and Collecting Specimens and Laboratory Measuring Group, Ιούλης 2011.

[4] http://rt.com/usa/nato-depleted-uranium-libya/, RT, “NATO using depleted uranium in Libya”, Απρίλης 2011.

[5] Τζον Νόρις, Collition Course: NATO, Russia and Kosovo, 2005

[6] «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα, γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία δε θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε» (Στρατηγός Κ.Παναγιωτάκης, τ. Αρχηγός ΓΕΣ, 17.11.2008 στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής).

[7] Παρουσίαση προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την εξωτερική και αμυντική πολιτική από τον Θοδωρή Δρίτσα, syriza.gr.

[8] Συνέντευξη του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" της Κυριακής, http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=28245. 

Lenin Reloaded