Από το Άργος, στη Θεσσαλονίκη και την Ιταλία: Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού

Ένα ανήλικο κορίτσι μόλις 13 ετών πέθανε από αναθυμιάσεις από αναμμένο μαγκάλι στην Θεσσαλονίκη. Μια γυναίκα στο Άργος έχασε την ζωή της στο υπόγειο διαμέρισμά της από τα νερά που εισέβαλλαν. Στην Ιταλία επτά εργάτες έχασαν την ζωή τους από πυρκαγιά που ξέσπασε στα αυτοσχέδια υπνωτήρια εντός του υφαντουργείου κινεζικής ιδιοκτησίας που δούλευαν.

Τρεις διαφορετικές ιστορίες που έχουν όμως τον ίδιο κοινό παρονομαστή και αφετηρία. Την βαρβαρότητα του καπιταλισμού που για να ξεπεράσει την κρίση του απαιτεί ακόμη και «ανθρώπινο αίμα». Οι νεκροί και από τις τρεις ιστορίες άνηκαν στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να ήταν πλούσιοι. 

Δεν είναι η «κακιά στιγμή», η «ώρα η κακιά», το «ανθρώπινο λάθος και απροσεξία», η «μαύρη μας η μοίρα», τα «στοιχεία της φύσης» και άλλα ιδεολογήματα που επιστρατεύονται με πανομοιότυπο τρόπο κάθε ανάλογη φορά προκειμένου να συγκαλύψουν το κύριο. Ότι στα τέλη του 2013 και η ανθρωπότητα - για την ακρίβεια οι παραγωγοί αυτού του τεράστιου πλούτου και των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας - είναι αποξενωμένοι από όλα αυτά τα επιτεύγματα που οι ίδιοι με τον ιδρώτα και το αίμα τους παράγουν με αποτέλεσμα να ζουν σε συνθήκες όπως πριν από πολλές δεκαετίες.

Μια βροχή, που με την επιστημονική πρόγνωση του καιρού να είναι γνωστή εδώ και ημέρες, φτάνει για να χαθούν ανθρώπινες ζωές (Άργος, Ρόδος), να πλημμυρίσουν σπίτια, περιουσίες, μαγαζιά, στρέμματα κλπ.

Χιλιάδες οικογένειες εξαναγκάζονται να καταφεύγουν σε αυτοσχέδια μέσα για να ζεσταθούν, πληρώνοντας το ακόμη και με την ζωή τους, καθώς δεν έχουν την δυνατότητα για πετρέλαιο θέρμανσης, παραμένοντας και βυθισμένοι στο σκοτάδι χωρίς ρεύμα. 

Εργάτες «καίγονται σαν ποντίκια», ζώντας σε κτηνώδεις συνθήκες εκμετάλλευσης όπως τους προηγούμενους αιώνες, με τα κορμιά τους να λειτουργούν ως «προσάναμμα» των κερδών της εργοδοσίας.

Ταξικό είναι το ζήτημα και όχι «συνωμοσία» των δυο εκ διαμέτρου στοιχείων της φύσης νερό - φωτιά. Απλά στον καπιταλισμό τα πάντα μετατρέπονται σε κέρδος με όσο πιο πολύ να αυξάνεται το ποσοστό και το περιθώριο του, τόσο αιμοβόρο, επιθετικό, αιμοσταγή και αποκτηνωμένο να κάνει τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής.

Δεν υπάρχει τελειωμός, δεν υπάρχει φραγμός, δεν υπάρχει όριο. Στα κέρδη δεν χωρά λύπηση, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, δεν είναι μπόρα που θα περάσει. Η βαρβαρότητα θα κλιμακωθεί, απλά θέλουν το καλύτερο περιτύλιγμα για να την σερβίρουν. Πότε με το δόγμα «νόμος και τάξη», πότε με τα «διαφορετικά μείγματα διαχείρισης και υγιούς επιχειρηματικότητας», πότε με το καρότο και πότε με το μαστίγιο.

Αντανακλούν το σάπισμα του συστήματος που θέλει αίμα για να επιβιώσει. Είναι απότοκα μιας  καλοσχεδιασμένης και στρατηγικού χαρακτήρα επίθεσης από κυβερνήσεις, ΕΕ, κεφάλαιο, ώστε να καταστεί ανίσχυρη η εργατική τάξη συνολικά ως τάξη να είναι σε θέση προκειμένου να σπάσει τις αλυσίδες της απέναντι στα καπιταλιστικά δεσμά, οργανώνοντας την πάλη της για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών της.

Δραματικά επίκαιρη και αναγκαία η συστράτευση και στήριξη της πολιτικής πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ.

Υ.Γ: Ας σκεφτεί ο κάθε καλοπροαίρετος εργαζόμενος. Τα ζητήματα αντιπλημμυρικής προστασίας, σχεδιασμού θωράκισης, εξηλεκτρισμού, ενέργειας, θέρμανσης, συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, και πάρα πολλά ακόμη επιλύθηκαν στην πρώην ΕΣΣΔ, από τα πρώτα χρόνια κιόλας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αντίθετα στον καπιταλισμό όλα αυτά και πολλά ακόμη μετατρέπονται σε πανάκριβα, απλησίαστα εμπορεύματα για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

902