Ιούνης
1985. Σε λίγες ώρες ξημερώνει και θα ανοίξουν οι κάλπες για τις βουλευτικές
εκλογές. Μετά από μια τελευταία εξόρμηση έξω από τα εκλογικά τμήματα διαλυόμαστε
για ύπνο. Πρέπει να ξυπνήσουμε πάλι αχάραγα. Ανεβαίνω στο διαμέρισμα του
δευτέρου ορόφου. Είμαι μούσκεμα από ιδρώτα και από την κόλλα της αφισοκόλλησης.
Μπαίνω στο δωμάτιό μου και ανοίγω την μπαλκονόπορτα. Ένα σιγανό δροσερό αεράκι τριγυρίζει στο
μπαλκόνι.
Σωριάζομαι, σκέτο πτώμα, στην καρέκλα και καρφώνω τα μάτια μου στο απέναντι διαμέρισμα. Από το φως της κολώνας του ηλεκτρικού διακρίνω καθαρά τη σειρά από γλάστρες που κρέμονται έξω από τα κάγκελα, προς τη μεριά του δρόμου. Έχει σβησμένα φώτα και τις μπαλκονόπορτες κλειστές. Με τα μάτια κάνω έναν τελευταίο γύρο στη γειτονιά που κοιμάται. Κοντεύει να με πάρει ο ύπνος.
Σωριάζομαι, σκέτο πτώμα, στην καρέκλα και καρφώνω τα μάτια μου στο απέναντι διαμέρισμα. Από το φως της κολώνας του ηλεκτρικού διακρίνω καθαρά τη σειρά από γλάστρες που κρέμονται έξω από τα κάγκελα, προς τη μεριά του δρόμου. Έχει σβησμένα φώτα και τις μπαλκονόπορτες κλειστές. Με τα μάτια κάνω έναν τελευταίο γύρο στη γειτονιά που κοιμάται. Κοντεύει να με πάρει ο ύπνος.
Το
κουρδιστό ξυπνητήρι ξεσηκώνει τον κόσμο. Μπαίνω βιαστικά στην κουζίνα να φτιάξω
καφέ. Τον αφήνω στο τραπεζάκι του μπαλκονιού, ανάβω το πρώτο μου τσιγάρο… και
ξαφνικά… νιώθω να γίνεται σεισμός! Ζαλίζομαι για μια στιγμή αλλά προλαβαίνω να
κάτσω στην καρέκλα. Με τα δυο μου χέρια τρίβω τα μάτια μου, ξανά και ξανά. Όχι, δεν κοιμάμαι. Όσο και να τρίβω τα μάτια μου βλέπω τις ίδιες πλαστικές
πράσινες και άσπρες σημαίες του ΠΑΣΟΚ, δεμένες κατά μήκος του κάγκελου του
μπαλκονιού, ανάμεσα στις κρεμαστές γλάστρες! Είναι δυνατόν; Γίνονται αυτά τα
πράγματα; Μέχρι που ξημέρωσε η Κυριακή των εκλογών, ο γείτονάς μας (ο οποίος,
ξέχασα να σας πω, εργαζόταν σε «υπηρεσία κοινής ωφέλειας») δεν περιοριζόταν στο να εκδηλώνει την
ιδεολογική προτίμησή του στο καφενείο, αλλά συμμετείχε δραστήρια (και αρκετές
φορές φανατικά) στην «Εθνική Παράταξη», πιο παλιά, και αργότερα στον τοπικό
σύνδεσμο του ΕΝΕΚ.
Το
ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο γείτονάς μας
«συν γυναιξί και τέκνοις» από τους πρώτους στα πανηγύρια, με τα –αναγκαία-
πλαστικά σημαιάκια και στα δυο χέρια. Τους επόμενους μήνες, τα ονόματα τριών
δημόσιων οργανισμών (οι δυο δεν υπάρχουν πια, και ο τρίτος βαδίζει προς την
πλήρη ιδιωτικοποίηση) μπλέκονταν με τα ονόματα των παιδιών του στα χείλη των
ανθρώπων της γειτονιάς. Η φάμπρικα των διορισμών στο δημόσιο, μέσω της περιβόητης «κλαδικής», βρισκόταν στο
ζενίθ της. Οι συνειδήσεις των ανθρώπων αλέθονταν στο μπλέντερ της «αλλαγής», και στον πολτό της «δικαίωσης του
αγώνα» χωρούσαν όλοι, ακόμα και οι «χρυσαυγίτες» της εποχής.
Η
δημόσια συμπεριφορά του γείτονά μας άλλαξε σε πολλά. Όχι όμως και ως προς τους
κομμουνιστές. Αυτοί παρέμεναν προδότες, συμμορίτες, μιάσματα,
συντηρούνταν με τα ρούβλια του Κρεμλίνου, υποκινούσαν τις απεργίες για να πάνε
κόντρα στην λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Στο
καφενείο, όταν δεν έπαιζε χαρτιά με τους
άλλους «πράσινους», μελετούσε τα άρθρα της «Αυριανής». Ήξερε με κάθε λεπτομέρεια
την προσωπική ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη, όπως σε ποια μαρίνα δένει το κότερο, το
γενεαλογικό δέντρο της γυναίκας του, τον ΑΦΜ των επιχειρήσεων του τριτοξάδερφου
της κουνιάδας του. Ήταν θαυμαστής του Κουτσόγιωργα και προσκυνούσε τον
Γιαννόπουλο. Ο γείτονάς μας κατόρθωνε να συνδυάζει τη σκληρή εργασία στην
υπηρεσία του με την πρέφα μετά ούζων πριν τη μία το μεσημέρι στο καφενείο και
ταυτόχρονα να κατηγορεί τους οικοδόμους πως
παίρνουν μεγάλο μεροκάματο. Όταν βγήκε
στη σύνταξη έμοιαζε τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερος. Στο μεταξύ τα παιδιά του
έφτιαξαν τις δικές τους οικογένειες, και τα εγγόνια του μεγάλωναν.
Όταν
ξέσπασε η «κρίση» ο γείτονάς μας συνιστούσε σε όλους ψυχραιμία και υπομονή. «Καναδυό
χρονάκια και τη σκαπουλάραμε», έλεγε. Στο πρώτο μνημόνιο έχασε τη μιλιά του. Μέχρι
που μια μέρα στο καφενείο κάποιος τον
άκουσε να μιλάει για κάποιους «προδότες». Άρχισε να νιώθει ευάλωτος. Μέσα του έβραζε. Τυλιγμένος
μέσα σε μια ελληνική σημαία βρέθηκε ανάμεσα στους αγαναχτισμένους της πλατείας
Συντάγματος. Μούντζωνε και ξαναμούτζωνε τους «300 προδότες», έπαιρνε μέτρα για τις θηλιές τους και έβριζε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς.
Το ένα του παιδί έμεινε χωρίς δουλειά, όταν ο οργανισμός που δούλευε έκλεισε. Έγιναν εκλογές, η
κυβέρνηση άλλαξε. Τα άλλα παιδιά του δεν τα φέρνουν βόλτα, οι υποχρεώσεις τους πνίγουν. Η
κυβέρνηση άλλαξε και πάλι. Όταν «έπεσε το μαύρο»
στην τηλεόραση μένει χωρίς δουλειά και το δεύτερο παιδί του. Πόσες
τρύπες να κλείσουν η σύνταξη η δική του και της γυναίκας του.
Σήμερα
ο γείτονάς μας δείχνει να ξαναγεννιέται. Αυτός που κάποτε «άγγιξε το πέτο του
Αντρέα», που «έσφιξε το χέρι του Σημίτη», αυτός που «έραινε με γαρίφαλα τις
ζεϊμπεκιές του Άκη», που κατάφερε και «φίλησε τον Γιωργάκη» και ψήφισε
Βενιζέλο για να «βγάλει το κίνημα από την κρίση», βρίσκει ξανά την χαμένη αρχοντιά και το κιμπαριλίκι του. Ρίχνει
ανάθεμα στους «ξένους», τους «άπλυτους λαθρομετανάστες που κλέβουν τη δουλειά
από τα παιδιά του». Βρίζει την τρόικα, τα μνημόνια, τον ΓΑΠ που «τους άνοιξε
την πόρτα», τον προδότη Βενιζέλο και τον καθεστωτικό Σαμαρά. Ερεθίζεται όταν
ακούει τη λέξη «απεργία» και ονειρεύεται «μακρονήσια» όταν βλέπει κομμουνιστή.
Δεν
βρίζει πια και τους «300». Τις
προάλλες στην πλατεία κουβαλούσε μια σακούλα με τρόφιμα, που μοίραζαν κάποια παιδιά που φορούσαν μαύρα. Μια άλλη φορά τον είδαν στη συγκέντρωση της χρυσής αυγής. Κάποιοι είπαν πως μίλησε
κιόλας. Ο γείτονάς μας γουστάρει τρελά τον Κασιδιάρη αλλά τον μπερδεύει κι εκείνος ο χοντρός σύμβουλος του Σαμαρά όταν τάζει νέο Γράμμο στα κομμούνια. Εκθειάζει
την ευφράδεια του Καιάδα αλλά δεν καταλαβαίνει γιατί ο Άδωνις κι ο Μάκης είναι
σε άλλο κόμμα. Και με τις «απορίες» του όμως, ο γείτονάς μας δεν χάνει την
πίστη του στην πατρίδα. Προέχει η αγάπη του για την πατρίδα. Γιατί η πατρίδα
είναι μια και πάνω απ’ όλα. Και τώρα που η «πατρίδα» κινδυνεύει δεν το πολυσκέφτηκε.
Επέστρεψε σ’ αυτούς που ξέρουν να υπερασπίζονται την «πατρίδα» κάθε φορά που κινδυνεύει. Και η «πατρίδα»
κάθε φορά τους ευχαριστεί γι’ αυτό και τους ανταμείβει.
Δευτέρα
1 Ιούλη 2013.
21 σχόλια:
Ανατριχιαστική η εξιστόρηση, πάνω απ' όλα γιατί ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, όχι μιας μεμονωμένης περίπτωσης, αλλά χιλιάδων...
TO AΦIEPΩNO ΣTON EAYTO MOY !!
ΦΩTIEΣ ΦΩTIEΣ MEΣ ΣTA ΦYΛΛA THΣ KAPΔIAΣ ΠONAΣ ΠONAΣ KANAKAPI MOY !! ΦΩTIEΣ ΦΩTIEΣ ΓIATI ΞEPEIΣ NA MIΛAΣ ΠONAΣ ΠONAΣ ΠAΛΛHKAPI MOY !! ΣE ΠHΓENOYN ΓIA TAΞIΔI TO KAPABI BOYΛIAΞE, ΣE ΠHΓENOYN ΣTA ΠEΛAΓOI KAI H ΘAΛΛAΣΣA MAPAΘEIKE (.. AΠO TO MAZOYT !!)
Η ακτινογραφία του έλληνα που δυστυχώς έτσι ξεκίνησε το 81, το 89 ήταν ήδη μέσα στην σαπίλα και τώρα που έχει αρχίσει η αποσύνθεση το πασοκοζομπι έχει μολύνει τα πάντα. Βγήκαν και τα ΝΔβαμπίρ με τα τσιράκια τους τα ΧΑορκ και όπως λέει και ο naphta είναι πολλοί..οι νεκροζώντανοι.
Δεν χωράει σχόλιο. Τα είπες όλα!
Δειτε τον ζωντανό!
Μια[;] αληθινη ιστορια...
εκεί φωλιάζανε πάντα τα χρυσαύγουλα(εννοώ όχι απόλυτα τα ξυρισμένα κεφάλια ,αλλά οι κάθε λογής φασίζουσες λογικές)στα κόμματα εξουσίας.
που αλλού άλλωστε,απλά τώρα, με την κρίση του πολιτικού αστικού συστήματος αποκαλύπτονται
spiral architect
Έλλεος, θα ξεράσω πρωινιάτικα.
Μια που θυμήθηκες τις εκλογές του '85 σύντροφε, ας θυμηθούμε επίσης πως ήταν ουσιαστικά η επισημοποίηση της ολοσχερούς στροφής του ΠΑΣΟΚ στον αυριανισμό (που γκρέμισε τον Καραμανλισμό κτλ. κτλ.) Ας θυμηθούμε τις κοκκινοπράσινες σημαίες έμπνευσης Λαλιώτη που κατέκλυζαν τις συγκεντρώσεις με την Κάρμινα Μπουράνα, ας θυμηθούμε τις ανυπόγραφες αφίσες με τα κόκκινα γράμματα και το σύνθημα "Ξανά το λάθος: Τι Πλαστήρας Τι Παπάγος ε όχι!" που τις κολλούσαν παντού οι πασόκοι, ας θυμηθούμε τους αντιστασιακούς που δίναμε Ριζοσπάστη και με κατεβασμένο το κεφάλι ή όχι μας έλεγαν ότι θα ψηφίσουν "Αντρέα", ας θυμηθούμε τα κνιτάκια που έρχονταν να ζητήσουν διαγραφή γιατί προσλήφθηκαν στην τάδε τραπεζα. Αλλά - ειδικά για τους όψιμους νοσταλγούς του ΚΚΕ της δεκαετίας του '80- ας θυμηθούμε και τα αχτίφ που γινόντουσαν στις αρχές του '85 όπου η ενημέρωση από το Κόμμα ήταν ότι περιμέναμε μεγάλες ανατροπές λόγω της επικείμενης ψήφισης του Καραμανλή για Πρόεδρο από το ΠΑΣΟΚ, κι ότι θα γινόταν διάσπαση και θα φτιαχνόταν το μέτωπο για την πραγματική αλλαγή, ας θυμηθούμε την πανσπουδαστική που αναρτούσε πανώ στις σχολές "Στις 15 του Μάρτη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψηφίζουν Καραμανλή για Πρόεδρο, στις εικοσιτόσες απαντάμε: ψηφίζουμε ΠΣΚ" κι έτρεχαν άρον άρον να τα κατεβάσουν όταν προτάθηκε ο Σαρτζετάκης... Ας θυμόμαστε το άθλιο παρελθόν, τις απαρχές του σημερινού άθλιου φασιστικού παρόντος, για να εκτιμούμε το βάθος του εκφυλισμού που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αλλά και για να εκτιμούμε τα βήματα που έχουμε κάνει από τότε και για να κάνουμε φυσικά κι άλλα...
σας χαιρετώ
Νίκος Ζ.
Αγαπημένε μου Οικοδόμε, ελπίζω αρχικώς να είσαι καλά.
Η μετακίνηση των ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα δυστυχώς δεν σβήνει κάποια "χαρακτηριστικά".
Πολλοί ψηφοφόροι του πασοκ μετακινήθηκαν στο σύριζα. Πολλοί ξινίστηκαν με αυτό. Πως αλλιώς θα γινόταν όμως; Θα φτιάχναμε νέους ψηφοφόρους, άσπιλους και χωρίς παρελθόν; Θεωρείς αν κάποια μεγάλη μέρα ο κόσμος καταλάβει τι του γίνετε και μετακινηθεί στο κκε θα αλλάξει κάτι στην κοινωνία μας; Πως; Εφόσον το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου έχει ζήσει μια ιστορία σαν αυτή που περιγράφεις; άλλοι λίγο, άλλοι πολύ.
Θέλω να πω δλδ ότι μήπως τελικά δεν είναι θέμα πολιτικής αλλά κοινωνίας. Γιατί αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία.
Και κάποιος άλλος θα ρωτήσει. Ποια είναι η διαφορά να κολλάς αφίσες για το κκε από το να κολλάς για το πασοκ; Για κάποιους είναι το ιδιο.
Για μένα δεν είναι το ιδιο αλλά δεν αποδέχομαι ούτε το ένα ούτε το άλλο (για διαφορετικούς λόγους επίσης)
Συγνώμη για την πολυλογία.
Καλημέρα και πολλά φιλιά.
Πολύ ενδιαφέρον!
Η προσωποπαγής, αυστηρά ιεραρχική εξουσία, μπορεί να έχει πολλά κοινά ανάμεσα στις διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες - ειδικά αν φλερτάρουν με την εξουσία.
Ο Α.Παπανδρέου από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο ΠΑΚ, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να "κόβει κεφάλια", αφήνοντας μόνο υποτακτικούς και γλύφτες. Και οι ψηφοφόροι του δε θα μπορούσαν παρά να περιμένουν να γίνουν χειροκροτητές του επόμενου "μεγάλου σωτήρα"..και του μεθεπόμενου - "όμορφα και τακτικά, πάω με κείνον που νικά"...
Κι έτσι, φτάσαμε στο ντροπιαστικό σημείο να εκλέγονται απροκάλυπτοι νεοναζί...
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας.
Καλή δύναμη!
@Νικος Ζαρταμόπουλος:
Ανέσυρες στη μνήμη μου πρόσωπα (όχι αυτούς που αναφέρεις που όλοι, οι λίγο μεγαλύτεροι, γνωρίζουμε)περιστατικά και καταστάσεις.
@Μαρία Νι:
Σε αυτή την κοινωνία ζούμε, αυτή παλεύουμε να αλλάξουμε. Και θα γίνει όταν αυτοί που θα αποφασίσουν να το κάνουν, το πιστέψουν, γίνουν περισσότεροι και αποφασίσουν να το αναλάβουν οι ίδιοι και όχι να το αναθέσουν σε "σωτήρες". Θα τα καταφέρουν αφού πρώτα μπορέσουν να αλλάξουν οι ίδιοι. Να απαλλαγούν δηλαδή από τις κάθε λογής αδυναμίες που τους κρατάνε υποταγμένους.
@Robopsychologist:
Συμφωνώ.
Ρε σύντροφοι τι μου θυμίζετε.
Ότι ήμουν εγώ που ενώ είχα κρεμάσει το πανώ που αναφέρει παραπάνω ο Νίκος Ζ. και ότι ήμουν πάλι εγώ που σκαρφάλωνα για να το κατεβάσω ;
Για τους νεότερους (χωρίς δασκαλίστικη πρόθεση) να πω μόνο ότι ξαναδιαβάζοντας ή αναθυμόμενος γεγονότα της περιόδου, με πιάνει μια πραγματική ανατριχίλα, για το γεγονός ότι το Κόμμα περνώντας από τις συμπληγάδες της ..νης δεκαετίας του '80 μπόρεσε και στάθηκε όρθιο την κρίσιμη στιγμή όταν όλοι γύρω πέφτανε.
Ήταν τόσο γερές οι ρίζες του δέντρου που το τσουνάμι των ανατροπών δεν το λύγισε καθόλου...
http://www.youtube.com/watch?v=YQi5YPiBPsY
Ο καθένας μας έχει-ξέρει έναν ,δυο γείτονες , γνωστούς , συγχωριανούς σαν αυτόν που αναφέρεται στην ανάρτηση. Είναι οι κυρ Παντελήδες, άνθρωποι της κουρτίνας- έτσι τους αποκαλούσε ο πατέρας μου-άνθρωποι που έγλυφαν και φιλούσαν κατουρημένες ποδιές μπας και βολέψουν το τομάρι τους.Απλά η σημερινή κατάσταση τους οδήγησε να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι και να επιστρέψουν στο φασιστικό λίκνο που τους βαυκάλιζε...
Γιάγκος
Οικοδόμε,
Αν και διάβασα το διήγημά σου δευτερόλεπτα μετά την ανάρτησή του, δεν σου ’γραψα αμέσως, επειδή παλιότερα είχαμε μιαν «αψιμαχία» και φοβήθηκα μη και με παρεξηγήσεις.
Το διήγημά σου εκτός του είναι ωραίο, έχει και ιστορική σημασία και καλό θα ήταν να διαδοθεί και να δημοσιευθεί πέραν του διαδικτύου και στον τύπο.
Σε συγχαίρω και σου σφίγγω νοητά το χέρι,
Γνώστης προσώπων και πραγμάτων
@Γνώστης προσώπων και πραγμάτων:
Ευχαριστώ πολύ.
Για μένα δεν υπάρχει καμιά παρεξήγηση.
Καλή δύναμη!
Τι σπιρτο είσαι ρε οικοδόμε. Έχει κάνει καί άλλους οι μανα σου σαν και εσενα; Να σας χαίρεται. Θα σου απαντουσα, αλλά σου έχουν ήδη απαντήσει εδώ
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4094.html
Αντε, καλό ληθαργο. Φτιάξτε και έναν σύλλογο Αμοιβαίας αλληλοεκτίμησης και θαυμασμου και μην ασχοληθείτε γιατί την κάνουν απο το κομμα σας οι περισσότεροι.
Νανι νανι
ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΠΟΥ ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΤΑ "ΛΑΘΗ" ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ.....
Αγαπητέ διαχειριστή-ά ,το πρόβλημα της χώρας ή μάλλον του ΈΘΝΟΥΣ δεν είναι ο παρτάκιας Έλλην,γιατί πάνω-κάτω όλοι έτσι είμαστε.Η απόδειξη βρίσκεται και σε δεξιούς Δήμους αλλά και αριστερούς. Το θέμα είναι να γνωρίζουμε ιστορία(πολύ καλά) και όταν μας κολλούν αφίσα την 28η, τον ΑΡΗ δίπλα στο Ζαχαριάδη να τους φτύνουμε,ή όταν ο σατανιστής ναζί έχει εικόνα της Παναγίας να του χώνουμε ένα κερί ξέρετε που,δηλαδή να έχουμε σωστή κρίση.Η μασωνία για τους στρατευμένους αριστερούς δεν υπάρχει,ούτε ο σκοτεινός ρόλος συγκεκριμένης φυλής με τους λακέδες της. Καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας και δούμε αλλιώς τον κόσμο, χωρίς τις ταμπέλες και τον προγραμματισμό που μας επέβαλλαν όλοι οι μηχανισμοί προπαγάνδας(συμπεριλαμβάνω τους κομματικούς).Για τα υπόλοιπα ,δηλαδή άξια ιδεολογία και ηγεσία θα βρεθεί.
χιλιοειπομενες παπρολογιες απο φαντασιοπληκτο που τον εχει κτυπησει η ανοια στον εγκεφαλο!!!!!
Διδακτικη ιστορια,και ειναι αυτο που κανει την ΧΑ εξοργιστικη.Δεν ειναι το κομμα που επιλεγουν οι ''αποκλεισμενοι απο το συστημα'' οπως θελουν να λενε τα καναλια,αλλα αυτο που επιλεγουν οσοι εγλυφαν τοσα χρονια το χερι της εξουσιας και τωρα θελουν να το δαγκωσουν.
Τετοιοι ειμαστε,ακομα και μαχαιροβγαλτες ψηφιζουν πολλοι απο μας,για να σωσουν-νομιζουν-το τομαρι τους.
Παπουτσωμενος Γατος
Σήμερα έγινε προπηλακισμός εναντίον του υποψηφίου δημάρχου της Λαϊκής Συσπείρωσης στους Αγιους Αναργύρους και στο Καματερό κ. Κατσαντώνη από ομάδα χρυσαυγιτών. Και πρώην αυριανιστών θα πω εγώ.
Δημοσίευση σχολίου