«δεν υπάρχει πιο σταλινικό μπλοκ από το σημερινό μνημονιακό - μιντιακό...».
«νεοσταλινικές ύαινες...».
«ο ζαχαριαδισμός και ο σταλινισμός ήταν πολύ σκληρές καταστάσεις...».
Οι παραπάνω είναι ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που
χρησιμοποιήθηκαν στις εκατέρωθεν αντεγκλήσεις που έχουν αυτές τις μέρες
ΣΥΡΙΖΑ - «ΝΕΑ» και Μουλόπουλος - Τατσόπουλος. Η πρώτη φράση ανήκει στον Αλ. Τσίπρα, η δεύτερη στον αρθρογράφο των «ΝΕΩΝ», Ηλία Κανέλλη, η τρίτη στον Π. Σκουρλέτη και η τέταρτη στον Π. Τατσόπουλο. Σκοπίμως έχει αφαιρεθεί η συνέχεια της πρότασης. Δεν παίζει κανένα ρόλο.
Εκείνο που φαίνεται, παρά τις διαφορές, είναι η ενιαία γραμμή,
επιχειρηματολογία, συνθηματολογία, συμβολισμός, που επιλέγουν και οι
δυο, είτε υπηρετούν το σύστημα από την σκοπιά της δημοσιογραφίας, είτε
από αυτή της πολιτικής. Είτε πρόκειται για παραδοσιακούς υποστηρικτές
της πλουτοκρατίας, είτε για επίδοξους διαχειριστές των συμφερόντων της,
όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κοινή τους συνισταμένη είναι ο αντικομμουνισμός, η συκοφάντηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα,
του ηγέτη αυτής της οικοδόμησης. Άλλωστε, αυτή η κοινή συνισταμένη
αποτελεί ομολογημένη ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία όλοι οι
προαναφερόμενοι παίχτες του σόου, υπηρετούν με όλη τους την ψυχή.
Δε μας εκπλήσσει. Η επίθεση στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα,
το χτύπημα κάθε ριζοσπαστισμού πάει χέρι - χέρι με τη συκοφάντηση της
σοσιαλιστικής προοπτικής. Και αυτήν την επίθεση η αστική τάξη την
εξαπολύει με όλα τα μέσα που έχει στα χέρια της. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκάθαρα
διαλέξει στρατόπεδο εντάσσοντας τον εαυτό του σε αυτά τα «μέσα». Γι'
αυτό και ένα μέρος των εξετάσεων που δίνει στο σύστημα είναι και η χολή
που πρέπει να χύνει στην ΕΣΣΔ και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.
Όλα τα υπόλοιπα αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, όπως το να μιλάει
και ο Π. Τατσόπουλος για «τακτικές τύπου Ζαχαριάδη» ή να ισχυρίζεται ότι
δεν έχει το «σύνδρομο Πλουμπίδη». Όπως και το να λέει ο Αλ. Τσίπρας ότι
«το πιο σταλινικό μπλοκ είναι το μνημονιακό-μιντιακό που εκφράζεται
κατά κύριο λόγο το βράδυ από το "ΜΕΓΚΑ" και το πρωί από "ΤΑ ΝΕΑ"». Το να
θες να μιλήσεις για τη διαπλοκή μεγαλοεπιχειρηματιών των μίντια με την
εξουσία κ.λπ. και να τους ταυτίζεις με τον ...Στάλιν, είναι αποδεικτικό
πέρα από τον αντικομμουνισμό, δείγμα τουλάχιστον, γελοιότητας.
Υ.Γ. Προς Η. Κανέλλη των «ΝΕΩΝ»: Η μεγάλη αντιφασιστική νίκη δεν ήταν
έργο ενός ανθρώπου, αλλά των λαών. Αλλά κι ενός ανθρώπου να ήταν,
σίγουρα δεν ήταν μονόπρακτο του Ρούζβελτ, όπως ισχυρίζεστε. Με βάση,
λοιπόν, τα ιστορικά στοιχεία, τον αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο στη
μεγάλη αντιφασιστική νίκη έπαιξε ο λαός της Σοβιετικής Ένωσης που τότε
είχε ηγέτη τον Στάλιν. Για να σας αντιστρέψουμε, λοιπόν, την ανιστόρητη
τοποθέτησή σας: Ο άνθρωπος της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης αποκαλείται
από εσάς και τον ΣΥΡΙΖΑ ως «σφαγέας»; Αντικομμουνιστική τρικυμία σε ροζ
και μαύρες αποχρώσεις...
Κική Αλεξάνδρου
2 σχόλια:
Ο αντι-Σταλινισμός δεν είναι αντικομμουνισμός. Μάλιστα ο Σταλινισμός μπορεί να θεωρηθεί ως πρακτικά αντικομμουνιστικός, αφού η "δικτατορία του προλεταριάτου" μετατρέπεται σε απολυταρχία του Ενός Ηγέτη.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ο ...σύριζα οποιαδήποτε σχέση με τον κομμουνισμό...
/MrMoustache
@/MrMoustache:
Είναι πολλά αυτά που, σήμερα, με ευκολία περισσή «μπορούν» να «θεωρηθούν» από κάποιους ως «αντικομμουνισμός».
Είναι πολλά αυτά που στην ουσία τους είναι γνήσιος αντικομμουνισμός, ωμός και δηλητηριώδης, που πλασάρεται, και -σε ένα βαθμό- επιβάλλεται, κρυμμένος πίσω από «δημοκρατικά», «ανανεωτικά», «αριστερά» και άλλα φτιασίδια, για να γίνει πιο αποτελεσματικός.
Δημοσίευση σχολίου