Για τον απολογισμό της απεργίας στις 6 Νοέμβρη και τα επόμενα βήματα στη δράση του ταξικού κινήματος

Αυτές τις μέρες, βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση για τον απολογισμό της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 6 Νοέμβρη, στις Γενικές Συνελεύσεις και τα ΔΣ των συνδικάτων που πάλεψαν για να την οργανώσουν. Παράλληλα, αποφασίζονται τα επόμενα βήματα στη δράση των ταξικών συνδικάτων, με δεδομένα τα ανοιχτά μέτωπα που οξύνονται σε χώρους δουλειάς και κλάδους.
Για όλα αυτά και κυρίως για τις δυσκολίες και τα ζητήματα που ανέδειξε η μάχη της τελευταίας απεργίας, ο «Ριζοσπάστης» συζητάει με τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

***

-- Τι δυσκολίες ανέδειξε η προετοιμασία της απεργίας στις 6 Νοέμβρη;

-- Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι το ταξικό κίνημα κοιτάει κατάματα τις δυσκολίες που βρίσκουμε μπροστά μας, τις αδυναμίες που έχουμε στη δράση μας και βεβαίως δεν τις κρύβουμε. Ο στόχος μας είναι να τις συζητήσουμε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας για παραλείψεις που έχουμε. Ομως, δεν θα τις κάνουμε σημαία και δε θα κλειστούμε στο καβούκι μας. Δεν θα περιμένουμε πότε θα ξεπεραστούν για να συνεχίσουμε την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης.

Οι δυσκολίες θα αντιμετωπιστούν μαχητικά, γιατί θα διευρύνονται. Μέσα στη μάχη, στη σύγκρουση θα ξεπερνιούνται, γιατί το ταξικό κίνημα δεν σταματάει μπροστά σε αυτές και το έχει αποδείξει. Η προσπάθεια για το ξεπέρασμά τους θα είναι όφελος για τη συνέχεια.

Αυτή η κατεύθυνση πρέπει να αγκαλιάσει όλες τις δυνάμεις μας, όλα τα συνδικάτα, τις επιτροπές, να γίνει ολοκληρωμένη συζήτηση μαζί με τους εργαζόμενους σε κάθε εργασιακό χώρο. Θέλουμε να ταρακουνηθούν συνειδήσεις, να μην περνάει η μοιρολατρία, η λογική δεν γίνεται τίποτα. Αποτελεί στοιχείο της ανασύνταξης του κινήματος που το ΠΑΜΕ έχει θέσει ως στόχο.

Το λέμε αυτό γιατί θέλουμε οι εργαζόμενοι που είναι γύρω από τα σωματεία να πάρουν ευθύνη, να οργανωθούν καλύτερα για να προχωρήσει η συγκρότηση, η συσπείρωση δυνάμεων. Αυτή την ανάγκη ανέδειξε και η προετοιμασία της απεργίας, οι δυσκολίες και εμπόδια που συναντάμε στη δράση μας.

-- Μπορείτε να μας πείτε ορισμένα παραδείγματα;

-- Ενα πολύ σοβαρό εμπόδιο που θα εντείνεται το επόμενο διάστημα, είναι η εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Εχει πολλές πλευρές. Απειλές για απολύσεις, δεκάδες δικαστήρια στελεχών του ΠΑΜΕ, ΜΑΤ έξω από τις επιχειρήσεις, αξιοποίηση της ιδιωτικής ασφάλειας, απειλές ακόμα και για κλείσιμο επιχειρήσεων.

Ομως, τα επιχειρήματα που τρομοκρατούν τους εργαζόμενους με το πιστόλι της ανεργίας στον κρόταφο είναι πλέον καθημερινά. Για παράδειγμα, «δεχτείτε τις μειώσεις μισθών, για να αντέξουμε και να έχουμε ένα μισθό». «Μη ζητάτε πλέον, γιατί κινδυνεύουμε να κλείσουμε». 'Η το επιχείρημα «δεν βλέπετε τι γίνεται γύρω σας, εμείς ακόμα έχουμε δουλειά». 'Η ακόμη, «δεχτείτε να γίνουν κάποιες απολύσεις για να σωθούν οι υπόλοιποι». Αξιοποιούν επιχειρήματα, όπως «οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα, δεν είναι αναγκαίοι».

Ιδιαίτερα μαζική ήταν η συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη

Σε όλα αυτά και άλλα που κυκλοφορούν, απάντηση μπορεί να δώσει η συλλογική δράση, η οργάνωση, η συλλογική συζήτηση. Να μπαίνουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στη μάχη, να δυναμώνει η ενότητα των εργαζομένων με το πλαίσιο και το περιεχόμενο της πάλης του ταξικού κινήματος.

Μια ακόμα δυσκολία που βάζει εμπόδια στη δράση των συνδικάτων, των ίδιων των εργαζομένων, είναι το δόγμα «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης. Επιδιώκει να περάσει ο φόβος, να μην σηκώνει κεφάλι κανείς. Για παράδειγμα, τρομοκρατεί με το επιχείρημα ότι «αν δεν πάρουμε τις δόσεις, δεν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, δεν θα έχουμε τρόφιμα, φάρμακα. Γι' αυτό μην απεργείτε, μην διεκδικείτε». Με το επιχείρημα ότι «έρχεται η ανάπτυξη» προσπαθεί να καθησυχάσει την εργατική τάξη για να κάνει υπομονή ότι «θα διορθωθούν αδικίες, οι άνεργοι θα βρουν δουλειά, οι μισθοί θα επανέλθουν» κ.λπ.

Η κυβέρνηση, ήδη με τις δηλώσεις υπουργών, θέλει να αλλάξει το νόμο για τα συνδικάτα με στόχο να βάλει εμπόδια στην οργάνωση, στη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των εργαζομένων. Βέβαια, κυβέρνηση και εργοδοσία θέλουν συνδικάτα της ταξικής συνεργασίας, της λογικής ότι «εργαζόμενοι και αφεντικά όλοι μαζί για να σωθούμε».

-- Βλέπουμε όμως και χαμηλό ποσοστό συνδικαλισμένων εργαζομένων. 'Η, ακόμα, χαμηλή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, παρά τα οξυμένα προβλήματα...

Από την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα στις 6 Νοέμβρη

-- Πράγματι. Η χρόνια επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων έχουν συμβάλει στην απομαζικοποίηση των σωματείων, στην προσπάθεια του ταξικού κινήματος για την οργάνωση των εργαζομένων, στη συλλογική δράση. Αυτά εκφράστηκαν και στην απεργία της 6ης Νοέμβρη. Οι απολύσεις, η κινητικότητα, η διαθεσιμότητα στο Δημόσιο, τα διάφορα προγράμματα μέσω του ΟΑΕΔ, του ΕΣΠΑ, τα τρίωρα, τα τετράωρα, η μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο, σε πολλές περιπτώσεις έβαλαν φρένο στη συμμετοχή των εργαζομένων και στις διαθέσεις τους για συμμετοχή.

Σε ό,τι αφορά τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, δεν παραγνωρίζουμε, αντίθετα αναδεικνύουμε δυσκολίες, όπως η έλλειψη επαφής και στηριγμάτων των σωματείων στους χώρους δουλειάς και ιδιαίτερα στους επιχειρηματικούς ομίλους. 'Η, ακόμα, η έλλειψη σωματειακών επιτροπών που μπορούν να βάλουν σε κίνηση τους εργαζόμενους και να πάρουν την ευθύνη της οργάνωσης στα χέρια τους. Θα μπορούσαν περισσότεροι από αυτούς που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια να έχουν μαζευτεί για να συζητήσουν και να σχεδιάσουν την απεργία στον κλάδο, ή στην επιχείρηση.

Και σ' αυτή την κινητοποίηση υπήρξαν φαινόμενα πρόχειρης συνεδρίασης των ΔΣ των συνδικάτων, χωρίς σχεδιασμό και οργάνωση, όχι καλής προετοιμασίας των Γενικών Συνελεύσεων. Η παρουσία μας σε κάποιους χώρους δουλειάς δεν συνοδεύτηκε με συσκέψεις προετοιμασίας για να συζητηθούν και να εξοπλιστούν οι δυνάμεις με τα επιχειρήματα που χρειάζονται, παίρνοντας βέβαια υπόψη τα ζητήματα του κάθε κλάδου, να δούμε κατά επιχείρηση και κλάδο τι μέτρα πρέπει να παρθούν για την επιτυχία της απεργίας.

Η στάση των άλλων δυνάμεων

Από τη συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με τον Γ. Πέρρο

ΚΟΥΚΟΣ

-- Πώς αποτιμά το ΠΑΜΕ τη στάση των άλλων δυνάμεων σε σχέση με την απεργία;

-- Η στάση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, αλλά και Ομοσπονδιών και Συνδικάτων, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της «Αυτόνομης Παρέμβασης», βάζει σοβαρά εμπόδια στην οργάνωση των αγώνων. Να το πούμε καθαρά: Δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για την απεργία. Αντίθετα, την υπονόμευσαν. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά από χώρους δουλειάς. Αλλού μετέτρεψαν την 24ωρη απεργία σε στάση εργασίας, αλλού πήραν απόφαση για απεργοσπασία στη λογική ότι μόνο μια απεργία διαρκείας είναι απάντηση.

Οι δυνάμεις της «Αυτόνομης Παρέμβασης», των «Παρεμβάσεων», της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλουν να ξεχνούν τους αγώνες διαρκείας που οργάνωσαν οι εργαζόμενοι στη «Χαλυβουργία», στο ξενοδοχείο NOVOTEL, στην εταιρεία «Ανακύκλωση» στο Ηράκλειο της Κρήτης, στη PHONEMARKETING και αλλού, με μπροστάρηδες τα σωματεία τους. Ομως, εκεί δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τέτοιους αγώνες, στους οποίους το ΠΑΜΕ συνέβαλε καθοριστικά.

Συνδικάτα όπου είναι πλειοψηφία δεν πήραν καν απόφαση, δεν πραγματοποίησαν Γενικές Συνελεύσεις για να πουν γνώμη οι εργαζόμενοι, να αποφασίσουν. Συνδικάτα που έσπρωχναν τους εργαζόμενους να πάρουν άδειες, ρεπό. Οργανώσεις που έβγαλαν ανακοίνωση μια μέρα πριν την απεργία. Συνδικάτα που θεωρούσαν «πλεονασμό» να πάρουν απόφαση, αφού είχε πάρει απόφαση η Ομοσπονδία του χώρου. Τις επόμενες μέρες θα υπάρχει ανακοίνωση του ΠΑΜΕ με συγκεκριμένα παραδείγματα από τη στάση των δυνάμεων των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στο πλαίσιο της απεργίας.

Η στάση όλων αυτών, αλλά και των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβαδίζει με τον πυρήνα της πολιτικής τους. Δεν θέλουν τη σύγκρουση με την εργοδοσία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για παράδειγμα, στην ΕΥΔΑΠ, καθησυχάζουν τους εργαζόμενους ότι η ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί να περάσει και τους αποπροσανατολίζουν σπέρνοντας αυταπάτες ότι με τα δικαστήρια θα σταματήσουν την επίθεση της κυβέρνησης.

Στο χώρο του εμπορίου, τα συνδικάτα που ελέγχει η «Αυτόνομη Παρέμβαση» και κυρίως στα σούπερ μάρκετ, τα στελέχη της ούτε καν πλησιάζουν τις πόρτες τους. Κι αυτό επειδή είναι σε αγαστή συνεργασία με τους επιχειρηματίες, πράγμα που απέδειξε και η στάση τους για το ωράριο, τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, την Κυριακή αργία κ.λπ. Σ' αυτή τη γραμμή θέλουν να έχουν εγκλωβισμένους συνδικάτα και εργαζόμενους, για να περνάει η γραμμή του συμβιβασμού, της συναίνεσης, των «κοινωνικών διαλόγων».

-- Ποια μέτωπα πάλης ιεραρχεί το ΠΑΜΕ για το επόμενο διάστημα;

-- Τα ΔΣ των συνδικάτων πρέπει να κουβεντιάζουν τις εξελίξεις στον κλάδο τους και να τις μπολιάζουν με τις γενικές εξελίξεις. Η ενημέρωση και ο εξοπλισμός είναι σημαντικό καθήκον των συνδικαλιστικών στελεχών, των ΔΣ των σωματείων, των επιτροπών. Μπροστά μας έχουμε μέτωπα ανοιχτά και αγώνες σε εξέλιξη, σε κλάδους αλλά και σε εργοστάσια. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να δυναμώσουν, να ενισχυθούν, να εκφραστεί η αλληλεγγύη ακόμα περισσότερο.

Ενα από τα σημαντικά μέτωπα είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Η επίθεση εντείνεται με μειώσεις μισθών και υπογραφή ατομικών συμβάσεων. Για παράδειγμα, στην ΕΒΓΑ η εργοδοσία επιμένει στις μειώσεις και ο αγώνας των εργατών είναι σε εξέλιξη. Στο Φάρμακο η εργοδοσία αρνείται την υπογραφή σύμβασης, όπως και στον Τύπο - Χαρτί, στους λογιστές, στην κλωστοϋφαντουργία. Αλλού υπογράφουν, αλλά με μειώσεις μισθών πάνω από 10%.

Δεν πρέπει να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση υπογραφής ΣΣΕ. Ο κάθε κλάδος να ξεκινήσει συλλογικές διαδικασίες σε μια προσπάθεια να οργανωθεί η πάλη, παρά τα εμπόδια που μπαίνουν. Παράλληλα, δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια που ήδη γίνεται για τους χιλιάδες απλήρωτους και ανασφάλιστους εργαζόμενους.

Βασικό μέτωπο είναι το Ασφαλιστικό, όπου η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πάρει νέα μέτρα. Χρειάζεται να υπάρξει διαφώτιση στους τόπους δουλειάς, να οργανωθούν συζητήσεις και να παρθούν πρωτοβουλίες, συνδυασμένες με τα ιδιαίτερα ζητήματα του κάθε κλάδου. Να υπάρξει ενημέρωση για την κατάσταση στο ΙΚΑ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία. Να δένεται με την Υγεία και την Πρόνοια, όπου οι ανατροπές είναι μεγάλες, με κλεισίματα νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας κ.λπ.

Ενταση της δουλειάς χρειάζεται και για τους άνεργους, ιδιαίτερα τους νέους, οι οποίοι πλέον βρίσκονται μέσα σε κάθε λαϊκό σπίτι. Εδώ πρέπει να δυναμώσει η έκφραση αλληλεγγύης, με ευθύνη του κάθε κλάδου, του κάθε συνδικάτου, της λαϊκής επιτροπής.

Τα σωματεία να κάνουν μεγαλύτερη και καλύτερη προσπάθεια να έρθουν σε επαφή με τους άνεργους του κλάδου τους, να κινητοποιήσουν ανέργους, βάζοντας αιτήματα που τους καίνε, όπως για τα εισιτήρια, έκτακτο επίδομα και άλλα. Μπροστά στις γιορτές μπορούν να οργανώσουν εκδηλώσεις. Το ΠΑΜΕ, το επόμενο διάστημα, εκτός των άλλων, θα επιχειρήσει να κάνει και μια καλά οργανωμένη ημερίδα, να γίνει πιο καλή συζήτηση για την οργάνωση της δράσης, να υπάρξει ανταλλαγή πείρας.

Ανοιχτό μέτωπο είναι ακόμα το ζήτημα της Κυριακής αργίας. Τα συμπεράσματα από την απεργία στις 3 Νοέμβρη χρειάζεται να συζητηθούν, γιατί πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Η συζήτηση να γίνει και με τους αυτοαπασχολούμενους, με στόχο να καταληχθεί κοινή δράση. Ανοιχτά ζητήματα είναι ακόμη η φορολογία, οι πλειστηριασμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, που αφορούν όλη την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.

Τα βήματα από δω και πέρα

-- Ποια είναι τα επόμενα βήματα που σχεδιάζουν τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, μετά την απεργία;

-- Το κύριο και κεντρικό ζήτημα είναι να απλωθεί, να οργανωθεί η συζήτηση στους χώρους δουλειάς. Κατά κλάδο, κατά επιχείρηση. Για να βγουν συμπεράσματα από την απεργία στις 6 Νοέμβρη, που θα οδηγούν στη συνέχιση της δουλειάς, να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τα επόμενα βήματα του αγώνα. Να έρθει πείρα από τη δράση μας, από την προσπάθεια οργάνωσης, από την προπαγάνδα και πώς την δουλέψαμε.

Πρέπει να μας προβληματίσει πώς δουλεύουμε με πρωτοβουλία και πώς βάζουμε σε κίνηση δυνάμεις σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο. Πώς με τη δύναμη της οργάνωσης ξεπερνάμε δυσκολίες, εμπόδια, ανοίγουμε δρόμους. Να σκεφτούμε πώς βοηθάμε να παίρνονται πρωτοβουλίες, να καλλιεργούμε αυτό το πνεύμα και να ελέγχουμε στην πορεία τα βήματα που γίνονται.

Επόμενα, πρέπει τα ψηφοδέλτια, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο να συγκεντρωθούν και να συζητήσουν οργανωμένα. Οι επαφές μας με τους τόπους δουλειάς, με τις εργατικές γειτονιές να δυναμώσουν, γιατί κανείς δεν γνωρίζει ποιες θα είναι οι διαθέσεις των εργαζομένων αύριο. Οχι μόνο να τις παρακολουθούμε, αλλά κυρίως να επιδρούμε, να συμβάλλουμε για να ανεβαίνει, να αλλάζει η ψυχολογία των εργατών. Τα συνδικάτα, οι επιτροπές να μπουν μπροστά ακόμα πιο μαχητικά. Τα συνδικαλιστικά στελέχη να πρωτοστατήσουν και με το προσωπικό τους παράδειγμα.

Το κάλεσμα που έκανε η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ για την ανασύνταξη του κινήματος πρέπει να πάει παντού, να συζητηθεί. Γιατί εμείς θέλουμε το συνδικάτο, το ψηφοδέλτιο, η σωματειακή επιτροπή να είναι το στρατηγείο του αγώνα, της συσπείρωσης, του σχεδιασμού. Γιατί μας ενδιαφέρει να έρθουν στα συνδικάτα οι εργαζόμενοι, ό,τι θεό και να πιστεύουν. Να ζωντανέψουν τα σωματεία, να βρίσκουν οι εργαζόμενοι εκεί απαντήσεις στις αγωνίες που έχουν, να βοηθιούνται να γίνουν αυτοί οι οργανωτές, οι μαχητές στους χώρους που δουλεύουν. H εργατική τάξη να χρησιμοποιήσει το δικό της «όπλο», που είναι η οργάνωσή της. Να δυναμώσει η ευθύνη του ίδιου του κινήματος. Η γραμμή της ανυπακοής στην αντιλαϊκή πολιτική να αποκτά μαζικό, οργανωμένο και μόνιμο χαρακτήρα, για την ανατροπή της.

Η συζήτηση για τα αιτήματα, την αναγκαιότητα του αγώνα, της συσπείρωσης, της οργάνωσης να είναι καθημερινό και μόνιμο μέλημα. Πρωτοβουλίες να παίρνονται και να αναδεικνύονται τα καθημερινά προβλήματα που απασχολούν τον εργατόκοσμο. Γιατί έτσι θα σπάει η τρομοκρατία, ο φόβος. Γιατί έτσι μέσα στη μάχη, στην αντιπαράθεση, θα κρίνεται ποιος είναι ο φίλος και ποιος είναι ο αντίπαλος. Εκεί θα ξεκαθαρίζεται ποια γραμμή στο εργατικό κίνημα είναι αυτή που συμφέρει την εργατική τάξη. Δεν θα περνάνε τα διάφορα ιδεολογήματα για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων, οι διάφορες δήθεν αντικαπιταλιστικές κορόνες για την ΕΕ. Εκεί θα ξεκαθαρίζεται η ανάγκη άλλου δρόμου ανάπτυξης, άλλης πολιτικής, αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας.

-- Τι απαντάτε σ' αυτούς που καλούν το κίνημα να στοιχισθεί πίσω από τη μια ή την άλλη κυβέρνηση;

-- Στο κίνημα εντάσσονται και θα εντάσσονται συνεχώς νέες δυνάμεις με διαφορετικά επίπεδα συνείδησης, άπειρες, όμως με διάθεση για αγώνα. Εχουμε ευθύνη οι δυνάμεις αυτές να μην εγκλωβίζονται και να μην παρασύρονται από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού και τις πονηριές τους, να μην οδηγούνται στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία.

Με όχημα την κυβερνητική εναλλαγή, καλλιεργούν το σύνθημα «όλοι μαζί για μια κυβερνητική αλλαγή που θα απαλλάξει το λαό από την κρίση και την εξαθλίωση», όπως ισχυρίζονται, χωρίς να αμφισβητηθεί η κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην οικονομία. Να φύγει αυτή η κυβέρνηση και μετά βλέπουμε, κρύβοντας τι θα ακολουθήσει. Επιχειρείται μια μεγάλη εκστρατεία υποταγής των αγώνων και της λαϊκής δυσαρέσκειας σε μια καλύτερη διαχείριση της κρίσης. Εχουμε μεγάλη ευθύνη στις πλάτες μας για να καθοδηγήσουμε την εργατική τάξη να οργανώσει αγώνες με προοπτική.

Χ. Μ.

Ριζοσπάστης