Θα μπορούσε να είναι πετυχημένο ανέκδοτο. Δεν είναι: "Μαθήματα συνδικαλισμού και... διαδηλώσεων από τη ΓΣΕΕ"...

"―Πώς μπορεί να υψωθεί ένα πανό; ―Ποια είναι τα πιο έξυπνα συνθήματα;"

Με αυτά τα ερωτήματα ξεκινά το ρεπορτάζ της κας Κατερίνας Φάκα με τίτλο: "Μαθήματα συνδικαλισμού και... διαδηλώσεων από τη ΓΣΕΕ" στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα". Και για να μη κρατά τον αναγνώστη… σε αγωνία τον παραπέμπει στα "ταχύρρυθμα σεμινάρια εκμάθησης της συνδικαλιστικής “τέχνης” που διοργανώνει η ΓΣΕΕ" και  που σκοπό έχουν "την “ενδυνάμωση των εργαζομένων γυναικών καθώς και την ενίσχυση των δραστηριοτήτων τους”"…

"Το κουδούνι χτυπάει στις 4 το μεσημέρι. Γυναίκες από όλη την Ελλάδα πιάνουν μια θέση στο οβάλ γραφείο στον τρίτο όροφο κτιρίου της ΓΣΕΕ και παρακολουθούν με προσοχή το μάθημά τους. Κρατούν σημειώσεις, μιλούν για τις εργασιακά τους ζητήματα και ακούν τις συμβουλές της εκπαιδεύτριάς τους. Πρωταρχικός τους στόχος να βγαίνουν μπροστά στους αγώνες με πανό ή χωρίς, να διεκδικούν τα δικαιώματά τους υπό το πρίσμα της σημερινής, δυσμενούς για τις εργασιακές σχέσεις συγκυρίας και να κάνουν τον συνδικαλισμό πιο φιλικό… προς τις γυναίκες.

«Ο ρόλος της γυναίκας στο εργασιακό της περιβάλλον πρέπει να αναβαθμιστεί. Να καταλάβει θέσεις ευθύνης στα συνδικαλιστικά όργανα. Για να το καταφέρει αυτό επιβάλλεται να εκπαιδευτεί ώστε να εφοδιαστεί με τις απαιτούμενες τεχνικές δεξιότητες, να έχει αυτοπεποίθηση, να διεκδικεί, να διαπραγματεύεται. Για να διεκδικήσει πρέπει φυσικά να γνωρίζει τους νόμους και τα δικαιώματά της. Εμείς εδώ προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να ενδυναμώσουμε ψυχικά τις γυναίκες για να βγουν στους δρόμους, για να διαπραγματευτούν με τους εργοδότες τους. Θέλουμε να αποκτήσουν λόγο με τεκμηρίωση και να απεγκλωβιστούν από τον παλιό ξύλινο συνδικαλιστικό λόγο»", λέει στην εφημερίδα η οικονομολόγος και στέλεχος της Κεντρικής Δομής Ισότητας της ΓΣΕΕ κυρία Ζιζή Σαλίμπα.

Στη συνέχεια του ρεπορτάζ μιλούν συνδικαλίστριες που κάθισαν στα θρανία της ΓΣΕΕ:

«Τα συγκεκριμένα μαθήματα με βοήθησαν πολύ. Έμαθα τους νόμους και τα δικαιώματά μου. Να μην κάνω τη διαφορά από τους άντρες και να φωνάζω πιο δυνατά. Μιλάω με άλλες γυναίκες, συνεργαζόμαστε και στηρίζουμε η μία την άλλη. Πρόσφατα βγήκα στον δρόμο, στην πρώτη γραμμή. Οργανώνω τα πάντα. Από τα πανό μέχρι τα συνθήματα».

«Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει απαραίτητη η ενασχόληση με τον συνδικαλισμό. Χάνονται θέσεις εργασίας και καταπατούνται δικαιώματα. Ο συνδικαλισμός πρέπει να εξελιχθεί και να αποκτήσει δύναμη. Προσπαθώ να αφυπνίσω τους εργαζόμενους στο νησί μου γιατί μόνο έτσι θα μπορέσω να κοιτάω το παιδί μου στα μάτια ο οποίος μου ρίχνει ευθύνες για την σημερινή κατάσταση της χώρας».

«Ο συνδικαλισμός θέλει γερό στομάχι, δύναμη, υπομονή και πολύ διάβασμα. Αν δεν έχεις επαφή με την καθημερινότητα και δεν ενημερώνεσαι δεν μπορείς να συμμετέχεις ενεργά».

Το τι εννοεί η κυβερνητική-εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όταν λέει «σύγχρονος συνδικαλισμός» είναι γνωστό. Όπως επίσης ποιον συνδικαλισμό υπηρετεί μαχητικά και με συνέπεια, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, «κρίσης ή μνημονίων»: Τον συνδικαλισμό της υποταγής στους εκμεταλλευτές (βιομήχανους, εφοπλιστές, κατασκευαστικές εταιρίες, τραπεζίτες κλπ.) της εργατικής τάξης, της συνδιαλλαγής με τις κυβερνήσεις τους στο πέρασμα των αντεργατικών-αντιλαϊκών νόμων και μέτρων και της ανταλλαγής (των πολύτιμων στο σύστημα υπηρεσιών των στελεχών της)  με υπουργικούς θώκους και άλλα δημόσια αξιώματα. Απαξιώνοντας ταυτόχρονα στα μάτια των εργαζομένων και ολόκληρης της κοινωνίας τον ρόλο και την ταξική αποστολή του συνδικαλιστή, καλλιεργώντας την απογοήτευση, τη μιζέρια και τη μοιρολατρία, αυτογελοιοποιούμενοι όταν αναγκάζονται να πάρουν απόφαση για μια απεργία ή όταν ακυρώνουν μια συγκέντρωση λόγω… βροχής. Και δεν θα μας έκανε κιόλας καμιά εντύπωση αν μαθαίναμε πως τα «σεμινάρια» χρηματοδοτούνται από τίποτα «ξεχασμένα» κονδύλια της ΕΕ, ή και αν επιδοτούνται οι μαθητές-συνδικαλιστές που τα παρακολουθούν…

Και αυτά γιατί οι απόψεις μας για το τι έιναι συνδικαλισμός, ποιον υπηρετεί και υπέρ τίνος τα συμφέροντα μάχεται, απέχουν παρασάγγας από τις απόψεις των καλοθρεμμένων  καρεκλοκένταυρων της κυβερνητικής-εργοδοτικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, των θαμώνων στα σουαρέ του ΣΕΒ, των κολαούζων  των υπουργών και παρατρεχάμενων των σκοτεινών διαδρόμων της εξουσίας, της ψεύτικης αντπαράθεσης κυβέρνησης-αξιωματικής αντιπολίταυσης και της αποκρουστικής τηλεοπτικής προπαγάνδας. Οι πραγματικοί συνδικαλιστές δεν κρίνονται από το πως κρατάνε το ουίσκι τους στις δεξιώσεις ή ποζάρουν στις λαίφ στάιλ φωτογραφήσεις, απλά γιατί δεν έχουν καμιά δουλειά να βρίσκονται εκεί. Ούτε βέβαια από το... πώς κρατάνε το πανό, ή την ευρηματικότητα των συνθημάτων τους.

Οι πραγματικοί-ταξικοί συνδικαλιστές υπηρετούν ανυστερόβουλα τους εργάτες και παλεύουν για τους εργάτες. «Μορφώνονται» καθημερινά και σε βάθος χρόνου στο πεζοδρόμιο, στο κρύο, κάτω από τη βροχή και τον καυτό ήλιο, ανάμεσα στους συναδέλφους τους, στους τόπους δουλειάς, ανάμεσα στους άνεργους, στις γειτονιές, παντού όπου χτυπάει η καρδιά της εκμετάλλευσης και της αδικίας.  Διαπαιδαγωγούνται οι ίδιοι και διαπαιδαγωγούν τους εργάτες, οργανώνουν την πάλη της τάξης τους στην κατεύθυνση της ρήξης και  της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Μέχρι οι εργάτες να πάρουν στα χέρια τους αυτά που παράγουν, όσα αξίζουν και δικαιούνται. Αυτοί είναι οι  συνδικαλιστές της τάξης μας, έτσι γίνονται τα δικά μας «μαθήματα».   

Δευτέρα 25 Νοέμβρη 2013.