Το έργο το ΄χουμε ξαναδεί

Τώρα που το ΣτΕ κατάφερε να λύσει το γόρδιο δεσμό της ΕΡΤ και η συνάντηση των τριών έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, μπορεί   η ζωή να συνεχιστεί στους κανονικούς (αν εξαιρέσουμε την απότομη άνοδο της θερμοκρασίας), για την εποχή (των μνημονίων), ρυθμούς.       Τα πεκινουά της συγκυβέρνησης γάβγισαν και ξαναγάβγισαν, απείλησαν πως θα λερώσουν τη μοκέτα στο σαλόνι του Μαξίμου, όμως ένα χάδι αναβάθμισης του ρόλου τους και μια λιχουδιά πιο ενεργής συμμετοχής ήταν αρκετά για να βάλουν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια και να γλύψουν με ευχαρίστηση τα χέρια του αφεντικού.
Η δημοκρατία απέφυγε (για μια ακόμα φορά) το αδιέξοδο το οποίο διαφαινόταν, δείχνοντας διατεθειμένη να κάνει  οτιδήποτε άλλο εκτός από εκλογές, που θα έφερναν την καταστροφή στη χώρα, αφού θα προκαλούσαν πολιτική αστάθεια. Σε αυτό βοήθησαν  τα, ομοιόμορφα ντυμένα ως όργανα της εξουσίας, παπαγαλάκια, της κατά τα άλλα πολύχρωμης ιδιωτικής ενημέρωσης, με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις που με αγωνία (για να πείσουν)  κρώζουν κατ’ εξακολούθηση. Ναι, η ζωή συνεχίζεται. Όπως τα σήριαλ στις επαναλήψεις του καλοκαιριού. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, που υποδέχτηκαν τα μαντάτα με δάκρυα συγκίνησης και χειροκροτήματα, παραμένουν απολυμένοι, οι συνάδελφοί τους των ΕΑΣ και των άλλων δημόσιων οργανισμών ετοιμάζονται κι αυτοί, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα γίνονται κάθε μέρα που περνάει λιγότεροι και οι στρατιές των ανέργων πληθαίνουν. Το μαύρο ακόμα κι αν απομακρυνθεί από τις οθόνες της κρατικής τηλεόρασης, στη ζωή της πλειοψηφίας του λαού έχει φωλιάσει από καιρό, το ξέρει, το νιώθει, το ζει, μα, για την ώρα, δείχνει να το αποδέχεται, φοβισμένος και άβουλος, κλεισμένος στα αδιέξοδα της δημοκρατίας που η ίδια έχει βρει τον τρόπο να του πασάρει σαν δικά του.

Τρίτη 18 Ιούνη 2013