Άξιες συμπαραστάτριες, μπροστάρισσες στον αγώνα!

Οι γυναίκες των χαλυβουργών! Άξιες συντρόφισσες στη ζωή, την οικογένεια, το σπίτι, άξιες συμπαραστάτριες στον μεγάλο και όμορφο αγώνα των συντρόφων τους. Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η απεργία, έπεσαν στα βαθιά. Είχαν να αντιπαλέψουν σωρό τις δυσκολίες. Στο σπίτι σταμάτησε να μπαίνει ο μισθός. Οι υποχρεώσεις και τα έξοδα δεν σταμάτησαν. Τα παιδιά δεν έβλεπαν τον πατέρα τους. Ρωτούσαν.

Κι αυτές, μαθημένες να δίνουν τον σκληρό αγώνα της ζωής, δεν δίστασαν. Σήκωσαν τα μανίκια και χωρίς να βαρυγκομήσουν ούτε για ένα λεπτό, ανέλαβαν ακόμα μια ευθύνη.  Στάθηκαν δίπλα στους απεργούς συντρόφους τους. Με αξιοπρέπεια και περηφάνια, όπως αρμόζει στην τάξη την εργατική, με περισσή δύναμη, στήριξαν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών.

Στο σπίτι, με μεγαλύτερες στερήσεις δίπλα στα παιδιά τους, εκτός από μάνα, έγιναν και πατέρας. Στο δρόμο, διαδήλωσαν αγωνιστικά, διέδωσαν παντού το δίκιο των αντρών τους. Στη Χαλυβουργία, όταν έτρεξαν να βοηθήσουν στις τόσες πρακτικές δουλειές που  προέκυψαν στη διάρκεια του αγώνα. Οι απεργοί χαλυβουργοί μπορούν να περηφανεύονται για τις γυναίκες τους, τα παιδιά, τις οικογένειές τους, με τον ίδιο τρόπο που περηφανεύονται για τον τιτάνιο αγώνα τους.

Η Μαρία Δελλή είναι μια από αυτές τις γυναίκες. Ο άντρας της απολύθηκε από την εκδικητική μανία του Μάνεση. Μετά τη λήξη της συνέλευσης των εργατών, που αποφάσισε τη λήξη της απεργίας, ζήτησε το λόγο και είπε τα παρακάτω συγκλονιστικά λόγια:

«Συνάδελφοι,

Ζήτησα από το σωματείο, κατ' εξαίρεση, να μιλήσω μετά την εισήγηση του ΔΣ. Θέλω να πω σε όλους σας όλα αυτά που λέμε κατά καιρούς στα πηγαδάκια που κάνουμε. Να σας πω ότι ειλικρινά είμαστε περήφανες που είμαστε γυναίκες χαλυβουργών, είμαστε περήφανες που εννιά μήνες μας κάνατε την τιμή να παλέψουμε μαζί σας, στο πλάι σας, για την αξιοπρέπεια όχι μόνο της οικογένειάς μας αλλά για την αξιοπρέπεια όλης της εργατικής τάξης.

Να 'στε σίγουροι ότι έχετε αναπληρώσει με το παραπάνω το κενό που μπορεί να είχατε αφήσει στο μεγάλωμα των παιδιών σας είτε από την κούραση είτε από τις ατέλειωτες ώρες που δουλεύατε στο «Νταχάου» του Μάνεση. Εχετε δώσει στα παιδιά σας το καλύτερο μάθημα. Ενα μάθημα που δε διδάσκεται σε κανένα σχολείο. Διδάξατε στα παιδιά σας τι σημαίνει τιμή, περηφάνια, αξιοπρέπεια, αγώνας, ανιδιοτέλεια, συναδελφικότητα.

Εννιά μήνες, μέσα στο κρύο, στη βροχή, στη ζέστη, μέσα στους δρόμους, μέσα στη μάχη μάθαμε πώς να παλεύουμε σαν ένας άνθρωπος, σαν μια γροθιά. Παρά τις στερήσεις και τις απίστευτες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε καταφέραμε και σταθήκαμε όρθιοι, περήφανοι με το κεφάλι ψηλά και οι χαλυβουργοί και οι οικογένειές τους.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων τρομοκρατήσαμε όχι μόνο τον Μάνεση και τους υπαλλήλους του και στις τρεις κυβερνήσεις που πέρασαν αλλά ολόκληρη την τάξη τους!!!

Ο ηρωικός σας αγώνας είναι μια πρώτη μεγάλη μάχη που δίνεται στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει μεταξύ εργατών και αφεντικών. Εσείς κοιτάξατε κατάματα τον εχθρό και δεν τρομάξατε, τον πολεμήσατε, τραβήξατε μπροστά με πίστη στο δίκαιο αγώνα σας. Σηκώσατε στους ώμους σας τους πόθους και τα όνειρα της εργατικής τάξης για μια κοινωνία άλλη, πιο δίκαιη, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. Τραβήξατε πολύ μπροστά, σηκωθήκατε πολύ ψηλά, αλλά αυτή δεν ήταν έτοιμη να σας ακολουθήσει.

Τίποτα δεν τέλειωσε.

Συνάδελφοι,

Σας βλέπω σκεπτικούς, οργισμένους, θυμωμένους και καλά κάνετε. Την οργή και το θυμό που αισθάνεστε όμως να τα κάνετε ταξικό μίσος για να αντέξετε στα χειρότερα που έρχονται, γιατί ξέρετε πολύ καλά εσείς ότι τίποτα δεν τέλειωσε και τίποτα δεν πάει χαμένο.

Οι χαλυβουργοί εκπλήρωσαν ένα μέρος του χρέους τους απέναντι στην τάξη τους. Μπήκαν μπροστά ανάμεσα στους πρωτοπόρους, χάραξαν με τον ηρωικό τους αγώνα το δρόμο πάνω στον οποίο πρέπει να βαδίσει η εργατιά. Δε θα απολογηθούν οι χαλυβουργοί για την έκβαση και το αποτέλεσμα αυτού του ηρωικού αγώνα. Δε θα απολογηθούν επειδή άντεξαν εννιά μήνες!!!

Να απολογηθούν όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες, οι εργατοσυνδικαλισταράδες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που πάνε στους χώρους δουλειάς τους και υπογράφουν μειώσεις μισθών, που χαμηλώνουν τον πήχη των απαιτήσεων και μοιράζουν αυταπάτες στην εργατιά ότι θα τους λύσουν τα προβλήματα δι' αντιπροσώπου, χωρίς τη συμμετοχή των εργατών.

Να απολογηθούν αυτοί που πάνε σε «ειρηνικούς κοινωνικούς διαλόγους» για να διασφαλίσουν θέσεις εργασίας με «όσο κι όσο» για ένα ξεροκόμματο.

Να απολογηθούν αυτοί που εντέχνως και επιμελώς μοιράζουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση στο λαό.

Να απολογηθούν, τέλος, αυτοί που δεν έκαναν τίποτα όταν τα ΜΑΤ χτυπούσαν τους εργάτες έξω από τη Χαλυβουργία κι εκείνοι παρακολουθούσαν από τα μπαλκόνια των εργοστασίων ή από τους καναπέδες των σπιτιών τους.

Οι «μηχανισμοί του Μάνεση» έριξαν τόνους λάσπης στον περήφανο αγώνα σας. Λάσπη που γύρισε πάνω τους και θα τους ακολουθεί για μια ζωή.

Φυσικά και δεν περιμέναμε να πουν την αλήθεια τα κανάλια και οι εφημερίδες τους γιατί ξέρουμε ποια είναι τα αφεντικά τους.

Οπως ξέρουμε και για την κατασκευαστική του μεγαλοκαναλάρχη που θα κάνει το λιμάνι της Χαλυβουργίας, που του «χάρισε» ένα βράδυ του Φλεβάρη ένας «έντιμος» υπουργός της «ανεξάρτητης κυβέρνησης» του κυρίου τραπεζίτη, γεγονός που δεν το γνώριζε κανένα μέλος της κυβέρνησης τότε (έτσι μας είπαν).

Ούτε φυσικά περιμέναμε από αυτούς που το «παίζουν» χορηγοί και προστάτες του φυσικού πλούτου και του περιβάλλοντος, που με εθελοντές καθαρίζουν βουνά, λαγκάδια, παραλίες, δρόμους, να πουν κάτι αυτοί οι κύριοι για τη ραδιενέργεια και τους καρκίνους που προκαλούνται στα «Νταχάου» του Μάνεση. Κουβέντα γι' αυτό το έγκλημα.

Οπως κουβέντα δεν ανοίγει για το ποιόν ορισμένων «τίμιων» απεργοσπαστών που έχουν «δικαίωμα στην εργασία» (έτσι το λένε τώρα). Μηχανισμός του Μάνεση και της τάξης του είναι κι αυτά τα «πατσαβούρια» που η μισή τους οικογένεια είναι στη φυλακή και η άλλη μισή οδεύει προς την πύλη του Κορυδαλλού.

Η «ψιλοαριστερίστικη» κυβέρνηση της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ μας είπε για το «ιερό δικαίωμα στη δουλειά».

Ποια η έγνοια τους και τα έργα τους για το «ιερό δικαίωμα στη δουλειά» του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων;

Ποια η έγνοια τους και τα έργα τους για το «ιερό δικαίωμα στη δουλειά» των 120 απολυμένων χαλυβουργών;

Μαζί με την κυβέρνηση και κάποιοι «αριστερούληδες» μας είπαν ότι «πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος».

Ποιος νόμος;

Αυτός που επιβάλλει εκ περιτροπής εργασία και μισθούς φιλοδώρημα; Αυτός που αφήνει ατιμώρητο τον εργοδότη όταν σκοτώνονται εργάτες; Αυτός που στερεί από την οικογένεια του εργαζόμενου και του άνεργου κάθε παροχή σε Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια;

Παράνομες είναι και οι απολύσεις εν μέσω απεργίας αλλά κανείς δε νοιάστηκε για την εφαρμογή αυτού του νόμου. Οι νόμοι τους και η δικαιοσύνη τους είναι ταξική και δεν έχουν τίποτα να περιμένουν απ' αυτούς οι εργάτες.

Απέναντι σ' αυτή τη σαπίλα αντιστάθηκαν οι χαλυβουργοί εννιά μήνες τώρα.

Αυτόν τον εχθρό πολέμησαν οι χαλυβουργοί.

Και βγήκαν νικητές!

Μόνο με το στρατό κατάφεραν να ανακόψουν την ηρωική πορεία των χαλυβουργών. Γιατί στρατός είναι αυτό που βρίσκεται εδώ και μια βδομάδα μέσα - έξω και γύρω από τη Χαλυβουργία.

Φοβούνται τους οργανωμένους εργάτες. Μας φοβήθηκαν και μας φοβούνται. Φοβούνται την ενότητα και την οργάνωση της εργατικής τάξης. Φοβούνται την αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε στους χαλυβουργούς, που εκφράστηκε και εκφράζεται με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο από το λαό και τους εργαζόμενους.

Φοβούνται την κοινωνική συμμαχία που συσπειρώνει και αντιστέκεται στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις του. Φοβούνται γιατί μέσα από τέτοιους ανιδιοτελείς αγώνες οι εργαζόμενοι αποκτούν ταξική συνείδηση, κατανοούν τη δύναμη που τους δίνει η ενότητα και η οργάνωση της τάξης τους. Βγάζουν πολιτικά συμπεράσματα και είναι σίγουροι πια ότι το δίκιο μας θα κριθεί μόνο στους ταξικούς αγώνες που έρχονται, πουθενά αλλού!

Η φλόγα που άναψαν οι χαλυβουργοί στην καρδιά της εργατικής τάξης δεν έσβησε, δεν μπορούν να την σβήσουν. Τρέφει την ταξική συνείδηση κάθε τίμιου εργάτη, ποτίζει το μυαλό, την ορμή και την επαναστατικότητα των παιδιών της εργατικής τάξης. Τρέφεται από την αδικία, από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, τρέφεται από το βάθεμα της κρίσης και τη φτωχοποίηση του λαού.

Αφήστε τους να νομίζουν πως κέρδισαν. Θα 'ρθει η ώρα που μ' ένα γνέψιμο θα γίνει πύρινη γροθιά που θα κάψει όχι μόνο τον Μάνεση αλλά όλη την τάξη τους και τους μηχανισμούς τους.

Δύναμή σας η ενότητα και η συσπείρωση

Συνάδελφοι,

Βγήκατε έξω με το κεφάλι ψηλά, ενωμένοι και συσπειρωμένοι και με την καθοδήγηση του ΔΣ του σωματείου σας.

Το ίδιο πρέπει να συνεχίσετε να κάνετε. Τίποτα δεν τέλειωσε, η μάχη συνεχίζεται και θα γίνεται πιο σκληρή μέσα στο χώρο του εργοστασίου. Τα χαρτιά που έχει αποσύρει προσωρινά ο Μάνεσης λόγω της απεργίας θα τα ξαναβάλει στο τραπέζι και τότε πρέπει να ξαναφανείτε δυνατοί.

Και η δύναμή σας είναι η ενότητα και η συσπείρωση με το σωματείο σας. Ενα σωματείο ταξικό που έχει δώσει διαπιστευτήρια όχι μόνο στους χαλυβουργούς αλλά σε όλη την εργατική τάξη.

Συνεχίστε να στηρίζετε το σωματείο σας, σας έχει ανάγκη κι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη το έχετε εσείς τώρα μέσα στο κάτεργο του Μάνεση.

Συνάδελφοι,

Ως γυναίκα απολυμένου χαλυβουργού, επιτρέψτε μου να εκφράσω την ιδιαίτερη περηφάνια μου που ο άντρας μου έχει τέτοιους συναδέλφους. Που στερήθηκαν το μεροκάματο για 272 μέρες για να έχουν δικαίωμα στην εργασία οι 120 απολυμένοι χαλυβουργοί συνάδελφοί τους. Αυτό δεν έχει προηγούμενο.

Ζήτω ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών!

Καλή δύναμη.

Συνάδελφοι, μέχρι τώρα βαδίσαμε με γνώμονα τη λογική, τις δυνάμεις τις δικές μας, την ενότητά μας και τη συσπείρωση γύρω από το ΔΣ του σωματείου μας.

Σας καλώ να κάνουμε το ίδιο και τώρα».