Τα περί «ηγεμονίας της Αριστεράς» και ο φόβος για την πραγματική εργατική εξουσία

«Η δημοσιονομική κρίση οφείλεται στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς (...) Η πολιτική έκφραση αυτής της ηγεμονίας υπήρξε το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80». Αυτό επανέλαβε ο Μ. Βορίδης με συνέντευξή του στο «Βήμα», επιδιώκοντας να πείσει ότι το μοντέλο της διαχείρισης που κυριάρχησε στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά, κύρια από το ΠΑΣΟΚ, οδήγησε σε στρεβλώσεις την καπιταλιστική ανάπτυξη και προκάλεσε τη σημερινή κρίση. Σ' αυτή την κατεύθυνση, μάλιστα, ο Μ. Βορίδης αναφέρει ότι «πρέπει να γίνει μια συζήτηση για την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, για τη στάση τους απέναντι στην επιχειρηματικότητα, τη φορολογία, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις». Αφού, λοιπόν, ο βουλευτής της ΝΔ τσουβαλιάζει στην «αριστερά» όλα τα άλλα κόμματα, από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ, τα οποία αυθαίρετα ταυτίζει με την υπεράσπιση γενικά του κράτους σε βάρος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σπεύδει να ξεκαθαρίσει στην ίδια συνέντευξη ότι η παρέμβασή του δεν αφορούσε στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, «το οποίο έχει τηρήσει σε πάρα πολλά θέματα μια συγκροτημένη και υπεύθυνη στάση»!

Εδώ ακριβώς είναι και το «ζουμί» της παρέμβασης Βορίδη, ο οποίος εκφράζει συνολικά τη στρατηγική της άρχουσας τάξης. Με το κεφάλαιο να απαιτεί σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, ακόμα φτηνότερα εργατικά χέρια και χαμηλότερους φόρους στα κέρδη του, ο Μ. Βορίδης ζητάει να ανοίξει η συζήτηση για την καθυστέρηση στην επιβολή των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων και της φορολογίας. Αντιπαραβάλλει την «επιχειρηματικότητα» στον «κρατισμό», για να ισχυριστεί ότι η ύπαρξη κρατικών επιχειρήσεων προκάλεσε στρεβλώσεις στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τη σημερινή κρίση, προκειμένου να εξασφαλίσει τη λαϊκή συναίνεση για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ώστε να δοθεί νέος ζωτικός χώρος στο κεφάλαιο, συγκαλύπτοντας ότι οι κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις σε κάποιες περιόδους εξέλιξης του καπιταλισμού, πάλι στην κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών συνέβαλαν και μάλιστα αποφασιστικά. 

Ο Μ. Βορίδης αλλά και οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, πριν και μετά τη μεταπολίτευση, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές ιστορικές καταβολές τους, υπηρέτησαν και υπηρετούν διαχρονικά την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική, προασπίζοντας τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Σήμερα, ο Μ. Βορίδης, σε ρόλο λαγού του συστήματος, ζητά να ανοίξει μια «ιδεολογική μάχη» για την «ανατροπή της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς» που στοχεύει στη χειραγώγηση του λαού και του κινήματος στη λογική του μονόδρομου, σε ό,τι αφορά στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο ότι στη συνέντευξή του ο Μ. Βορίδης αναφέρει: «Μετά τη νίκη επί του κομμουνισμού είδαμε ότι η Αριστερά ταχύτατα επανασυγκροτήθηκε με ιδεολογικούς όρους (...) Αυτή η ηγεμονία πρέπει να ανατραπεί και η μάχη αυτή δεν είναι στενά πολιτική: δεν αρκεί η νίκη στις εκλογές: χρειαζόμαστε ένα μεγάλο ρεύμα σκέψης, που θα ανατρέψει αυτές τις κρατούσες αντιλήψεις». 

Φυσικά, πρόκειται για γνωστό ιδεολόγημα της αστικής πολιτικής, αφού είναι γνωστό τοις πάσι ότι ιδεολογική κυριαρχία είχε όλα αυτά τα χρόνια η αστική τάξη και τα κόμματα - υπηρέτες της. Μόνιμη επιδίωξή τους ήταν να ξεριζώσουν από τις λαϊκές συνειδήσεις τις παρακαταθήκες των αγώνων του λαού, που με βασικό αιμοδότη το ΚΚΕ δημιούργησε την αθάνατη εποποιία της Εθνικής Αντίστασης και του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τις ιδέες και τις αξίες του εργατικού κινήματος. Οτι αξιοποίησαν και ενσωμάτωσαν στην πολιτική τους μόνο κάποια επιμέρους και ανώδυνα προκειμένου να ενσωματώσουν το κίνημα, την εργατική τάξη στις επιδιώξεις τους, για εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος, προκειμένου να εξυπηρετήσει πιο αποτελεσματικά την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις στρατηγικές του επιδιώξεις...

Ριζοσπάστης