Στο διαδίκτυο αλιεύσαμε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση για τον Κώστα Βάρναλη. Ενδιαφέρουσα για το φωτογραφικό υλικό που τη συνοδεύει και τη συνέντευξη της Ελλης Αλεξίου, στον Μάνο Χωριανόπουλο το Μάιο του 1982, οπου ανάμεσα στα άλλα υπάρχει και το εξής απόσπασμα:
Κάποτε επί χούντας -θυμόταν η Ελλη Αλεξίου-
τον είχαν καλέσει στην Αστυνομία. Κι η πρώτη ερώτηση στην εξέταση που του
έκαναν ήταν: «Πού διαμένετε;». Και η απάντηση: «Αφού δεν ξέρετε, πώς ήρθατε και
με βρήκατε;». Κι όταν πάλι -σε παρόμοια περίπτωση- είχε ερωτηθεί: «Ποιο είναι
το πολιτικό σας πιστεύω;» ο Βάρναλης δεν δίστασε -δεν δίστασε ποτέ- κι είπε:
«Πολύ ανιαροί είσθε. Ολο τα ίδια ρωτάτε. Σας
το 'πα μια φορά και φθάνει: είμαι κομμουνιστής».
Ο
Μάνος Χωριανόπουλος που υπογράφει το κείμενο ήταν δημοσιογράφος
(1925-2007). Στο κείμενό του επαναλαμβάνει μια κρίση η οπαία αδικεί το
έργο του Βάρναλη. «Ομως, ο
προικισμένος συγγραφέας πολλές φορές δεν καταφέρνει να αποφύγει τη
νοθεία του
καθαρού ανεπηρέαστου λόγου -που γίνεται προφανώς ενσυνείδητα- για
εξυπηρέτηση
των σκοπών του ιδεολογικού του φρονήματος». Παραλλαγή αυτής της άποψης
θα
συναντήσουμε και σε άλλες αναφορές στο διαδίκτυο, σε βιβλία ή ακόμη και
σε
τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ.
Καλός
ποιητής ο Βάρναλης αλλά είχε τρία μειονεκτήματα
1. Υπερβολική
αισιοδοξία το έργο του (και όταν λέει υπερβολική αισιοδοξία εννοεί την πίστη
του για τη νίκη του λαού)
2. Σχηματική
ιδεολογικά η γραμμή του, μία πάλη του καλού και του κακού. Δεν είναι καθόλου
σχηματική. Είναι η πάλη ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο και αυτούς
που τον καρπώνονται.
3. Και
υπερβολικό το ιδεολογικό φορτίο του έργο του. Εδώ το πλεονέκτημα μετατρέπεται
σε μειονέκτημα. Μα αυτή είναι και η αξία του έργου του Βάρναλη. Οι επαναστατικές
του ιδέες.
Ουσιαστικά
τα πλεονεκτήματα μετατρέπονται σε μειονεκτήματα.
Την εν
λόγω ανάρτηση μπορούμε να τη διαβάσουμε στο blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου