Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Ψηλά βουνά κι' απάτητα


Σαν σήμερα, στις 18 Νοέμβρη του 1985, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας. Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», το πήρε το 1925 όταν διασκεύασε και έπαιξε στο μπουζούκι του κάποια κομμάτια απ' την οπερέτα του  Κάλμαν «Η Μπαγιαντέρα». Την περίοδο της Κατοχής ο Μπαγιαντέρας έζησε μέσα στη φτώχεια, καθώς το πρωί πήγαινε στα συσσίτια για να εξασφαλίσει το γάλα των παιδιών του και τις νύχτες έπαιζε σε διάφορες ταβέρνες.
Λόγω αβιταμίνωσης τυφλώθηκε το 1941 και μάλιστα πάνω στο πάλκο, την ώρα που τραγουδούσε. Ο Μπαγιαντέρας έγραψε τραγούδια που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως τα «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Χατζηκυριάκειο», «Σα μαγεμένο το μυαλό μου» και πολλά άλλα.

 

3 σχόλια:

Μάκης είπε...

Οικοδόμε νάσαι καλά.
Ξέρεις να τιμάς έμπρακτα εκείνους που πραγματικά αξίζουν!
Μπράβο σου γιατί, πέραν της τιμής στη μνήμη του αείμνηστου Μπαγιαντέρα, τιμάς έμμεσα κι εμάς που γεννηθήκαμε στα βουνά και τάχουμε μέσα μας για πάντα μαζί με το παντοτινό μας συναίσθημα για λευτεριά που αυτά συμβολίζουν,
Νάσαι πάντα καλά,
Μάκης

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Οι ρεμπέτικες πενιές του μας κρατάνε συντροφιά στα λίγα καλά κουτούκια που απέμειναν...

Ανώνυμος είπε...

Αυθεντικές πενιές και λόγια με βαθύ συναίσθημα.
Αγαπητέ Οικοδόμε μας ταξίδεψες σε άλλες, πιο καθαρές τολμώ να πω, εποχές.

Με εκτίμηση,
Α.Τ.