Η ποίησή του, ένας εξορκισμός. Γιώργος Κακουλίδης

«Μια πυκνότητα οραμάτων, ένας αριθμός ποιημάτων αρκούν. Μετά επιτρέπεται να πεθάνεις»... Η ποίησή του είναι ένας εξορκισμός του θανάτου, αλλά πολύ περισσότερο μια δραστική πάλη εναντίον του... Γι' αυτό και η ποίησή του ακτινοβολεί τόσο, γιατί είναι το αποτέλεσμα της πάλης του με τον εαυτό του. Σκέψεις, εικόνες, αισθήσεις, συναισθήματα. «Γεννήματα» κι αυτά της όλο και πιο ζοφερής - για το λαό μας και όλους τους λαούς - πραγματικότητας. «Γεννήματα», όμως, και της ανάγκης να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Να τα πει με αλληγορική αποφθεγματικότητα και με ποιητικότητα, καθώς είναι φύση ποιητική. Ο λόγος για τον ποιητή Γιώργο Κακουλίδη και τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του με τίτλο «Ποίηση 1979-2012» που εξέδωσε η «Πολιτιστική Δράση» της Ενωσης Μουσικοσυνθετών - Στιχουργών Ελλάδας (ΕΜΣΕ) για τα 33 χρόνια ποιητικής παρουσίας. Ποιήματα βιωματικά, αναδυόμενα μέσα από τις σκοτεινιές των μητροπόλεων.

«Δεν ξέρουν τι να με κάνουν.

Παιδί ακόμα

έσπρωχνα με δύναμη το κεφάλι μου

να βγω έξω στα βρύα και στο κρύο νερό.

Τρεις φωνές τάραξαν την έξοδό μου:

ο Μαγιακόφσκι πυροβόλησε το κεφάλι μου

ο αέρας παίρνει τα λόγια μου

όλα χάθηκαν.

Κύμα θαλάσσης έσπασε μπροστά μου

κι άφησε ένα σκυλί με πέντε άστρα στην πλάτη.

Δεν ξέρουν τι να με κάνουν, του λέω

έχεις τίποτα για μένα;

Οχι, απαντά

αμέλησα και θα αμελώ».

Είναι γιος ζωγράφου και εγγονός γλύπτη. Σε νεαρή ηλικία ταξίδεψε με φορτηγά καράβια. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 με την ποιητική συλλογή «Λίμπερτυ» (αναφορά στα ταξίδια του στη θάλασσα), από τις εκδόσεις «Κείμενα του Φίλιππου Βλάχου». Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Εχει εκδώσει 13 ποιητικές συλλογές, 6 πεζογραφήματα (μεταξύ των οποίων τα αφηγήματα «Το σύνδρομο του Παρθένη» και «Η σειρήνα της Ομόνοιας»), το μυθιστόρημα «Η λέσχη της στιγμής», η συλλογή διηγημάτων «Περί αλητείας», τα θεατρικά έργα «Τα μάτια του βασιλιά» και «Ο Μπαλτάσαρ μίλησε» και τη μαρτυρία «Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου».

Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, ο Στάμος Σέμσης και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.

Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα ασχολείται με τη ζωγραφική. Εχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα (Αγκάθι 2001, Γκαλερί της Ερσης 2003 και Booze 2010).

Αυτός είναι ο κόσμος. Με μπλε ομπρέλα ο Σιρχάν Σιρχάν διηγείται ιστορίες στην πλώρη του σε νότιους μπολσεβίκους. Λοστρόμοι νοικοκυρούλες στις καμπίνες τους ταχτοποιούν τα χέρια τους στα μπούτια νεοφώτιστων τζόβενων. Σπανιόλοι κοιμούνται στη βαργιόλα και μόνο μαρκόνι στριγλίζει αλλάζοντας τη μοναξιά του με το συνάφι του.

Ο συγγραφέας έζησε τη δεκαετία του '70 συνομιλώντας καλλιτεχνικά και φιλικά με μια ιδιόμορφη παρέα γνωστών καλλιτεχνών. Ηταν μια ομάδα νέων που γύρισε την πλάτη της στην υπερ-πολιτικοποιημένη ζωή της εποχής μεθώντας με ποίηση, ζωγραφική και τρέλες. Ηταν κατά κάποιον τρόπο ένα αντίστοιχο της αμερικάνικης μπιτ γενιάς (beat = κουρασμένος, χτυπημένος, νικημένος ή ακόμη μακάριος-beatific). Ο Κώστας Ταχτσής, ο Αλέξης Ακριθάκης, ο Νίκος Καρούζος, ο Μιχάλης Κατσαρός, ο Μίνως Αργυράκης ήταν μερικά από τα επιφανή ονόματα της παρέας.

Είμαι πάνω στον Άγιο

σαν σιωπηλό ναυάγιο

πατάω την προσευχή του

ώσπου να βγει η ψυχή του

Να φτάσει μες στο χώμα

όπου γυρνάς ακόμα

τρελή σαν το σκοτάδι

λάμπεις μέσα στον Άδη

Αχ τα λουλούδια τώρα

ντρέπονται για την ώρα

που έπεσε σαν μυστήριο

στο έσχατο εργαστήριο

Κι έκανες την αγάπη

τρελή σαν το σκοτάδι

ν' ακούγεται στον Άδη

σαν πένθιμο εμβατήριο

(Η καντάδα της Κόλασης. Στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης. Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος. Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος). Σ.Α.