Γιώργης Τρικαλινός: "Ο κομμουνιστής πρέπει να καταξιώνεται καθημερινά. Καλύτερη προπαγάνδα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός"

«Μας κατηγορούν ότι είμαστε ενταγμένοι στο ΚΚΕ, στρατευμένοι και αυτό είναι σαν σκλαβιά. Εμείς τους λέμε ναι, είμαστε στρατευμένοι στην Ελλάδα και στο λαό, αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά μας με πάθος και είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και τη ζωή μας, για να εκπληρωθούν τα ιδανικά αυτά. Το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού, αυτά τα ιδανικά τα έχει με αίμα γραμμένα στο λάβαρό του. Γι' αυτό και είμαστε ενταγμένοι. Με δική μας θέληση και επιλογή, είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι...».

Ο Γιώργης Τρικαλινός γεννήθηκε στον Αλμυρό Μαγνησίας το Σεπτέμβρη του 1914. Από τα χρόνια που ήταν ακόμα μαθητής Γυμνασίου δέχτηκε την επίδραση της μαρξιστικής ιδεολογίας και του ανερχόμενου εργατικού κινήματος. Σε ηλικία 18 χρόνων οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ, όντας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επί 65 ολόκληρα χρόνια έδρασε από τις γραμμές του ΚΚΕ. Το 1951 εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και αργότερα τακτικό μέλος της. Παρέμεινε στην ΚΕ μέχρι το 1987 (12ο Συνέδριο).

Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή βιβλίων. Εγραψε τα "292 μέρες μετά τον Γράμμο - Βίτσι", "Αλμυρός, στιγμές από την ιστορία του", "Δρόμος μακρύς και δύσκολος" και άλλα. Επί πολλά χρόνια ήταν εκδότης του μεταδικτατορικού "Ριζοσπάστη". Πέθανε τον Μάρτη του 1997.

Από τον φίλο του ιστολογίου Τζουμερκιώτη:

"Οικοδόμε, καλημέρα. Σου στέλνω τρία ιστορικά τεκμήρια και πιστεύω πως, αν θέλουμε να έχουμε ανθρώπους με πολιτική συνείδηση-ιδιαίτερα νέους-πρέπει να τα διαβάσουν οπωσδήποτε.

Α. Την προσφυγή που κατέθεσε ο Γιώργης Τρικαλινός κατά της υπ’ αριθμ’ 19/29.12.1973 με την οποία εξορίστηκε στη Γυάρο.

Β. Ιατρική Γνωμάτευση που βεβαιώνει τα βασανιστήρια που υπέστη.

Γ. Γράμμα των κρατουμένων από τη Γυάρο.

Δεν πρόκειται να σχολιάσω τίποτε, γιατί εμένα ο Γιώργης Τρικαλινός με σημάδεψε στη ζωή μου και μού καθόρισε αξίες και ιδανικά. Απλά, παραθέτω ένα απόσπασμα από συνέντευξή του στο Ριζοσπάστη (7/2/1988):

«Οσο πιστεύεις και αγωνίζεσαι για ανώτερα ιδανικά και η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο, τόσο λιγότερο τη σκέφτεσαι και την υπολογίζεις. Τόσο πιο πολύ νιώθεις λυτρωμένος, λεύτερος", έλεγε σε μια συνέντευξή του στο "Ριζοσπάστη", στις 7/2/1988, ο Γ. Τρικαλινός. Και πρόσθετε: "μας κατηγορούν ότι είμαστε ενταγμένοι στο ΚΚΕ, στρατευμένοι και αυτό είναι σαν σκλαβιά. Εμείς τους λέμε ναι, είμαστε στρατευμένοι στην Ελλάδα και στο λαό, αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά μας με πάθος και είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και τη ζωή μας, για να εκπληρωθούν τα ιδανικά αυτά. Το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού, αυτά τα ιδανικά τα έχει με αίμα γραμμένα στο λάβαρό του. Γι' αυτό και είμαστε ενταγμένοι. Με δική μας θέληση και επιλογή, είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι...

Ο αγώνας μας είναι σκληρός, μακρόχρονος, πολύ δύσκολος, με επιτυχίες και αποτυχίες, με ανηφοριές και κατηφοριές. Εγώ τουλάχιστον, από το 1932 που είμαι μέλος του Κόμματος αυτό είδα. Δύσκολος είναι ο δρόμος, κακοτράχαλος. Αυτό πρέπει πάντα να το έχουμε υπόψη μας, ειδικά εσείς οι νέοι. Να μην είμαστε απαισιόδοξοι και απογοητευόμαστε από προσωρινές αποτυχίες...

Ούτε να είμαστε υπεραισιόδοξοι και να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα από ορισμένες επιτυχίες. Πρέπει ψύχραιμα να μελετάμε, να βγάζουμε τα απαραίτητα, χρήσιμα για το μέλλον, συμπεράσματα. Να αντιπαλεύουμε τις δυσκολίες...

Οι κομμουνιστές, τα μέλη και στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ, πρέπει να στέκονται επικεφαλής της πάλης για τα λαϊκά προβλήματα, να καταξιώνονται καθημερινά. Κανένας δεν καταξιώνεται μια για πάντα. Ιδιαίτερα σήμερα, στις συνθήκες αυτές που ζούμε, με την πολύπλευρη επίθεση που δεχόμαστε από τους μηχανισμούς της άρχουσας τάξης. Να είμαστε μπροστάρηδες και να δίνουμε το παράδειγμα. Η καλύτερη προπαγάνδα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Αμα είσαι εντάξει εσύ μη φοβάσαι. Εντάξει απέναντι στους γονείς σου, απέναντι στη γυναίκα σου και στα παιδιά σου, απέναντι στο Κόμμα. Αν είσαι συνεπής και δεν έχεις παραλείψεις, μη φοβάσαι τίποτα. Θα έχεις το πρόσωπό σου καθαρό...".

Με Εξαιρετική Τιμή

Ο Τζουμερκιώτης"