 |
| Ταγματασφαλήτες |
15 Σεπτέμβρη 1944. Έπειτα από 3ήμερο σκληρό αγώνα κατά των
ταγματασφαλιτών, οι δυνάμεις του 8ου και 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, μαζί
με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ Μεσσηνίας, απελευθερώνουν την κωμόπολη του
Μελιγαλά, στην οποία είχαν ταμπουρωθεί σχεδόν 1.000 ταγματασφαλίτες σε
μια ύστατη προσπάθεια να εμποδίσουν την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από
το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οι ταγματασφαλίτες είχαν συγκεντρωθεί στο Μελιγαλά από
διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας, ενώ στο διάβα τους είχαν προβεί σε
ανείπωτες λεηλασίες, βιασμούς και σφαγές (το τρομοκρατικό αυτό όργιο
συνεχίστηκε και στον ίδιο το Μελιγαλά).
Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου). Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Όταν ο ΕΛΑΣ έφτασε στο Μελιγαλά οι ταγματασφαλίτες αρνήθηκαν να παραδοθούν, σίγουροι για τα πλεονεκτήματα που τους προσέφεραν οι ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις της κωμόπολης, αλλά και ενθαρρυμένοι από τους Εγγλέζους (που τους χρειάζονταν για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να αποκαταστήσουν στην αστική εξουσία την «επόμενη μέρα» του πολέμου). Όπως αναφέρει ο γιατρός Στάθης Κανναβός, στις 14 Σεπτέμβρη «μια εγγλέζικη αποστολή έρχεται καταϊδρωμένη και ζητάει να περάσει στις γραμμές της εθνοπροδοσίας. Θα έπειθε, λέει, τους αλήτες να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση. Όταν το παράλλο πρωινό, αιχμάλωτοι πια του ΕΛΑΣ, οι διπλοπουλημένοι αυτοί στους ξένους επιδρομείς "εθνικόφρονες" ρωτήθηκαν γιατί έστω και την τελευταία στιγμή δε δέχτηκαν να σταματήσουν την αιματοχυσία, η απάντησή τους ήταν και πάλι αυτή του αναίσθητου, επαγγελματία προδότη: - Οι Εγγλέζοι μας πίεσαν να συνεχίσουμε...».
Μετά τη μάχη ο λαός της περιοχής ζητούσε με κάθε τρόπο να εκδικηθεί
τις εγκληματικές αυτές μορφές των ταγματασφαλιτών που είχαν διαπράξει
ανήκουστα κακουργήματα σε βάρος του. Μόνο έπειτα από την αποφασιστική
επέμβαση των καπεταναίων έγινε εφικτό να κατευναστεί η εκδικητική ορμή
λαού και ανταρτών.
Έκτοτε, οι διάφοροι νοσταλγοί των Ταγμάτων Ασφαλείας (βλ. χρυσαυγίτες
και όχι μόνο), με την ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου,
συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε
νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες».
3 σχόλια:
Tελικά μερικές φορές, όσο σκληρό κι αν φαίνεται αυτό, θα πρέπει να είσαι αμείλικτος με τους εχθρούς σου, όταν μάλιστα αυτοί είναι ναζί. Κακώς δείξαν επιείκεια οι καπεταναίοι στους ναζί ταγματαλήτες. Γνώμη μου πάντα.
Σοφία
«Από τους Γάλλους εκείνους που εγκληματικά ή με συκοφαντίες προκάλεσαν το θάνατο αγωνιστών της Αντίστασης σκοτώθηκαν χωρίς κανονική δίκη 10.842 άτομα. Μετά την απελευθέρωση 779 εκτελέστηκαν, ύστερα από παραπομπή σε δίκη σε τακτικά δικαστήρια ή τα στρατοδικεία. Αριθμός θλιβερός, αν και πολύ περιορισμένος είναι αλήθεια σε σχέση με τον αριθμό των εγκλημάτων που έγιναν και των τρομερών συνεπειών τους» (σελ. 625
(Σαρλ Ντε Γκωλ: Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος - Απομνημονεύματα 1940-1946
Εκδόσεις Γκοβόστη)
Απορώ εδώ και χρόνια, για ποιο λόγο όταν η συζήτηση φτάνει στο Μελιγαλά, δεν αναφέρεται το γεγονός της ομηρείας 200++ γυναικόπαιδων από ΕΑΜικές οικογένειες από τους τ/αλήτες, ήδη από τις προηγούμενες μέρες.
ΟΚ, όταν κάνουν την αφήγηση οι δεξιοί, λογικό είναι να το αποκρύπτουν αυτό το γεγονός. Εμείς οι υπόλοιποι επιβάλεται να τους το θυμίζουμε, έτσι είναι το σωστό.
Δείτε και:
Συζήτηση για τα γεγονότα στο Μελιγαλά το 1944, και περί "μαύρης βίας" VS "κόκκινης βίας"
http://xyzcontagion.wordpress.com/2012/09/20/syzitisi-meligalas-athens-voice/
Δημοσίευση σχολίου