Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΚΑΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ


Μια φίλη στο Φ/Β σχολίαζε τα δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων  υπονοώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε προοπτική εκλογικής νίκης κλπ. Σε μια αποστροφή των σχολίων έγραψε και το εξής: «ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΣΤΟ 5% ΑΣ ΨΑΧΤΕΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ...»

Τι να πω; Φυσικά ας ψαχτεί η ηγεσία του. Πρέπει όμως και να ψαχτούν και αυτοί που το λένε. Έχουμε και λέμε. 

-Όταν το ΚΚΕ κατακεραύνωνε την Ενιαία Αγορά του 1992 τη Συνθήκη του Μάαστριχτ πήρε στις εκλογές του 1993 4,54%.
-Όταν κατακεραύνωνε την ΟΝΕ και την ευρωζώνη το 2000 πήρε 5,52% -Όταν τον Ιούνιο του 2012 αποκάλυπτε ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και όχι διαχειριστική, αποκαλύπτοντας και τι πορεία θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές (έπεσε μέσα 100%), έλαβε 4,50%.


(Α, μήπως θυμάστε ποιοι, εκτός της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, χλεύαζαν το ΚΚΕ ως άσχετο με την πραγματικότητα για τις παραπάνω θέσεις του;;;)


Τώρα τι ακριβώς να σχολιάσω;  Ότι σε πολύ κρίσιμα σημεία, όταν ο λαός έπρεπε ακριβώς να ψηφίσει την αλήθεια, κατανοώντας τους κινδύνους που έρχονται, κυριολεκτικά τιμωρούσε αυτόν που του τα έλεγε; Ξέρετε εκείνο το τραγούδι για τον εξάγγελο…


Καλυτέρα να μη τολμήσει να πει κανείς ότι το ΚΚΕ και στις τρεις αυτές περιπτώσεις δεν δικαιώθηκε από τα γεγονότα 100%. Καλύτερα να αφήσει τις θεωρίες περί ηγεσίας του ΚΚΕ. Πως  δηλαδή όταν οι εκλογές δεν είχαν τόσο καυτά θέματα έπαιρνε 7-8%;;; Ποιος έξυπνος κριτικός της ηγεσίας του ΚΚΕ θα μας το εξηγήσει για να το καταλάβουμε κι εμείς;;;


Το θέμα είναι πολύ απλό αλλά όταν ως όργανο ανάλυσης των ταξικών και πολιτικών συσχετισμών έχεις τις αστικές εκλογικές και δημοκοπικές θεωρίες, είναι εντελώς αδύνατο να το βρεις. Ποτέ δεν θα ανακαλύψεις γιατί παίρνει πχ η δεξιά που θα καρατομήσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα στις εκλογές του 2012 συνολικά 47,26% και μαζί με το ΠΑΣΌΚ που εξ ίσου καρατομεί τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα 59,54%!!!


Σας φαίνεται λίγο το 59,54% και το βγάζετε περισσότερο από το 26,89%; Ποιος από τους δύο έχει δίκαιο; Το 59,54% λη το 26,89%; Και μεταξύ όλων αυτών και του ΚΚΕ ποιος έχει δίκαιο; Μου το λέτε κι εμένα να πάω να κάνω κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ;


Όποιος τολμάει, ας κάνει εκλογικιστικη ανάλυση των παραπάνω για να γελάσουμε και να τινάξουμε στον αέρα τη θεωρία ότι, όποιος παίρνει πιο πολλούς ψήφους λέει την αλήθεια, έχει σωστή πολιτική και προπαντός έχει καλή ηγεσία και όχι «χαμένη στο διάστημα ή στο παρελθόν (!!!) όπως η ηγεσία του… ΚΚΕ με το 4,5% και όχι 5% που του δίνετε χαριστικά!


Πως λοιπόν ο καθένας εξετάζει τα εκλογικά αποτελέσματα και τις βασικές αιτίες τους; Κατά πόσο λαμβάνει υπόψη την ανεστραμμένη αντανάκλαση της ταξικής πραγματικότητας στη συνείδηση των ανθρώπων και κατ επέκταση στην πολιτική τους επιλογή;


Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ


Τέλος να θυμηθώ και πάλι τους δασκάλους της φυλακής και της εξορίας.


Σε μια διαμάχη μου με έναν μεγάλο σε ηλικία και θέση κομμουνιστή στα μικράτα μου στην εξορία, ένας κωλοπετσωμένος παλιός κομμουνιστής με πήρε από πλάι και μου είπε  τούτα τα σοφά λόγια: «Άκου μικρέ μου συναγωνιστή (τότε, πριν τη 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ, δεν φοριόταν το σύντροφε κυριαρχούσε ακόμη το «φίλε» και άντε το «συναγωνιστή» της ΕΔΑ),  καλά κάνεις και μάχεσαι για την αλήθεια. Η αλήθεια δεν έχει ούτε ηλικία, ούτε αξίωμα, ούτε ποσοστά».


Ελάφρυνε ψυχή μου τότε γιατί δεν μπορούσα να θεμελιώσω, πως εγώ ένα… «τσογλάνι» αμφισβητούσα την άποψη ενός παλιού που μου έλεγε το γνωστό και αφοριστικό «Είσαι μικρός και δεν ξέρεις…»
Αν κάποιος έχει αντίρρηση με τα λόγια που μου είπε, ας μας το πει.

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ
«Αν κάποιος ήθελε να διατυπώσει μια από τις πλέον σαφείς αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας δεν έχει παρά να μελετήσει την αντίφαση που παρουσιάζεται μεταξύ της πολιτικής συνείδησης και κατ’ ακολουθία εκλογικής επιλογής των λαϊκών στρωμάτων με την ταξική τους κατάταξη.
Μπορεί να μη φαίνεται δόκιμο να λέμε ότι ο λαός πράττει εκλογικά αντίθετα από τα βασικά συμφέροντά του αλλά τα αποτελέσματα των εκλογών στις αστικές δημοκρατίες αυτό επιβεβαιώνουν».
Για να το δείτε μπορείτε να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο και ύστερα κάνουμε συζήτηση.

http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2012/06/blog-post_18.html

6 σχόλια:

παρις καρ. είπε...

φιλε οικοδομε καλησπερα,

η διακαιωση ολων των θεσεων του κκε κανει ακομη πιο δυσκολη την απαντηση του γιατι ο κοσμος δεν στρεφεται σε αυτο ουσιαστικα και εκλογικα.νομιζω οτι πλεον πρεπει να γινει ουσιαστικος διαλογος στο εσωτερικο οχι τοσο του γιατι αλλα του πως θα πεισει τον κοσμο να συμμετεχει και να διαμορφωνει ο ιδιος την ζωη του.οι συνθηκες πλεον δυσκολες,υπεροπλια του αντιπαλου στο επικοινωνιακο επιπεδο,με πολλα μεσα που μεταδιδουν το ιδιο μυνημα η πολλα δηθεν διαφορετικα ακριβως για να μην γινεται κατανοητη η πραγματικοτητα αλλα και η λυση.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Πάρις,

αυτό είναι μια συζήτση που διαρκεί απο τη στιγμή που σχηματίσθηκαν οι κομμουνιστκές και εργατικές ενώσεις. Και πάντα έχει δύο πλευρές. Τον αντίπαλο και το εσωτερικό τους. Είναι πλήρως αλληλένδετα. Για να γίνει η παραμικρή ταξική μετακίνηση συσχετισμών θέλει πολλή δουλειά βάθους και δεν είναι απλώς ζήτημα καλής προπαγάνδας ή διαφώτισης. Είναι ζήτημα οργανωτικό και πρακτικό. Αν δεν βγει ο άλλος στον αγώνα και ψηφοφόρος να είναι δεν έχει κανένα νόημα. άρα το πρόβλημα είναι βαθύτερο για την εργατική τάξη. ο διάλογος είναι συνεχής αλλά και ο αντίπαλος ισχυρός είναι πάντα απέναντι. δεν νικιέται με λόγια ούτε με φιλικές κουβέντες τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

παρις καρ. είπε...

Symastev

Για να συμμετέχει κάποιος στον αγώνα θα πρέπει να πειστεί πως μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αλλάξει την ζωή του, ούτε με ανάθεση ούτε με ευχές ούτε με προσευχές ούτε με ΕΚΛΟΓΕΣ αλλάζει η ζωή μας.εκεί υπάρχει θέμα, στο πως θα πειστεί ο κόσμος αλλά και τι τρόποι δράσης θα πρέπει να επιλεχθουν που να εμπνέουν!

Οικοδόμος είπε...

Να καταθέσει και το ιστολόγιο την άποψή του:

Τι λέει ο symastev; "Για να γίνει η παραμικρή ταξική μετακίνηση συσχετισμών θέλει πολλή δουλειά βάθους και δεν είναι απλώς ζήτημα καλής προπαγάνδας ή διαφώτισης. Είναι ζήτημα οργανωτικό και πρακτικό. Αν δεν βγει ο άλλος στον αγώνα και ψηφοφόρος να είναι δεν έχει κανένα νόημα." Πολύ σωστά.

Τι λέει ο παρις καρ.; "Για να συμμετέχει κάποιος στον αγώνα θα πρέπει να πειστεί πως μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αλλάξει την ζωή του…". Έτσι είναι.

Με λίγα λόγια, αν επιτευχτεί το ένα τότε θα γίνει και το άλλο. Πρόκειται δηλαδή για τις δυο όψεις του ίδιου «νομίσματος», με το οποίο η εργατική τάξη μπορεί να ξοφλήσει μια για πάντα το «χρέος» της απέναντι στην εκμετάλλευση των καπιταλιστών και κυρίως στην ιστορική αποστολή της, που δεν είναι άλλη από το γκρέμισμα του σάπιου πια συστήματός τους, και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Για να γίνει η «ταξική μετακίνηση» χρειάζεται ο εργαζόμενος να αποχτήσει ταξική συνείδηση. Θα την αποχτήσει από μόνος του; Δεν είναι απίθανο, μα πάρα πολύ δύσκολο. Αυτή είναι «δουλειά» του κομμουνιστικού κόμματος, που πατώντας γερά στα στέρεα θεμέλια του μ/λ θα τον αφυπνήσει, θα τον οργανώσει, θα τον διαφωτίσει, θα τον καθοδηγήσει. Είναι «δουλειά» των κομμουνιστών, που καλούνται καθημερινά να ξεπερνούν τον εαυτό τους, έχοντας από τη μια να δίνουν μάχη με τις ελλείψεις-αδυναμίες τους και παράλληλα να πρωτοστατήσουν (στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνία) στην αφύπνιση, οργάνωση κλπ των εργαζομένων. Και αυτά σε ένα περιβάλλον όχι απλά εχθρικό, αλλά κυριολεκτικά στο πεδίο μιας φονικής μάχης, που ο πανίσχυρος (μα όχι ανίκητος) αντίπαλος είναι εξοπλισμένος με τα πιο βαριά όπλα (πχ μνημόνια εξαθλίωσης, φασισμός, θεωρία άκρων-αντικομμουνισμός, προπαγάνδα κλπ).

Το «πώς θα πεισθεί ο κόσμος» δεν είναι ερώτημα μόνο του Πάρις Καρ. Είναι αγωνία όλων όσων θέλουμε να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση και να ζήσουμε στην κοινωνία που δικαιούμαστε και μας αξίζει.

Δεν υπάρχει όμως καμιά κρυφή συνταγή και ψάχνουμε να την ανακαλύψουμε. Είναι σκληρή, μεθοδική και πολυεπίπεδη και σε βάθος χρόνου προσπάθεια. Είναι μάχη καθημερινή με τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μας. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Απαιτείται εκμετάλλευση στο μάξιμουμ των καλύτερων όπλων μας. Υπομονή και πίστη στο δίκιο του αγώνα αυτού. Με δυο λόγια απαιτείται υπεράνθρωπη προσπάθεια. Είμαι πεισμένος πως ο κυριότερος τρόπος για να εμπνεύσουν οι κομμουνιστές τις μάζες, εκτός από τα παραπάνω, είναι το παράδειγμα στάσης ζωής και δράσης του κάθε κομμουνιστή. Γιατί, μην το ξεχνάμε, το κόμμα δεν είναι κάτι απόμακρο και απρόσωπο. Πρώτα απ’ όλα είναι τα μέλη του.
Καλή δύναμη!

Antonxxx είπε...

Τωρα που επιβεβαιονονται καθημερινά οι θέσεις των κομμουνιστών θα πρέπει και η προπαγάνδα να γινει πιο "τσεκουρατη".

Γιατί ψηφίζει ο παλαιοπασοκος το ΣΥΡΙΖΑ;
Θα τους πεις λοιπόν, οτι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα σου πάρει το σπίτι.

Γιατί ψηφίζει τους ναζι ο νεοδημοκράτης;
Θα του πεις οτι και χωρις μετανάστες και με τους κομμουνιστές στις φυλακές, θα του κόψουν το ρεύμα....

Ανώνυμος είπε...

@ Antonxxx
Πολύ φοβάμαι ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Πολύ φοβάμαι ότι όλοι αυτοί που ψηφίζουν σύριζα ή τους ναζί ΞΕΡΟΥΝ ότι ούτε ο σύριζα θα τους κάνει καλύτερη τη ζωή ούτε οι ναζί. Απλώς πιάνονται απ' τα μαλλιά τους όπως οι πνιγμένοι γιατί φοβούνται τη φράση "ανατροπή του συστήματος" κι ό,τι αυτή μπορεί να σημαίνει.Δεν έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους κι ότι θα μπορέσουν να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν. Οπότε σου λένε "έστω κι αυτό το λίγο καλό είναι αφού δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα". Τελικά ίσως έχουμε να νικήσουμε τη "δειλία" του κόσμου κι όχι την επιγνωση του τι εστί Σύριζα ή ναζί ή όποιο άλλο "σωτήριο" σχήμα βγει μετά για να τα αντικαταστήσει.Τελικά πιστεύω ότι ο περισσότερος κόσμος προτιμά τον γνώριμο γκρεμό από τον άγνωστο δρόμο που δεν ξέρει πού θα τον βγάλει. Και γιατί αυτό το "καθίστε σπίτι σας κι εγώ θα σας τα λύσω όλα" ΒΟΛΕΥΕΙ και το μεγαλύτερο μέρος του λαού και του ηχει ωραία στα αυτιά του. Ασχέτως αν ξέρει ότι είναι ψέματα.

Σοφία