ΒΟΛΟΣ - «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ»: Οι εργατοπατέρες έσυραν 300 εργάτες στην υποταγή

Από τη συνέλευση στην «Ελληνική Χαλυβουργία» στο Βόλο

Το «κλίμα» ισχυρών πιέσεων, αισχρών εκβιασμών, εκφοβισμού και τρομοκρατίας σε βάρος των εργατών της «Χαλυβουργίας», στο Βόλο, που, εδώ και μέρες, διαμόρφωσαν, από κοινού και εν συμπλεύσει, η εργοδοσία και η εργοδοτική διοίκηση του σωματείου και το οποίο εκφράστηκε πολύ έντονα και στη χτεσινή Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, είχε ως αποτέλεσμα να γίνει, τελικά, δεκτή, κατά πλειοψηφία, η απαίτηση του Μάνεση για νέα, μεγάλη μείωση του μισθού τους.

Η «πρόταση» της εταιρείας προβλέπει μείωση μισθού κατά 14% για το δίμηνο Ιούλης - Αύγουστος του 2013 και, σ' αυτό το χρονικό διάστημα, αφαίρεση ενός μεροκάματου το μήνα από κάθε εργαζόμενο (το ονομάζει εκ περιτροπής εργασία).

Από τους 289 εργαζόμενους που παραβρέθηκαν στη χτεσινή Γενική Συνέλευση 192 ψήφισαν υπέρ, 94 κατά και 3 άκυρο.

Να σημειώσουμε ότι πριν λίγες μέρες οι εργαζόμενοι, σε Γενική Συνέλευση, με 194 κατά και 96 υπέρ ψήφους, είχαν καταψηφίσει «πρόταση» της εταιρείας για υπογραφή νέας, 6μηνης επιχειρησιακής σύμβασης, που προέβλεπε μείωση μισθού κατά 17%.

Η χτεσινή Γενική Συνέλευση, έγινε με την εταιρία να έχει ανακοινώσει ήδη εκ περιτροπής εργασία στο 50% των μεροκάματων, που ξεκινούσε από χτες. Αυτό αξιοποίησε η διοίκηση του σωματείου, που κινείται στο «ντορό» του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, για μια ακόμα φορά κι έπαιξε το «ρόλο» της για να περάσει η εργοδοτική απαίτηση.

Οχι μόνο δεν πήρε, ως όφειλε, αρνητική θέση για την «πρόταση» Μάνεση, αλλά προσπάθησε, με κάθε τρόπο και διάφορα μέσα, να σύρει τους εργάτες στη «λογική» του «διαλόγου» που οδηγεί στο συμβιβασμό και την υποταγή. Προς τούτο, δε δίστασε να επικαλεστεί το εργοδοτικό, εκβιαστικό «επιχείρημα» ότι «αν δε γίνει δεκτή η μείωση μισθών, θα έρθουν οι απολύσεις» ενώ, για δεύτερη φορά, απαγόρευσε στον παρευρισκόμενο πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας, Κ. Στεργίου, να πάρει το λόγο και να μιλήσει στους εργάτες.

Αυτή η προκλητικά φιλοεργοδοτική στάση της διοίκησης του σωματείου προκάλεσε τις αντιδράσεις αρκετών εργαζομένων, οι οποίοι απαίτησαν από τους διοικούντες να πάρουν θέση για την «πρόταση» Μάνεση και όχι να το παίζουν «Πόντιοι Πιλάτοι», βοηθώντας, μ' αυτό τον τρόπο, να περάσουν τα αντεργατικά σχέδια του αφεντικού τους.

Η απάντηση, που μέλη της διοίκησης έδιναν σ' αυτές τις αιτιάσεις και κατηγόριες των εργατών -και, μάλιστα, με ύφος «συνδικαλιστικού τσαμπουκά»- ήταν του στιλ «ό,τι έχετε εναντίον μας, ελάτε στο βήμα να μας το πείτε», ή «αν δε μας εγκρίνετε για εκπροσώπους σας, να μη μας ξαναψηφίσετε» κι άλλα παρόμοια...

Να αλλάξουν απόφαση, να οργανωθούν στο συνδικάτο τους

Με ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Μετάλλου Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας» απευθύνεται στους χαλυβουργούς και σημειώνει:

«Η σημερινή αρνητική εξέλιξη για τους εργάτες της Χαλυβουργίας αποτελεί άλλη μια τρανή απόδειξη ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αφήνουν τις τύχες τους στα χέρια των εργοδοτικών συνδικαλιστών, ότι πρέπει να οργανώσουν οι ίδιοι την πάλη τους, να έρθουν κοντά στο ταξικό εργατικό κίνημα.

Το Συνδικάτο Μετάλλου, μετά την προηγούμενη Γενική Συνέλευση και το συντριπτικό "ΟΧΙ", είχε προειδοποιήσει ότι η εργοδοσία δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Οτι εκείνο το "ΟΧΙ" για να ολοκληρωθεί πρέπει να μετατραπεί άμεσα σε αγώνα ενάντια στα σχέδια του βιομήχανου Μάνεση. Φάνηκε για πολλοστή φορά ότι το ΔΣ του σωματείου όχι μόνο δεν έχει καμία πρόθεση να οργανώσει έναν τέτοιο αγώνα, κάτι που αποτελεί απαίτηση για να αποκρουστεί η επίθεση της εταιρείας, αλλά είναι υπονομευτής της όποιας αγωνιστικής απόφασης των εργατών, όπως ήταν η απόφαση στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση. Ο μόνος "αγώνας" που εξήγγειλε το ΔΣ είναι ο "αγώνας" υπέρ του Μάνεση, για να μειωθεί η τιμή του ρεύματος για τα εργοστάσιά του!

Η στάση αυτή είναι συνέχεια της περσινής στάσης του ΔΣ, την περίοδο που μαίνονταν ο μεγαλειώδης αγώνας στον Ασπρόπυργο. Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός έχει σαφή στόχο: να αφοπλίζει τους εργάτες, να περνάει τη λογική του κεφαλαίου με τη μέθοδο της απαξίωσης της δύναμης που έχει ο οργανωμένος αγώνας των εργατών, με τη μοιρολατρία και την απογοήτευση ώστε να μην πιστέψουν ποτέ οι εργάτες, οι παραγωγοί του πλούτου, ότι μπορούν να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους, να αναμετρηθούν με τους εργοδότες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πιέσεις και οι εκβιασμοί δε φούντωσαν μόνο από τους διευθυντές και τους προσωπάρχες, αλλά και από τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, μέσα και έξω από το εργοστάσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της ΠΑΣΚΕ, μέσω τοπικής εφημερίδας, πρωί πρωί, λίγες ώρες πριν τη συνέλευση, με άρθρο σα να γράφτηκε από το Μάνεση έλεγε στον τίτλο: "Δύο βήματα πίσω ...από Χαλυβουργία" και ξεκίναγε το άρθρο ως εξής: "Το μη "χείρον βέλτιστο" καλούνται να επιλέξουν σήμερα οι Χαλυβουργοί του Βόλου...", κοροϊδεύοντας ότι το 14% σε σχέση με το αρχικό 17% ήταν η ...μεγάλη υποχώρηση της εργοδοσίας και καλώντας ανοιχτά τους Χαλυβουργούς να αποδεχτούν πετσοκομμένους μισθούς! Αυτός είναι ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και αυτόν ακριβώς πρέπει να πετάξουν από το παράθυρο οι εργαζόμενοι αν θέλουν να δουν ποτέ μια άσπρη μέρα.

Η πλειοψηφία των εργατών της Χαλυβουργίας που συναίνεσαν στο τσάκισμα των δικαιωμάτων τους πρέπει να αλλάξουν στάση και γρήγορα. Οσο δέχονται τις απαιτήσεις του Μάνεση τόσο ανοίγουν την όρεξή του! Δεν μπορεί να είναι έρμαια των εργοδοτικών συνδικαλιστών, των ανθρώπων της εργοδοσίας. Δεν μπορεί να είναι οδηγός τους ο φόβος, το "μικρότερο κακό". Για πολλοστή φορά είδαν τους εχθρούς και τους φίλους τους. Δεν έχουν καμία υποχρέωση στην εργοδοσία, έχουν μεγάλη ευθύνη απέναντι στον εαυτό τους, στις οικογένειές τους, στα παιδιά τους και απέναντι στην υπόλοιπη εργατική τάξη.

Οι Χαλυβουργοί εκείνοι που κράτησαν ψηλά το κεφάλι και είπαν για άλλη μια φορά όχι, είναι η ώρα τώρα να οργανωθούν και να οργανώσουν την επόμενη απάντησή τους. Είναι ολοφάνερο ότι δε φτάνει η κριτική ενάντια στο ΔΣ. Τους είδαν για άλλη μια φορά πώς έστησαν το σκηνικό για να περάσει η απαίτηση της εταιρείας. Δε φτάνει το σιχτίρισμα, η αρνητική ψήφος και μετά η αναμονή για το επόμενο χτύπημα του Μάνεση. Πρέπει να κατευθυνθούν εκεί που τους αποτρέπει η εταιρεία και οι εργοδοτικοί: στο ταξικό εργατικό κίνημα, στο Συνδικάτο τους!».

Ριζοσπάστης