(Φωτο)ρεπορτάζ από την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για το κλείσιμο της ΕΡΤ (13/6/2013)

Ανθρώπινα ρυάκια έβγαιναν στο δρόμο από τις σκάλες του σταθμού του μετρό και ξεχύνονταν προς την οδό Μεσογείων. Χώθηκα ανάμεσά τους αφού πρώτα πάρκαρα σε ένα στενό, αρκετά μακριά  από το χώρο της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, που γινόταν στα πλαίσια της 24ωρης γενικής απεργίας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Μερικές ώρες μετά το αιφνιδιαστικό κατέβασμα του «διακόπτη»  της ΕΡΤ από την συγκυβέρνηση (λες και έκλεινε το μαγαζί της), κάνοντας επίδειξη (για άλλη μια φορά) κυνισμού και ωμού αυταρχισμού, χιλιάδες απεργοί εργαζόμενοι ή άνεργοι, νεολαίοι και απόμαχοι της δουλειάς, έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους απολυμένους συναδέλφους της ΕΡΤ και να ενώσουν τη φωνή τους με όσους αντιτάσσονται στις πολιτικές των εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Όσο πλησιάζαμε στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής ο κόσμος γινόταν περισσότερος,  και όταν βγήκαμε στη Μεσογείων φάνηκαν και άλλες ομάδες που ανέβαιναν εκείνη την ώρα προς την πλατεία, ενώ  κατέβαιναν  τη Μεσογείων αυτοί που είχαν φτάσει νωρίτερα και πέρασαν  πρώτα από το μέγαρο της ραδιοτηλεόρασης. Η πλατεία γέμισε ασφυκτικά, οι γύρω δρόμοι έκλεισαν και ο κόσμος ξεχείλιζε στο οδόστρωμα της Μεσογείων που όμως έμεινε ανοιχτή. Ασφυκτικά γεμάτος από γκρίζα σύννεφα ήταν και ο ουρανός, όμως ο καιρός αυτή τη φορά συμμάχησε μαζί μας και όχι με το Σαμαρά…

Η συγκέντρωση κράτησε όσο χρειαζόταν. Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν οι δημοσιογράφοι Χρύσα Ρουμελιώτη που άνοιξε τις ομιλίες και Γιάννης Φασουλάς (ιδιαίτερα μαχητικός). Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιώργος Μηλιώνης από το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ  (δείτε πλήρες ρεπορτάζ εδώ).

Ήταν μια συνηθισμένη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ογκώδης, πειθαρχημένη  και μαχητική. Στα πρόσωπα των συγκεντρωμένων έβλεπες την ήρεμη δύναμη αυτού που έχοντας συνειδητοποιήσει τι ζει, ξέρει πώς θα το ανατρέψει, και έχει αποφασίσει να συγκρουστεί για να το καταφέρει.

Πιο «ανήσυχο» μπλοκ ήταν των οικοδόμων. Άνεργοι συνάδελφοι οι περισσότεροι, ανταλλάσσαμε μεταξύ μας αριθμούς που δήλωναν το μέγεθος της ανεργίας του καθένα μας. Δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε μήνες και περισσότερο, χωρίς μεροκάματο ο ένας, «κάτι λίγα μεροκαματάκια ίσα ίσα»  κάποιος άλλος, «κανένα μερεμέτι που και που», μόνο τέτοια άκουγες. Κι όμως δεν έβλεπες σκυθρωπά πρόσωπα, δεν υπήρχε απογοήτευση και απαισιοδοξία, αντίθετα, υπήρχε «παλμός» οργής και απόφασης.

Μετά τις ομιλίες το ανθρώπινο ποτάμι ανέβηκε τη Μεσογείων, πέρασε έξω από το κτίριο της ΕΡΤ και κατέκλυσε το οδόστρωμα. Οι συγκεντρώσεις, εκτός των άλλων, αποτελούν και τόπο συνάντησης συντρόφων και συναγωνιστών από διαφορετικές περιοχές. Ανάμεσα στα πρόσωπα που (ξανα)συναντήσαμε και τα είπαμε σήμερα, ο πάντα παρών σε όλους τους αγώνες συμπλόγκερ TRASH, από το μπλογκ Fudomduck2, και ο επίσης πάντα παρών (και συμπλόγκερ επίσης) Γιώργος Σαρρής. Προς το τέλος ο καιρός πήγε να κάνει το χατίρι στο Σαμαρά και πήρε να ψιχαλίζει, όμως έκανε πίσω.

Κάναμε μια ακόμα, μεγαλύτερη αυτή τη φορά, πορεία μέχρι να φτάσουμε στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο, περνώντας μέσα από δρόμους και στενά,  που αποδείχτηκε χρήσιμη και στο να λυθεί η απορία μας για την… τόση διακριτικότητα της αστυνομίας (μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε δει  πουθενά ασπίδα και κράνος). Περάσαμε μπροστά από δυο κλούβες των ΜΑΤ και δεκάδες βαριεστημένα όργανα, κάποια από τα οποία συζητούσαν για την πιθανότητα να βρέξει και κάποια άλλα για το χτεσινό ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Είναι λογικό. Η «απραξία» προκαλεί χαλάρωση   και η ώρα περνάει δύσκολα…

Πέμπτη 13 Ιούνη 2013