O Τσε: πηγή κινήτρου & διδασκαλίας - Το αποχαιρετιστήριο γράμμα στον Φιντέλ

Στις 8 Οκτωβρίου του 1967 στην Quebrada del Yuro στη Βολιβία, ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα έδωσε την τελευταία μάχη του. Τραυματίστηκε, αιχμαλωτίστηκε και τον σκότωσαν την επόμενη μέρα στο σχολείο στη La Higuera.

Πολύ πριν αυτό συμβεί, ο Τσε είχε μελετήσει και γνώριζε τις πιθανότητες να σκοτωθεί στο νέο αυτό πεδίο μάχης κι ότι ο θάνατος του θα ήταν συμβολικός διεθνώς.

Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του στον Φιντέλ το 1965, στο οποίο γνωστοποιούσε πως εγκαταλείπει την Κούβα για να κάνει μια συνεισφορά στην επαναστατική πάλη άλλων λαών, ο Τσε είχε πει συνοψίζοντας: "Αν η τελική ώρα για μένα έρθει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι σε αυτό το λαό και ειδικά σε εσένα", εκφράζοντας έτσι την αγάπη του για τον κουβανικό λαό και για τον ίδιο τον Φιντέλ.
Ακολουθεί ολόκληρο το αποχαιρετιστήριο γράμμα:

"…Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ’ τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.

Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ’ αυτή που προέρχεται απ’ το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι σε αυτό το λαό και ειδικά σε σένα.

Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι. Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ’ εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.

Πάντα μπροστά για τη νίκη!

Πατρίδα ή θάνατος!

Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο."

Περισσότερο από δύο χρόνια αργότερα σε ένα μήνυμα που στέλνεται στο περιοδικό Tricontinental, ο Τσε, ο οποίος ήταν ήδη εκείνη την εποχή στη γη της Βολιβίας, κάνει ρητή αναφορά στην ύπαρξη του στην ενδεχομένου να πέσει στη μάχη κατά την εκτέλεση της εν λόγω νέας διεθνής αποστολής που είχε προκύψει.
Στη συνέχεια, ο Τσε δήλωσε: "Όσο κι αν ο θάνατος μπορεί να μας εκπλήσσει, είναι ευπρόσδεκτος, υπό την προϋπόθεση ότι η κραυγή της μάχης μας θα έχει φτάσει και σε άλλα αυτιά και ένα άλλο χέρι θα συνεχίσει να χειρίζεται τα όπλα μας, και άλλα άτομα θα είναι ικανά να τραγουδούν πένθιμα τραγούδια υπό τον ήχο των πολυβόλων βγάζοντας νέες κραυγές πολέμου και νίκης". 

Ο Τσε είχε μια σύντομη αλλά πολύ καρποφόρα ζωή. Η φυσική του ύπαρξη διήρκεσε μόνο 39 χρόνια.

46 χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του, αλλά σήμερα με τη δύναμη του παραδείγματος του, συνεχίζει να δίνει τη συμβολή του στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο.

Sierra Maestra